پوچی خیلی دور خیلی نزدیک 🍀زمانی که از نهیلیسم و پوچی سخن می گوییم آن چنان از نهیلیسم یاد می کنیم تو گویی از ما دور است در حالی که از هر چیزی می تواند به ما نزدیک تر باشد. 🍀وجودی که تکه تکه است خسته است و افسرده. وجود بخش بخش شده، ناتوان از فهم پدیده هاست. وجود متفرق، گرانیگاهی برای تعالی ندارد. وجود پراکنده، سرگردان است و شتاب سرسام آور به ناکجایش، اجازه انس با پدیدارها را به او نمی دهد. 🍀همین موبایلی که در دست ماست. همین لپ تاپی که روز و شب در صفحه نمایشش زندگی می کنیم قدرت بالایی در تکه تکه کردن وجود دارد اما بازای این تفرقه در وجود، کادویی می پیچد برای ما و آن پوچی است و پوچی بدون آنکه صدای خرد شدن استخوان‌های وجود را بشنوی در هم می شکند هرآنچه را بخواهد. 🍀باید فرصتی به ذهن داد تا با طبیعت و پدیدارها انس گیرد. باید به خویش سر زد و الا "خویشتن" ما با دیدن بی مهری از سوی ما تاب ایستادن در برابر سیل پوچی را ندارد و با پوچی همراز و همدل می شود. 🍀گاهی باید از قطار شتاب پیاده شد و در خویش درنگ کرد و خویش را یافت. خویش گم شده است. باید آدرس خویش را از دانایان شهر پرسید باید نشست و محل دقیق گم شدن را یافت. براستی کجا، کی، و چگونه گم شدم؟ راه چیست؟ از کجا دریافتم گم شدم؟ و چگونه باید خود را بیابم؟ 🍀این دست پرسشها زمانی رخ می دهد که از شتاب خداحافظی کردم و در بارقه های مراقبه در پی خویش می گردم تا خویش را به موقعیت اجتماعی و تن خاکی و داشته های این جهانی فرونکاهم. چراکه این فروکاست در دوره کنونی به نهیلیسم خوش آمد می گوید. #عبداله_صلواتی ششم آبان 1400 لینک ورود به این کانال: https://t.center/hekmat_salavati