توهمات جمعی یعنی فرضهای اشتباهِ مشترک بسیاری از مردم درباره جامعه. آنها هزاران سال به شیوههای گوناگونی وجود داشتهاند. توهمات جمعی در دوران امروز، به کمک شبکههای اجتماعی و تکنولوژی مدرن بیش از پیش گسترش پیدا کردهاند.
توهمات جمعی را همه جا میتوانیم پیدا کنیم؛ از زندگیهایی که میخواهیم داشته باشیم، تا کشوری که میخواهیم در آن زندگی کنیم، تا نحوه رفتارمان با همدیگر و حتی انتظاراتمان از نهادهای آموزشی تا محل کار. اما مخربترین نتیجه این است که توهم یک نسل به عقیده شخصی نسل بعدی تبدیل میشود.
هنجارهای فرهنگی عموماً بازتاب اجماع جمعی نسل گذشته است، نه نسل ما. رویهمرفته، به این دلیل که ما در میان آنها متولد میشویم، صرفاً فرض میکنیم که این توافق جمعی بازتاب چیزی راستین و خیر است که مردم واقعاً میخواهند. اما این درست نیست. بسیاری از هنجارها کاملاً دلبخواهانه است و ما باید به هنجارها مشکوک باشیم. زیرا هنجارها میتوانند مدت زیادی وجود داشته باشند، نه به این دلیل که هرگز درست بودهاند، بلکه چون مردم به آنها تردید نکردهاند...
توضیحاتی درباره مهمان: تاد رز، همبنیانگذار و رئیس اندیشکده پاپیولِس در شهر بوستون است. رُز پیش از پاپیولس، استاد دانشگاه هاروارد و همزمان با ریاست «برنامه ذهن، مغز و آموزش»، مدیریت لابراتوار علوم شخصیت را بر عهده داشت.