لفور سرزمین زیبایی

یادداشتی درباره دانه های جوی یافت شده در #گورستان_عصرآهن_لفورک_لفور_سوادکوه

نویسندگان: #مهدی_عابدینی_عراقی
#لورنزو_کستانتینی
ترجمه: #نازیلا_ابراهیمی

چکیده👇
گیاه باستان شناسی یکی از علوم میان رشته ای باستان شناسی و رشته ای تخصصی از باستان شناسی محیطی است که به بررسی بقایای گیاهی به دست آمده از محوطه های باستانی می پردازد. به طور معمول دلیل مطالعات گیاه باستان شناسی کشف بقایای گیاهان و مطالعه فسیل دانه ها و جوانه های یافت شده در محوطه های باستانی است. بقایای گیاهی به دست آمده از کاوش ها داده های مهمی را در مورد نحوه امرار معاش و ارتباط مردم با گیاهان در اختیار قرار می دهد.
طی کاوش #گورستان_لفورک_سوادکوه، در یکی از گورها تعدادی دانه گیاهی کربن شده به دست آمد که پس از بررسی و مطالعه مشخص شد؛ از نوع #جو بوده است. اندازه این دانه های جو با دیگر دانه های یافته شده مربوط به عصرآهن ایران مطابقت دارد. این بررسی دارای اهمیت بسزایی است؛ زیرا تحلیل تفاوت های اندازه ای میان یافته های مختلف می تواند بیانگر نوع خاک، سطح کود و نوسانات آب و هوایی؛ همچنین فرآیندهای مختلف صورت گرفته بر محصول یا آفات باشد؛ شواهد گیاه باستان شناسی به دست آمده از گورستان لفورک نشان دهنده اقتصاد معیشتی وابسته به کشاورزی و دامپروری جامعه ساکن در این مکان و تداوم و استمرار این سبک از معیشت در منطقه از عصر آهن تا به امروز است.

مقدمه👇
تا پیش از سال ۱۳۸۳ هیچ یک از هیات های باستان شناسی در منطقه لفور اقدام به بررسی، گمانه زنی یا کاوش نکرده بود. هیات مطالعات باستان شناسی محوطه سد البرز لفور اولین هیاتی بود که در این منطقه از نظر باستان شناسی، مردم نگاری، بافت روستایی، جغرافیای تاریخی و تاریخ اقدام به مطالعه و پژوهش کرد. این پژوهش منجر به شناسایی نزدیک به ۵۰ بنا و محوطه تاریخی شامل گورستان، تپه باستانی، قلعه، تكیه، مسجد، بقعه، سقانفار، حمام قدیمی و... شد. همچنین در محوطه تاریخی منطته لفور نیز گمانه زنی و کاوش انجام شد. در سال ۱۳۸۷ نیز مرحله دوم مطالعات محوطه سد البرز لفور به اجرا درآمد که شامل ادامه کاوش گورستان عصرآهن لفورک و گورستان دوره ساسانی #میرارکلا شد.
مهم ترین دلیل این کم توجهی به منطقه لفور عدم دسترسی و نبود راه ارتباطی مناسب تا اوایل دهه هفتاد، همچنین جنگلی و کوهستانی بودن منطقه است که این موضوع امروزه نیز بررسی های باستان شناختی را در این منطقه بسیار دشوار و طاقت فرسا می کند.

یکی از محوطه های مهمی که در پی بررسی های باستان شناسی سال ۱۳۸۳ مورد شناسایی و سپس کاوش قرار گرفت، گورستان عصر آهن لفورک است. این محوطه در کنار روستای متروکه لفورک و در مرکز دهستان لفور سوادکوه به مختصات 11/7 13 36:N و 34/5 و05248: E و ارتفاع ۳۱۰ متر از سطح آبهای آزاد و در نقطه تلاقی سه رودخانه کارسنگ رود، آذررود و اسکلیم رود قرار گرفته بود، پس از آبگیری سد البرز بقایای این گورستان به شکل یک جزیره زیبا درمیان دریاچه سد خودنمایی می کند،
در اثر انحلال و تخریب طبقات سنگی؛ همچنین حمل مواد حاصل از این رودخانه ها مقداری رسوبات آبرفتی در منطقه بر جای گذاشته شده است؛ ضخامت متوسط این رسوبات در دره های اصلی بین ۳۰ تا ۴۵ متر می رسد. در کناره ها، پادگانه های آبرفتی متعددی از رسوبات مذکور بر جای مانده است. این رسوبات که در دشت سیلابی رودخانه های آذررود و کارسنگ رود و اسکلیم رود قرارگرفته اند محل بسیار مناسبی برای استقرار وسکونت انسان ها محسوب می شوند،
در واقع مردمان زیادی با توجه به فراوانی آب و زمین بسیار حاصلخیز به سکونت و کشاورزی در این منطقه از گذشته بسیار دور تا زمان آبگیری سد البرز اقدام کردند.

طی دو فصل کاوش در گورستان لفورک در سال های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۷ تعداد ۲۱ تدفین انسان بالغ، نوجوان و کودک به دست آمد که همگی متعلق به عصر آهن III است. گورها به دلیل فرسایش خاک و فعالیت های کشاورزی در عمق ۶۰ سانتیمتری از رأس تپه و تعدادی از قبور حتی در عمق ۱۰ سانتیمتری از سطح در شيب محوطه به دست آمده است. وضعیتی که در تدفینهای گورستان لفورک عمومیت دارد، دفن اجساد به پهلوی چپ و راست با پاهای جمع شده یا تاق باز بوده است. تدفین زنان همگی به صورت تاق باز و در جهت شمال شرقی-جنوب غربی و مردان بالغ در جهت شمال شرقی-جنوب غربی به دو حالت تاق باز و خوابیده به پلو با پاهای جمع شده است. تدفین تاق باز در کودکان مشاهده نشد، کودکان دختر همگی در جهت شمالی-جنوبی و خوابیده به پهلوی چپ و راست بوده است.

ادامه دارد...


🇯‌🇴‌🇮‌🇳
@LafoorMyCountry

برای حمایت از ما، لینک بالا را👆👆به گروه ها و دوستانتان فوروارد کنید.