میدونی؟ نبودنت دیگه سخت نیست، اذیتم نمیکنه، راستش عادت کردم به جای خالیت، دیگه حتی خودتم نمیتونی پرش کنی، با رفتنت لبخندمو ازم گرفتی، خیلی وقته که از ته دلم نخندیدم، البته قبلش هم آدم شادی نبودم ولی وجود تو بهم انگیزه میداد، ولی حالا یه بخشی از من بعد تو از بین رفته، قبلا وقتی برای تو میخاستم چیزی بنویسم خیلی راحت‌تر بودم، اما الان دیگه باید خیلی فکر کنم. الان دیگه فقط امیدوارم تو زیاد بخندی.