《 فرگشت ، بقا ، هیچ 》 اگر همین الان حیات به کلی از روی کره ی زمین نابود بشود، هیچ اتفاق خاصی نمی افتد! فقط یک مشت اقلیت عیاش، کمتر شهوترانی و عیش و نوش می کنند. و یک اکثریت همیشه امیدوار، کمتر درد و رنج می کشند، و البته دیگر نیستند که با مال و ناموسشان اسباب عیش آن اقلیت را فراهم آورند. اگر حاصل این حیات فقط بقای نسل و نهایتا فرگشت یک مُشتی موجود است، باید پرسید خب آخرش که چه؟ این فرگشت و تکامل و بقا آخرش چه می شود؟ همین موجود موجود موجود؟ که ختم بشود به مهمانی و عرق خواری و شهوترانی یک دسته اقلیت؟ و پیشرفت همه جانبه ی علم و هنر و فلسفه باز برای همان خوک بازی و دوپامین پرانی؟ امروز در خوش آب و هوا ترین مناطق زمین، پس فردا در فلان سیاره و فلان اقامتگاه فضایی؟ علیل و پیرشان هم شفا بدهند و عمر جاودانه بخشند که تولید مثل کنند باز و در مغز محدود و معیوبشان دوپامین ترشح شود؟ همین؟ خب اگر این اتفاق ها نیفتند چه می شود؟ هیچ. شاید بپرسید خب اگر بیفتند چه می شود و مشکلش چیست؟ پاسخ می دهم دوپامین پرانی اقلیت، به قیمت درد و رنج اکثریت؟ آن اقلیتی که تنها بخش اندکی از عمرشان در لذت است و اکثریتش در رنج، ولی بازی بقا مغز را به گونه ای می دواناند که بیاندیشد این رنجِش ارزش زیستن دارد و به دنبال بقا بدود... این بشر چیست؟ جز موجود عفنی که صبح تا شام می دود که دوپامین مغزش را بالا نگه دارد و بقا یابد فقط برای اینکه بقا یابد، همین! مرده شور حیات و بقا و بگا و نسل و فرگشت و تکاملتان را ببرد. باز خوب است مثل عقب افتاده های پیشین، این دنیا را برای وهم و خیال دنیا و موجوداتی دیگر قربانی نمی کنند. صد خدمت و لطف به بشریت است اگر شهابی بیاید و این گونه و دیگر موجودات بدبخت و فلاکت زده ی این کره ی خاکی را خاکستر کند. نگران نشوید، ضررش فقط این خواهد بود که چهارتا واژن و مندیل کمتر لیسیده می شود، به هیچ جای عالم بر نمی خورد! آری اگر حیات نابود شود، هیچ از دنیا کم نمی شود، فقط موجودات و انسان ها کمتر درد و رنج می کشند. "محمد احتشام" - ۰۵:۲۰ الی ۰۵:۲۵ - ۲۹/۰۲/۲۵۸۱