جناب شیخ [ابوعلی سینا] می‌فرماند: «یار از برای این باید، که بار از دلِ یار خود بردارد. دوست از بهر آن باشد، تا رنج از دوست خود برگیرد. اما در این روزگار، چنان دوست و یار، کجا به دست آید؟ که یاری‌‌ها بازی شده‌ است و دوستی‌ها جمله مجازی گشته تا هیچ یار، مر یار خود را جز از برای جذب محبوب جسمانی یا دفع مکروه این‌جهانی، باز نطلبد، هیچ غم و بار، بی‌واسطۀ دِرَم و دینار از وی بازنگیرد... .» از هزار سال قبل وضعیت همینه. در همه‌ی دوران‌ها هم غر می‌زنیم و می‌گیم زمونه بد شده، قبلنا شریک عاطفی مرام می‌فهمید، محبت می‌فهمید. نه، قبلاً و بعداً نداره گویا. همینه آقا. همینه خانوم. به گواهی شیخ حداقل هزار ساله که قصه همینه. @kalamebazi