دیروز رهبری دعوت به مبارزه با اژدهای هفت سر فساد کردند. اما مبارزه اصول و قاعده خود را دارد، آن هم با اژدهایی که مثل شبح، نامریی اما همه جا حاضر است. پس می‌بایست ابتدا این اژدهای هفت سر از پستو بیرون بیاید و خودش را نشان بدهد وگرنه بگیر و ببند کور نهایتا به مبارزه بی‌حاصل با اشباح و گاه خودزنی منتهی می‌شود. برای این منظور باید ابتدای غذای اژدها را قطع کرد یا مثل شکارچیان روباه، دود در مخفی‌گاهش فرستاد یا مانند مورچگان آب در لانه‌اش ریخت. حال پرسش این است که غذای اژدها از کجاست؟ من به هیچ پرسشی در زندگی‌ام به اندازه این پرسش با اطمینان نمی‌توانم جواب بدهم حتی این پرسش در وسط خیابان که الان شب است یا روز؟! جواب: قیمت‌گذاری دستوری پس برای شروع مبارزه با فساد، فقط کافی است که طی یک دستور یک خطی، تمام نهادها و قوانین و بازوهای اجرایی مرتبط با سیاست قیمت‌گذاری دستوری کن لم یکن اعلام شوند. آن‌وقت مبارزه با فساد تازه شروع خواهد شد زیرا لغو قیمت‌گذاری دستوری یعنی توقف رانت‌سازی سیستماتیک، یعنی گرسنگی اژدها و بیرون ریختن انبوه موش‌ها و کرم‌ها و سوسک ها از میان انبوه پشم و پیله‌هایش؛ آنگاه تازه معلوم می‌شود فساد چه ابعادی در این مملکت دارد و مبارزه با آن چه تبعاتی؟ اما آیا نظام فعلی که خود را درگیر روسری زنان کرده، توان مقابله با اژدهای هفت‌سر که هیچ، توان مدیریت همان کرم‌ها و سوسک‌های بیرون آمده از تن اژدها را دارد؟ من که بعید می‌دانم و احتمالا مبارزه با فساد در حد همین شوی مضحک افشای رشوه ۷۰خودرو به نمایندگان مجلس باقی می‌ماند تا عده‌ای را هم دلخوش کند. این تازه تحلیل خوشبینانه است و اگر پای طراحی خارجی با هدف خوار کردن یک ملت و سواری گرفتن از آن در میان باشد که بنظرم احتمالش چندان کم نیست، آنگاه اوضاع خیلی سخت‌تر هم می‌شود.