آیدای نازنین من! تو از پاكی و معصومیت به بچه‌ای می‌مانی كه درست در میان گریه، اگر كسی با انگشتان دستش سایه‌ی موشی روی دیوار بسازد، همچنان كه هنوز اشك‌ها بر گونه‌اش جاری است صدای خنده‌اش به آسمان می‌رود. تو به‌ همان اندازه بی‌آلایش و معصومی