شش نام زیباییکریسپین سارتوِل
مریم خدادادی، یاسر پوراسماعیل
مجموعۀ «هنرشناسی»/ دبیر مجموعه: محسن کرمی
۲۰۰ صفحه
این کتاب بر محور بحثهایی دربارۀ کلمات ناظر به
زیبایی در
شش زبان سامان یافته است
بیوتی (انگلیسی): متعلَق تمنا
یافا (عبری): درخشش، شکوفایی
سوندارا (سانسکریت): کل، مقدس
تو کالُن (یونانی): ایده، ایدئال
وابی-سابی (ژاپنی): فروتنی، ناتمامی
هوژو (ناواهو): سلامت، هماهنگی
همانطور که این کلمات نشان میدهند، آن جنبههایی از
زیبایی که در هنر و معنویتِ ملتهای مختلف درک و تحسین شدهاند تنوع چشمگیری دارند و قرار گرفتن در معرض این تنوع رسیدن به درک عمیقتری از مفهوم «
زیبایی» و «امر زیبا» را برای ما میسر میکند.
- از متن کتاب -
فیلسوف و منتقد هنری، آرتور دانتو، سؤالی ساده میپرسد: چرا به مراسم تدفین گل میبریم؟ نسبت
زیبایی با مرگ یا اندوهِ از دست دادن چیست؟ شاید به تضادی با اندوهمان نیاز داریم؛ لذتی کوچک در رویارویی با دردی طاقتفرسا. اما تصور میکنم ارتباط
زیبایی با درد و مخصوصاً با فقدان عمیقتر از این باشد.
زیبایی همواره در خود حامل اندوهِ فقدان است و گلهای ازساقهبریده نهتنها موقعیتی برای لذت بصریاند، بلکه نمادهایی هستند از آنچه درحال گذر است.
این فقدان که بالای سر امر زیبا پرسه میزند بر شدت میل میافزاید. درواقع اگر سنمان بالا نمیرفت و اگر چیزها فرونمیپاشید تجربۀ
زیبایی ناممکن بود. اینکه ممکن است چیزها را از دست بدهیم و همیشه درحال از دست دادن همۀ داشتههایمان هستیم، شالودۀ تمنایی است که با آن در جهان زندگی میکنیم. امکان
زیبایی در همین تمنا نهفته است. مقصود از گل و موسیقی در یک مراسم تدفین جانکاهتر کردن اندوه است، با جای دادن اندکی
زیبایی در این اندوه. اندوه و مرگ و
زیبایی از ما میخواهند طلب کنیم و چنان طلب کنیم که شدنی نباشد؛ چیزی را طلب کنیم که همواره از چنگ ما میگریزد.
#نشر_کرگدن#کتاب_الکترونیکی#اپلیکیشن_طاقچه#شش_نام_زیبایی#کریسپین_سارتول#مریم_خدادادی#یاسر_پوراسماعیل#مجموعه_هنرشناسی#محسن_کرمی#فلسفه_هنر#کتاب_فلسفه@kargadanpub 🦏