کُنّاش | حمیدرضا میررکنی

🔺|إلي اللقاء... مع إنتصار الدم علي السيف|

امشب چشمم به تصاویر سید که افتاد، ناخودآگاه ابیات سوم و چهارم این غزل قیصر از جان به لبم رسید؛


سراپا اگر زرد و پژمرده ایم
ولی دل به پاییز نسپرده ایم

چو گلدان خالی، لب پنجره
پُر از خاطرات ترک خورده ایم

اگر داغ دل بود، ما دیده ایم
اگر خون دل بود، ما خورده ایم

اگر دل دلیل است، آورده ایم
اگر داغ شرط است، ما برده ایم

اگر دشنه ی دشمنان، گردنیم!
اگر خنجر دوستان، گرده ایم!

گواهی بخواهید، اینک گواه:
همین زخم هایی که نشمرده ایم!

دلی سربلند و سری سر به زیر
از این دست عمری به سر برده ایم

باشه به‌جای روضه شب جمعه...
إلي اللقاء سيدعزيز ما!!!

کناش|حمیدرضا میررکنی

▪️تقریبا سه سال پیش از بنده دعوت شد تا در این مجموعه درباره میرداماد بنویسم. قصد داشتم درباره آرا رجالی او خصوصا با تمرکز بر تعلیقه ایشان بر اختیار معرفة الرجال طوسی (معروف به رجال الکشی) چیزی آماده کنم. آن زمان شدیدا درگیر تدارک پایان‌نامه نانوشته‌ام بودم و از خلاصه از قافله باز ماندم. داغ دلم تازه شد خلاصه. ان‌شاالله از سر تقصیرات و قصوراتمان بگذرند.

▪️در زیارتی که برای سیدالشهدا(ع) در روز نیمه رجب و نیمه‌ شعبان وارد شده است؛ فراز لطیفی هست که زائر عرضه می‌دارد:

«لَبَّيْكَ داعِيَ اللّٰهِ، إِنْ كانَ لَمْ يُجِبْكَ بَدَنِي عِنْدَ اسْتِغاثَتِكَ وَ لِسانِي عِنْدَ اسْتِنْصارِكَ، فَقَدْ أَجابَكَ قَلْبِي وَ سَمْعِي وَ بَصَرِي»

لبیک ای دعوت‌کننده به خدا! اگر بدنم هنگام استغاثه‌ات و زبانم به‌وقت یاری خواستنت، پاسخت را نداند، هر آینه دل و گوش و چشمم پاسخت را دادند.

زائر پس از قرن‌ها شهادت می‌دهد که دل و گوش و چشمش لبیک‌گوی استغاثه مولانا اباعبدالله(ع) در صحرای کربلا بوده است. حالا لبیک گفتن دل و گوش و چشم چیست؟ جای تامل دارد...

کناش|حمیدرضا میررکنی

حُرّيتي: أن أكون كما لا يُريدون لي أن أكون
محمود درویش

لبنان/ ساحل مدیترانه / اردوگاه آوارگان فلسطینی/آبان ١۴٠٢

🔺إِنَّا فَتَحۡنَا لَكَ فَتۡحࣰا مُّبِينࣰا (فتح/۱)


این آتش‌بس برای جبهه مقاومت مصداق فتح مبین است. در شان نزول آیه مکرر وارد است که این فتح مبین «صلح حدیبیه» بود؛ «فكان صلح الحديبية فتحا عظيما»(الدُّر المنثور فی تفسیر المأثور)



▪️درباره آتش‌بس و اینکه آتش‌بس در جبهه اسلام همواره مقدمه یک هجوم و جنگ بزرگ‌تر است قبلا نوشته‌ام؛ با عنوان «آتش‌بس؛ تمهید جنگ بزرگ‌تر نه توقف جنگ».

شهرک‌نشینان شمال تا پایان عمر کوتاه اقامتشان، صدای الله‌اکبر مجاهدان دست‌پرورده تو را فراموش نخواهند. شمال امن نیست؛ چنانکه ایلات. چنانکه حیفا. چنانکه تل‌آویو. وعده‌ای که صدقش را با خون امضا کردی، محقق شد.


