چرا فیلم «پدر» اثر فلوریان زلر ، موفق به خلق جهان داستانی بسیار ارزشمندی شده است؟همهی ما یا پدر از دست دادهایم و یا با نهایت تاسف در این مسیر از دست دادنیم.
مرگِ پدر، مرگِ یکی از روایتهای مهم و اصلی زندگی آدم است. اما اگر پدر وقتی هنوز زنده است، روایتش بمیرد، چه؟
در تعریف برانگیختگی گفتهاند«توانایی افزایش ناگهانی هشیاری» این
فیلم نهایت هشیاری دربارهی یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین آدمهای زندگیات را به تو هدیه میدهد: مردی به نام «پدر».
این
فیلم را به عنوان جامی که پر از عصارههاست نباید دید، بلکه باید نوشید. ثانیه به ثانیه و تا تهاش باید لاجرعه سرکشید. چه دختر باشی و چه پسر این قصهی خود خودِ ماست. روایتی از عمیقترین یاختههای بشری.
فیلم قصهی پیچیدهای دارد که خلاصهاش این است: پیرمردی که مغزش رو به زوال است(دوستان در کامنت تصحیح کردند: دیمنشیا) نمیخواهد باور کند دخترش او را به خانه سالمندان فرستاده است.
در واقع
فیلم، روایتهای پیچیده و پرتناقضی است که ذهن پدر میسازد.
راوی بیشتر داستان ذهن پاره پارهی پدر است(راوی از نوع غیر قابل اعتماد است). رمانهای خوب بسیاری با راوی غیرقابل اعتماد نوشته شده است( از دنکیشوت گرفته تا راشومون).
انتخاب این راوی باعث شده روایتِ این
فیلم، آشفته و پریشان، اما به طرز زیبایی پر از صداقتی معصومانه باشد. پدری که دروغ میگوید اما در واقع نمیخواهد به ما دروغ بگوید بلکه خودش واقعیت را اینطور پاره پاره میبیند.( این را فرزندان پدر یا مادر آلزایمری خوب میدانند)
جهان در مقابل دیدگان این پدر از هم گسیخته و او توان چسباندن دنیای پاره پاره شدهاش را ندارد!
خدا میداند که چقدر زیبا و هنرمندانه این
فیلم کارگردانی شده است.کارگردان دست تمام فرزندان بشراز ازل تا ابد را میگیرد و میبرد درست وسط ترسهای یک پدر. پدری که واقعیت دنیای بیرون، پدرش را درآورده.
فضای
فیلم به خاطر اینکه بیشتر در یک تک لوکیشن است، مانند تئاتر است( یادآوری سریال تحت درمان) و کارگردان خدای صحنه است و بازیگر صحنه: انسان.
به «فلوریان زلر» تبریک میگویم برای خلق چنین اثر انسانی با چنین لایههای عمیق و بسیار هنرمندانه.
مگر میشود از این
فیلم گفت و از بازی شاهکار آنتونی هاپکینز نگفت. از عظمت این مرد همین بس که وقتی نظرش را دربارهی سریال بریکینگ بد پرسیدند گفت کلاس بازیگری برای من است. برای همین است که او در ۸۴ سالگی چنان جلوهی نویی از خود بروز میدهد که در جوان نمی بینی. اولیویا کلمن هم مانند همیشه بازی سحرانگیز چشمانش را هنرمندانه عرضه میدارد.
«زهرا عبدی»
#فیلم_پدر #فلوریان_زلر .