💠استادیوم جنگ گلادیاتوری شبکههای اجتماعی
✍️جاناتان هایت
⏱زمان مطالعه ۳ دقیقه
🔸زمانی که شبکههای اجتماعی بهتدریج در حال شکلگیری بودند، مردم جهان تصور میکردند ارتباط بیشتر و گستردهتر، ابزاری برای تقویت دموکراسیهاست. اما هرچه شبکههای اجتماعی بزرگتر شدند، این خوشبینیها کمرنگتر شدند و فهرستی از آسیبهای شناختهشدۀ آنها برای ما واضحتر. بحثهای سیاسی در اینترنت که معمولاً میان غریبههای بینامونشان رخ میدهد، خشمگینانهتر و غیرمتمدنانهتر از بحثهای سیاسی در زندگی واقعی ماست.
🔹شبکههایی از دیدگاههای جناحی، بهتدریج در حال ایجاد جهانبینیهایی هستند که روزبهروز تندروتر و افراطیتر میشوند. کارزارهای ترویج اطلاعات نادرست، گستردهتر و پرنفوذتر شدهاند، ایدئولوژیهای
خشونتگرا عضوگیری خود را افزایش دادهاند و... . مشکلی که به وجود آمده است بهخودیخود به مرتبط بودن افراد با یکدیگر بر نمیگردد، بلکه به این دلیل است که شبکههای اجتماعی «ارتباطات» را به یک نمایش هیجانانگیز عمومی تبدیل کردهاند.
🔸در حالت عادی اگر هنگام گفتوگوی خصوصی با دیگران مدام خشم و عصبانیت نشان دهیم، دوستانمان ما را فردی ملالآور و خستهکننده درمییابند. اما زمانی که برای این خشم و عصبانیت مخاطبانی مناسب و همدل وجود داشته باشد، تکرار این رفتار جایگاه اجتماعی شما را بهبود میدهد.
🔹تکامل باعث شده است انسانها غیبت کردن، خودنمایی کردن، دستکاری عواطف دیگران و حذف کردن یکدیگر را بیاموزند. همین ویژگیها هستند که باعث میشوند بهسادگی به شبکههای اجتماعی که مانند استادیوم جنگ گلادیاتوری با چنین تکنیکهایی هستند جذب شویم، حتی در شرایطی که همگی میدانیم ورود به این عرصه ما را به فردی بیرحم و سطحی تبدیل خواهد کرد.
🔸شبکههای اجتماعی در بدو تأسیسشان با آنچه امروز هستند بسیار متفاوت بودند. بین سالهای 2002 تا 2004 سایتهای دوستیابی و شبکههای اجتماعی، اجازه میدادند فرد بتواند نسخهای بسیار منتخب و سفارشی از زندگی خودش را برای دوستانش به نمایش بگذارد.
🔹در آن دوران این شبکههای اجتماعی هنوز ابزاری ایجاد نکرده بودند که افراد بتوانند بهسرعت خشم و عصبانیت مسری و فراگیر را منتشر کنند. اما بهتدریج با اقداماتی که بهاصطلاح برای بهبود تجربۀ کاربران در شبکههای اجتماعی انجام شد، وضعیت انتشار و پخش اخبار در جامعه به شکل بنیادین تغییر کرد.
🔸واقعیت این است که رسانهها از سدههای گذشته دستبهکار ایجاد شکاف و دعوا در جامعه بودهاند اما از سال 2013 به این سو، شبکههای اجتماعی به کاتالیزوری مؤثر برای کسانی تبدیل شدهاند که قصد دارند آتشی تازه بیفروزند.
🔹در عین حال شبکههای اجتماعی ذاتاً بد نیستند و توانایی دارند که به جامعه فایده برسانند. میتوانند آسیبهای پنهان را نمایش دهند و صدای جوامعی باشند که پیش از این صدایی نداشتند. هر ابزار ارتباطی نویی، مجموعهای از آثار سازنده و مخرب با خود به ارمغان میآورد و در طول زمان میتواند توازن را میان آنها ایجاد کند.
🔸امروزه بسیاری از پژوهشگران، قانونگذاران، بنیادهای خیریه، و متخصصان فناوری در کنار هم تلاش میکنند تا راهحلهایی برای درمان این آسیبهای شبکههای اجتماعی عرضه کنند. بهگمان ما نیز اصلاحاتی امکانپذیر است. ۱- استفاده از «دیمتریکیشن (رقمزدایی)» برای کاهش اجراهای عمومی و سنجش میزان استقبال؛ ۲- کاهش تعداد حسابهای کاربری بدون احراز هویت کاربر؛ ۳- مبارزه با محتوای بیکیفیت، حساسیتبرانگیز و آسیبرسان.
🗞منبع: خلاصه شده مقالهای به نام «روانشناسی سویههای تاریک شبکههای اجتماعی»، منتشر شده در شماره 117
#ماهنامه_مدیریت_ارتباطات، بهمن 1398
#آرشیو_مدیریت_ارتباطات#شبکههای_اجتماعی#خشونت@HOD8HOD