📗پارهای از بخش سوم:
#چتر🔖جستاری درباره
#شادی@behravanmag#احسان_عزیزی📌شاید بهتر آن است که
#غم و
#شادی را دو رویِ یک سکه ببینیم. اینکه ما، دستکم گاهی، از
#اندوه و غم بههمان میزان
#لذت میبریم که از شادی و خوشحالی امری انکارناپذیر است. نمونه بارز این لذت در تجربهٔ
#عشق است. عشق تجربهای دردناک، توأم با لذت است. در غیابِ
#معشوق از سرودن
#شعر یا شنیدنِ ترانههای عاشقانهٔ غمناک در سوگِ معشوق، لذت میبریم. در حضور معشوق
#تلاش و کوششی همهجانبه برای بهدستآوردن توأم با ترسی فراگیر داریم که منشأ بسیاری از فعالیتها و سختکوشیهایمان میشود. در راهِ عشق، رنجها و مشقتها را بهجان میخریم و در نبودِ یار اندوه و
#دلتنگی غیرقابل وصف را تجربه میکنیم، آنگونه که
#حافظ نیز تجربه کردهاست:
«دردِ عشقی کشیدهام که مَپرس
زَهر هِجری چشیدهام که مَپرس
آنچنان در هوای خاک دَرَش
میرود آبِ دیدهام که مَپرس»
آیا این ابیات بازتابِ تجربه دردِ توأمِ با لذتِ
#شاعر نیست؟ آیا ما نیز از خواندنِ این ابیات و همدلی با شاعر، در لحظهای که از غم و رنج خود روایت میکند احساس لذت نمیکنیم؟ بهنظر میرسد تجربه همزمان
#درد و لذت در عشق از بارِزترین و عمومیترین تجربیاتی است که اکثرِ انسانها آنرا تجربهکردهاند. درد از آن دست که مایه حیات و
#آفرینش است، مانند دردِ
#زایمان، از اینرو زاییدن و تولد نیز اینهمانیِ درد و لذت است. شاید بهگریه افتادنِ
#نوزاد هنگام تولد نیز از فرطِ لذت است، درست مانند زمانی که در اوجِ شادی بهگریه میافتیم و چشمانمان از اشک، تَر میشود. آیا از تمامی این نشانهها نمیتوان
#زندگی را سراسر جستجویِ شادی در غم و جستجویِ غم در شادی دانست؟ آنچنان که از کودکی نیز شنیدهایم که بعد از هر لبخندی،
#گریه است و پس از هر گریهای، لبخند.
آنچه ما در نهایت از واژه شادی در نظر داریم، سطوح متفاوتی از
#مطلوبیت، احساسِ
#رضایت و
#خُرسندی از شرایطی است که در آن قرار داریم و از آنجاکه این شرایط برای تمامی افراد جامعه یکسان نیست، لذا نمیتوان تعریفی عینی از شادی ارائهکرد. در نهایت، شادی برای هرکس به شیوههای متفاوتی قابل
#درک و دستیابی است که به هیچروی الزاماً در تقابل با غم و اندوه قرار ندارد.
(منبع: ماهنامه روانشناختی بهروان، شماره۳، بهمنواسفند۹۷، ویژهنامه شادی)#جامعهشناسی🖇#بهروان، ماهنامه
#روانشناختی با رویکرد
#بینرشتهای@behravanmag