هر نوع عاشقشدنی پیروزی امید بر دانش شخصی است. ما عاشق میشویم، به این امید که چیزهایی را که میدانیم
در ما هست،
در دیگری نیابیم: جبونی، ضعف اراده، عدم صداقت، سازشکاری و حماقت. حلقهای از
عشق بر گردن دوست میاندازیم و تصمیم میگیریم که هرچه میان آن است، عاری از خطاست.
در معشوق کمالی سراغ میگیریم که
در خودمان نمییابیم، و از طریق وحدتمان با او، امیدواریم (علیرغم تمام شواهد و دانش شخصیمان) ایمانی متزلزل را
در نوع خود بیابیم.
#جستارهایی_در_باب_عشق#آلن_دوباتن