در میان پاره‌نوشته‌های بازمانده از #نیچه، یک شعر خطاب به #حافظ است با این متن:
به حافظ، پرسش یک آبنوش
میخانه‌ای که تو برای خویش پی‌افکنده‌ای فراخ‌تر از هر خانه‌ای است جهان از سر کشیدن می‌یی که تو در اندرون آن می‌اندازی، ناتوان است. پرنده‌ای، که روزگاری ققنوس بود در ضیافت توست موشی که کوهی را بزاد خود گویا تویی تو همه‌ای، تو هیچی میخانه‌ای، می‌یی ققنوسی، کوهی و موشی، در خود فرومی‌روی ابدی، از خود می‌پروازی ابدی، رخشندگی همهٔ ژرفاها، و مستی همهٔ مستانی. - تو و شراب؟ — به کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ ایران بپیوندید: 🔗https://t.me/joinchat/AAAAADwQPG84PXA6Mpe03g
امروز 23 مهر برابر با زادروز فردریش_ویلهلم #نیچه فیلسوف، شاعر، آهنگ‌ساز و فیلولوژیست آلمانی است. وی دلبسته فرهنگ کهن ایران باستان و سروده‌های #حافظ بود ( پست بعدی کانال را بخوانید ) @iranhistor