السلام علیک و علی الارواح التی اناخت برحلک
سلام بر تو و با آن ارواح پاکی که در ساحت مقدس تو و راه‌ تو به‌خاک افتادند...

بعد از خبر امضا توافق آتش‌بس را که شنیدم، فکر می‌کردم آدمی از جان عزیزتر چه دارد که برای این راه ارزانی کند؟ و جان امت محمد(ص) اگر تو نبودی پس که بود؟!

این فتح مبین مبارک باد.
الحمدلله اولا و آخرا و ظاهرا و باطنا

کناش|حمیدرضا میررکنی

🔺|بالاترین زیارت|
[زیارت مولانا اباعبدالله الحسین در نیمه رجب]


در تقویم اهل‌توحید شب و روز خاصی نیست الا اینکه در آن شب و روز دستور به زیارت سیدالشهدا(ع) وارد است. پدر بوسعید به او سفارش کرده بود که «لحظه‌ای بودن با حق از تمام خیراتی که خورشید بر آن می‌تابد بهتر است». این بودن با حق و معیت با الله تبارک و تعالی خلاصه است در بودن با حسین(ارواحنا له الفدا). مگر نه این است که همه دستورات وارد شده‌است تا مومن با عمل به آن «با خدا» باشد و در معیت حق باشد. این معیت همان معیت با حسین است؛ چه فرمود: «من زار الحسین بکربلا کمن زار الله فوق عرشه». در نیمه رجب هم دستور همین است.

▪️«حدثني أبوعلي محمد بن همام، عن أبي عبد الله جعفر بن محمد بن مالك، عن الحسن بن محمد الابزاري، عن الحسن بن محبوب، عن أحمد بن محمد بن أبي نصر، قال: سألت أبا الحسن الرضا(ع) في اي شهر نزور الحسين(ع)، قال: في النصف من رجب والنصف من شعبان.

ورواه أحمد بن هلال، عن أحمد بن محمد بن أبي نصر، عن أبي الحسن الرضا(ع) مثله، غير أنه قال: اي الأوقات أفضل ان تزور فيه الحسين(ع)(کامل الزیارات . ۳۳۹)»

ابن قولویه(ره) بعد از نقل روایت، تحریر دیگری را آورده است که بسیار مهم است. در تحریر اول سوال «ای شهر نزور» است؛ و تحریر دوم «ای الاوقات افضل» است. و پاسخ همان است که در تحریر اول وارد است. یعنی افضل اوقات زیارت حضرت در نیمه رجب است.

موفقین به‌زیارت مولی اباعبدالله(ع) از دعای خیر محروم‌ نفرمایند. ان‌شاالله.

کناش|حمیدرضا میررکنی

🔺|دعای امام زین‌العابدین منقول در امالی صدوق(ره)|


«سيدي سيدي هذه يداي قد مددتهما إليك بالذنوب مملوءة، وعيناي بالرجاء ممدودة، وحق لمن دعاك بالندم تذللا أن تجيبه بالكرم تفضلا، سيدي أمن أهل الشقاء فأطيل بكائي؟ أم من أهل السعادة خلقتني فأبشر رجائي، سيدي أ لِضرب المقامع خلقت أعضائي؟ أم لشرب الحميم خلقت أمعائي؟ سيدي لو أن عبدا استطاع الهرب من مولاه لكنت أول الهاربين منك، لكني أعلم أني لا أفوتك، سيدي لو أن عذابي مما يزيد في ملكك لسألتك الصبر عليه، غير أني أعلم أنه لا يزيد في ملكك طاعة المطيعين، ولا ينقص منه معصية العاصين، سيدي ما أنا وما خطري؟ هب لي بفضلك، وجللني بسترك، واعف عن توبيخي بكرم وجهلك، إلهي وسيدي ارحمني مصروعا على الفراش تقلبني أيدي أحبتي، وارحمني مطروحا على المغتسل يغسلني صالح جيرتي، وارحمني محمولا قد تناول الأقرباء أطراف جنازتي، وارحم في ذلك البيت المظلم وحشتي وغربتي و وحدتي»


کناش|حمیدرضا میررکنی