kheradgan ☀️📍🕊

🌞🕊
📍:#مفاخر_آسیای_میانه
📚: #شعر "دریا می‌داند"
🖋: #خالد_حسینی
🇦🇫: #افغانستان

گزیده‌ای از شعر دریا می‌داند

عزیز دلم، مروان
آن‌ وقت‌ها که بچه بودم، در آن تابستان‌های بلند که زمان در آن‌ها بی‌شتاب می‌گذشت،
همان وقت‌ها که هم‌سن تو بودم،
با عمویت در مزرعه پدربزرگ، بیرون شهر حمص، روی پشت بام
می‌خوابیدیم.

صبح‌ها با صدای وزش نیسم در میان برگ‌ها درختان زیتون
با صدای بزغاله‌ مادربزرگ
با تلق و تولوق دیگ و قابلمه‌هایش در آشپزخانه
بیدار می‌شدیم

هوا خنک بود و خورشید خرمالوی لخت رنگ پریده‌ای در افق،
تازه که راه افتاده بودی، تو را به آنجا برده بودم
هنوز مادر را به روشنی می‌بینم، که تو را میان علفزارهای پر از گل‌‌های وحشی می‌برد تا گاو‌ها را ببینی.

ای کاش آن‌قدر کوچک نبودی،
ای کاش مزرعه پدربزرگ را به خاطر می‌آوردی
آن دیوارهای سنگی را که بوی دود می‌داد
آن نهر را که من و عمویت هزاران سد در بازی‌های پسربچگی بر آن می‌بستیم

ای کاش تو هم، حمص را چون من به خاطر می‌آوردی.

اما، آن روزگار، آن زندگی،
دیگر متعلق به رویاهاست،
حتی برای من،
مثل شایعه‌ای است که شنیده‌ام و هرگز نمی‌فهمم که حقیقت بوده یا که دروغ....


@kheradgaan

🌞🕊

📚: #دعای_دریا
🖋: #خالد_حسینی
🇦🇫: #افغانستان


«دعای دریا»، آخرین رمان خالد حسینی، نویسنده نامدار افغانستان است که به زبان انگلیسی در گاردین در چندین نوبت منتشر شد و سپس به شکل کتاب هم جداگانه به چاپ رسید. داستان حاصل پیوند درونی نویسنده با سرنوشت آلان کردی، کودک اهل کوبانی به عنوان یک نمونه از آوارگان جنگ است. انتشارات بولومبزبری این داستان را که در قالب نامه‌های پدری به پسرش نوشته شده، منتشر کرده است. حق کپی ترجمه فارسی، ازبکی و اردوی این کتاب را نشر «نبشت» در اروپا از انتشارات بولومبزبری خریده و در حال فروش نسخه ترجمه شده کتاب به زبان‌‌‌های فارسی، ازبکی و پشتوست.

نویسنده در مقاله‌ای در گاردین نوشته بود:
«آرزو می‌کنم که جهان می‌توانست آنچه را که من می‌شنوم بشنود. داستان بهترین وسیله است برای مقابله با اعدادی که سرنوشت آدمی را بیان نمی‌کنند. داستان، همدردی را در ما بیدار می‌کند. هر داستانی که از آوارگان می‌شنوم، به من کمک می‌کند تا مغز استخوان با روایتگر آن داستان به عنوان یک هم‌نوع احساس همبستگی کنم.»



@kheradgaan