دو سه ساعت خواب توی شب، مصرف حداکثر کافئین، کلافگی، بیخیالی، پرخاشگری، تنهایی، کرختی، ناامیدی، غم، خشم، احساس ناکافی بودن، بی‌برنامگی، خستگی مداوم، خو گرفتن به سردرد و تپش قلب، اعلام جنگ با خانواده، دوست و هر موجود زنده‌ای که نفس میکشه، اورثینک، کینه، بغض، افکار منفی، کناره گیری از درس و ورزش و هر فعالیت نسبتا مفیدی که قبل از این داشتم و روزی دوتا پاکت سیگار خالی کردن. این روندی که این اواخر من برای زندگیم پیش گرفتم افت نیست، رسما سقوط آزاده.