غزلی تازه با جهل و ستم به یک دُکّان هرگز! از بامِ شرف به سوی نان هرگز! از موجِ خطیرِ آرزومندی تا گوشهٔ ساحلِ امان هرگز! با چشمِ مُسلّح و دلِ آگاه از راه به سوی بی‌نشان هرگز! در سیرِ درازِ راهِ آزادی از چاله به چاهِ بی‌کران هرگز! ماییم و ستایشِ جوانمردان یک آن به ثنای قَلتَبان هرگز! (۱) با این که زمین بهشتِ موعود است یک لحظه فرود از آسمان هرگز فردا که به حشر، زنده برخیزیم ماییم و همین «نه» و همان «هرگز» ماییم و شکوفه‌های آزادی ماییم و هزار بوستان هرگز! هم‌خانهٔ ناکسان شدن سهل است ‌هم‌خیمهٔ کودتاچیان هرگز! . . . (۱) ماییم آن که مدحت آزادگان کنیم کشخان بگو مدیحه‌گرِ قلتبان بود (مظاهر مصفا) #جویا_معروفی . . عکس مربوط به دادگاه نظامی دکتر #محمد_مصدق است، در پاییز سال هزار و سیصد و سی و دو، از آرشیو مجلهٔ لایف. @jooyamaroofi1