درست مثل امشب! با این حساب که دیگه اونقدر دیوونه نیستم ، شاید ناراحتم بخاطرش . دیگه ذوق ندارم لوازم ارایشی برند مامان رو بردارم . دیگه ذوق ندارم لباسای جیغش رو بپوشم . دیگه ذوق ندارم کنسرت بزارم ( ولی هروقت دستم برسه کنسرت و استیج ها رو میبینم ) اما هنوزم قرارِ من با خودم سرجاشه. دینر پارتی فراموش نشده!! هنوزم خوشمزه ترین غذاها رو خودم برای خودم میپزم! درسته این بار از سکوت و تنهاییم لذت میبرم، ولی دلیل نمیشه موقع اشپزی موزیک گوش ندم . هنوزم عاشق دیزاین های احمقانه ی بشقابمم ... هنوزم خوشمز‌ان .. هنوزم ذوق میکنم . امشب وقتی مث دیوونه ها تا خرتناق سوسیس سوخاری رو میبلعیدم و خوشحال بودم ، یهو با خودم گفتم ” نیلوفر تو حق نداری ناراحت باشی! چون تو غذای خوشمزه واسه خوردن داری!! ‟ این شد که یهویی فکر کردم ، شاید طبیعی ترین نعمت‌های زندگیم رو فراموش میکنم .. و اینجوری اولین تلنگر رو خوردم.