kheradgan ☀️📍🕊

‍ در #تاجیکستان نوروز یادآور سوختن ققنوسی است که پس از هر سوختنی دیگر بار زنده و بانشاط از خاکستر خود به درمی آید.

در دوران گورباچف شاعران تاجیک به موضوع نوروز به عنوان عنصر نخست هویت ملی خویش رو آوردند.
#لایق_شیرعلی!؟ می گوید:

نوروز رسید، یار دیروزی من

یک روز بیا برای دلسوزی من

غم های تو کهنه اند، اما امروز

خوش تر ز غم تو نیست نوروزی من

#گلرخسار بانوی شعر تاجیک از دیگر چکامه سرایان این خطه است که به موضوع بهار و نوروز توجه ویژه دارد. شعر «نبض بهار» بیانگر ناسازگاری روزگار شاعر با نوروز است:

چو زندانی آزادی خویشم

بهارا، بنده ام کن، بنده ام کن

به مثل خاک و باد و آب و آتش

بهارا، زنده ام کن، زنده ام کن

بهار برای #فرزانه_خجندی، بانوی شعر نو تاجیک، همچون دیگر شاعران، فصل عشق، رهایی از غم و فرصتی برای آغاز زندگی شاداب و سرشار از محبت است. او می گوید:

بریز نور مبارک، ریز

از آفتاب نوازنده

که پر شود ز طلوع سیب

فضای باغ شکرخنده

چه لذتی است ز عطر گل

نفس کشیدن و بالیدن

وجود زه زده خود را

در آفتاب بپالیدن...

#رستم_وهاب، شاعر تاجیک، درباره مانایی و پایداری نوروز چنین می سراید:

بر این خاک کهن تا آسمان برپاست

تا خورشید می تابد

زر ناب دری جاری است چون دریا

ز نور روی انسان آیینه سرشار می گردد

موذن با صدای بلبلان بیدار می گردد

هلال ماه در هر چشمه ای چون ماهی طلاست

شکر نم می تراود از نسیم شکر در شبگیر

سحر خواب تو با بشکفتن گل می شود تعبیر

در اینجا سرمه شب روشنی دیده روز است

به هر آیین که خواهی تاجیکستان

میهن جاوید نوروز است


@kheradsarayeferdowsi