انجمن آنتےتئیستهای ایران
#اپیکورس، فیلسوف
لذتدر مقام یک ناهنجاری در بین جماعتی که غالب اوقات زاهدمنش و متنفر از
لذت بودند، فیلسوفی وجود داشت که به نظر میرسید اوضاع را درک میکند. او چنین نوشت:
اگر من
لذتهای چشایی و
لذتهای عشق و
لذتهای بینایی و شنوایی را کنار بگذارم، دیگر نمیدانم خیر را چگونه تصور کنم
به نظر اپیکور، وظیفه فلسفه عبارت است از
کمک به ما در تعبیر و تفسیر سائقههای تألم و خواستهها و امیال نامشخص و مبهم خودمان، و بنابراین رهانیدن ما از طرحهای نادرست برای خوشبختی
آنچه بیدرنگ فلسفه ی اپیکور را متمایز میساخت تأکید او بر اهمیت لذاتجسمانی بود،
لذت، آغاز و غایت زندگی سعادتمندانه است ... امّا مراد اپیکور از
#لذت چیست؟! نکته شگفتانگیز در خصوص
#فیلسوفلذت این است که او خانه بزرگی نداشت - غذایش ساده بود - آب مینوشید و نه شراب - و شام او نان، سبزی و به اندازه کفدست زیتون بود. او نمیخواست کسی را بفریبد. به عقیده او عناصر ضروری
لذت، هرقدر هم سهلالوصول نباشند، اما خیلی گران نیستند. خوشبختی از دیدگاه او فهرستی شامل سه مورد بود:
دوستی:
بین تمام نیکیهایی که حکمت برای ما در بر دارد، دوستی پربهاترین است.
ما وجود نداریم مگر وقتی کسی باشد که بتواند ببیند ما وجود داریم. آنچه میگوییم هیچ معنایی ندارد مگر زمانی که کسی بتواند ما را بفهمد. در میان دوستان بودن یعنی همواره هویت خود را تأیید کردن. دوستان حقیقی،ما را براساس معیارهای دنیوی نمیسنجند، آنها به خود اصلی ما علاقه دارند.
آزادی:
ما باید خود را از زندان امور روزمره و سیاست روزمره رها کنیم
اپیکور و دوستانش خود را از اشتغال در دنیای تجاری آتن کنار کشیدند و زندگی سادهتری را در پیش گرفتند. آنها با جداکردن خویش از ارزشهای آتن، دیگر خود را بر مبنای مادی ارزیابی نمیکردند. نیازی نبود از دیوارهای برهنه خجالت زده شوند، و فخرفروشی و تظاهر به طلا سودی نداشت.
تفکر(به عبارتی بهتر
#تحلیلامور):
برای اضطراب درمانهای معدودی وجود دارد که بهتر از تفکر باشند. با نوشتن مشکل روی کاغذ یا حرف زدن از آن در مکالمه، اجازه میدهیم ویژگیهای اصلی آن ظاهر شود و با شناخت ماهیتش، اگر نه خود مشکل، ولی ویژگیهای آزارنده ثانویهاش -گیجی و سردرگمی، جابجایی و تحیر- را برطرف کنیم. اپیکور به ویژه این دغدغه را داشت که خود و دوستانش بیاموزند که اضطرابها و نگرانیهای خود را درباره پول، بیماری، مرگ و امور فراطبیعی تحلیل کنند. اگر کسی به طور عقلانی به میرایی و فناپذیر بودن بیندیشد، از نظر اپیکور، در مییابد که پس از مرگ چیزی جز فراموشی و نسیان وجود ندارد و بیهوده است که از قبل نگران چیزی باشیم که چون فرا رسد مشکلی نمی آفریند. تحلیل سنجیده و حساب شده، فکر را آرام میکند. اصل استدلال اپیکور این است که اگر پول داشته باشیم ولی از نعمت دوستان، آزادی و زندگی تحلیل شده محروم باشیم، هرگز واقعا خوشبخت نخواهیم بود. و اگر از این سه نعمت برخوردار باشیم ولی پول نداشته باشیم،هرگز بدبخت نخواهیم بود
ᴊσɪη υѕ ☞
@iranian_antitheists