ای چرخِ فلک خرابی از کینهٔ توست
بیدادگری شیوهٔ دیرینهٔ توست
ای خاک اگر سینهٔ تو بشکافند
بس گوهرِ قیمتی که در سینهٔ توست
عجب گوهری در خاک آرام گرفت، عجب گوهری.
وقتی از شیخ ابوسعید ابوالخیر، با آن همه اشرافش بر قرآن کریم و احادیث، پرسیدند که مُقری پس از وفات، در پیش جنازهٔ شما، کدام آیت خوانَد؟ شیخ گفت که این بیت خوانند:
دوست بَرِ دوست رفت، یار برِ یار
خوشتر از این در جهان هیچ بوَد کار؟
و حالا پیکرِ
#محمدرضا_شجریان در خاک آرام گرفت و ما را ناآرام کرد.
#پرویز_مشکاتیان گفته بود که مرگِ هنرمند ضایعه نیست، بلکه فاجعه است و مرگِ محمدرضا شجریان حقیقتاً فاجعه بود. اما هم اکنون "دوست برِ دوست رفت، یار برِ یار". شجریان، کارش را درست انجام داد، پیمانهاش پر بود و عمری ما را از این پیمانهٔ پر نوشاند، دورانِ حیاتش را به بهترین صورت طی کرد و حالا، امروز، در این شنبهٔ تلخِ پاییزی، ما عزادارانِ میلیونیاش را تنها گذاشت و رفت.
اگرچه بغض گلویم را گرفته است و صفحهٔ گوشیام چندین بار از اشک خیس شد، دوست دارم همان بیتی را که ابوسعید گفت، بنویسم و بخوانم:
دوست برِ دوست رفت، یار برِ یار
خوشتر از این در جهان هیچ بوَد کار؟
استاد عزیز ما!
محمدرضا جانِ شجریان!
در دلِ ما همه کورند و کرند
برو آنجا که تو را منتظرند
نهایتِ عشقِ ما همیشه با تو خواهد بود و با تو خواهد ماند. ما از تو جداییم به صورت، نه به معنی.
#جویا_معروفی