کۆمەڵیار|Komalyar

میدلتون به وزارت خارجه بریتانیا «من هر چه در توان داشتم به کار بردم تا به شاه که مملو از سرزنش نسبت به سیاست ما در خلع پدرش و به ادعای او پشتیبانی نکردن از تاج و تخت خود او از آن هنگام بود اندکی شجاعت تلقین کنم مرتب تکرار میکرد٫ «هیچکس مرا دوست ندارد» و اجازه نمیداد به او دلداری داده شود. کاملاً روشن است که شاه سرش را در برابر هر طوفان سیاسی خم خواهد کرد ولو اینکه به معنی استعفایش باشد. محمدرضا شاه خود را« #پادشاه_عروسکی بدون ارتش و طرفدار» میدانست و از سال هزار و سیصد و بیست و شش آماده به فرار و استعفا بود.

دکتر مصدق مثل هر سیاستمدار دیگری اشتباهاتی داشت، اما او آبروی ایران جامعه ی ایران فضای سیاسی ایران بود در زمانه ای که از دربار و روحانیون تا نمایندگان مجلس و نخست وزیران همگی غرق در فساد و اکثراً وابسته ی و خدمتکار دولتهای بیگانه بودند. در زمانی که حتی عربستان سعودی جدید التاسیس سهم بیشتری از نفت میگرفت تا استخوانی که انگلیسیها جلوی ایران می انداخت. هنوز که هنوز است مشتی اوباش به مصدق و تاریخ او حمله میکنند. عده ای برای دیده شدن عده ای از روی بی سوادی عده ای برای فالوئر جمع کردن از بین سلطنت طلبان و عده ای با برنامه و با دستور.

محمدرضا شاه جوانی بود ترسو که دیده بود انگلیسیها چطور پدرش را از قزاقی بر تخت شاهی نشاندند و بعد خودشان او را با خفت و خواری از تخت سلطنت پائین کشیدند و از ایران بیرون کردند. خانواده ی السواد کوهی اکثراً تفنگچی و افسران میانی و جزء در سلسله قاجار بودند. سفیر انگلیس برای رضا سوادکوهی فامیلی پهلوی را جعل کرد تا رنگ و لعابی به او بدهد. رضا قزاق عقده ی مال و زمین داشت و دغدغه اصلی او مصادره زمینها بود. مسیر خط آهن سراسری ایران را هم طوری کشید که زمینهای مصادره ای گرانتر و با ارزش تر شود. راه آهن شمالی جنوبی درست بود اما شروع مسیر باید از گیلان مسیر تجارت ایران میبود نه زمینهای مصادره ای رضا قزاق در مازندران.

بخش اول

#عابد_توانچه
@Komala1