#گفتگو + ‌سلام، وقت شما به خیر. ممنونم برای مطالب ارزنده‌ای که به اشتراک می‌گذارید. من چند ساله نسبت به همسرم دچار طلاق عاطفی شدم؛ ولی به دلایلی با ایشون زندگی می‌کنم که مهم‌ترینش فرزند مشترک ما ست. فرزند ما مشکلاتی داره که نمیشه به راحتی ازش گذشت و در واقع نیاز به هر دو والد داره. ساده‌تر بگم: هیچ کدوم تنهایی از پسش برنمیایم. من دوست دارم جدا بشم، این رابطه خیلی به‌ من آسیب می‌زنه، ولی به خاطر فرزندم خودم رو ملزم به ادامه می‌بینم. همیشه برام سواله که آیا دارم اشتباه می‌کنم؟ باید فرزند رو با این شرایط رها کنم و برم؟! یا با خودم ببرم در حالی که می‌دونم تنهایی از عهده‌ش برنمیام؟! غیر از مشکلاتی که در همین زندگی دارم همیشه این برزخ هم اذیتم می‌کنه. می‌خواستم در صورت امکان دیدگاه شما رو در چنین موردی جویا بشم. - با سلام و وقت بخیر باید دید گزینه‌های روی میز چگونه پیش می‌روند. ادامه زندگی کودک با شرایطی که جو خانه پرتنش است موجب آسیب‌های روانی او می‌شود. از آن سمت جدایی والدین نیز کودک را به‌عنوان فرزند طلاق دچار بحران‌هایی خواهد ساخت که آینده او را تحت تاثیر قرار می‌دهد‌‌. اگر والدین نمی‌توانند مسائل خود را با یکدیگر حل‌وفصل کنند و محیط خانه پرتنش است، جدایی از یکدیگر درست است که به کودک آسیب می‌رساند اما ابعاد و درجه این آسیب از ادامه زندگی والدین با یکدیگر کمتر است. روانشناس فردی نیست که بتواند برایتان تصمیم‌گیری کند بل‌که راهنمایی برای انتخاب گزینه بهتر خواهد بود. شما اشاره به ترکش‌های این رابطه بر خودتان کرده‌اید. روانشناس در اینجا به مراجع می‌گوید؛ آیا این حجم از آسیب‌های واردشده به شما سبب این نمی‌شود که با فرزندتان بدرفتاری داشته باشید چون بلاخره این آسیب‌های وارد شده یک خروجی نیز خواهند داشت؟ آیا کسی که در حال آسیب‌دیدن است با تزریق این باور که به‌خاطر تو ایستاده‌ام سبب تربیت فرزندی ایثارگر یا دچار احساس‌گناه در آینده نمی‌شود؟ زیرا که باور دارد این اوست که سبب آسیب‌های والد بوده است. روانشناس ذهن والد را روشن‌تر از قبل می‌سازد و او را از یک فرد ایثارگر و هیجان‌محور به سمت فردی منطقی‌تر (به‌نوعی بهتر است بگویم فردی متعادل‌گرا یا خردمندتر) و متوجه به آسیب‌های خود سوق می‌دهد تا دیدگاه‌های اساسی را در نظر بگیرد. در نظر داشته باشید که جدایی از پارتنر یا طلاق زناشوئی همیشه بد نیست بل‌که گاهی کمک به فرزندان‌تان در آینده یا موهبتی برای کمتر آسیب‌دیدن از یک رابطه آسیب‌زاست. پس لطفاً با خودتان روراست‌تر باشید و متوجه باشید که اگر تصمیم به ادامه زندگی با وجود طلاق عاطفی دارید، مهم‌ترین مسئله کار بر روی تاب‌آوری و مهارت‌ تحمل پریشانی (تنظیم هیجان) یا مهارت‌های زندگی است که به شما در ادامه روند زندگی که با چالش‌هایی همراه است، کمک کند.