شاعران پاوه 131 جمال مرادی سال 1340 خورشید در روستای کومەدرە«کمادرە» از توابع پاوه چشم به جهان گشود. پس از پایان تحصیلات و پذیرش در تربیت معلم به استخدام آموزش و پرورش درآمد. از دورە دبیرستان علاقمندی به سرودن شعر سبب گردید طبع خود را بیازماید و به سرودن شعر روی آورد. ایشان به هورامی، سوارنی و فارسی و در قالب غزل، مثنوی، شعرنو و چهارپاره و با مضامین عاشقانه، اجتماعی، مناجات و دوستداری دیار و سرزمین و... هزاران بیت شعر سروده است. از دیگر فعالیت های ایشان ترجمه سوره یوسف به شعر است که بالغ بر 700 بیت می‌باشد و همچنین ترجمه چندین داستان به زبان کوردی"سورانی" است. ایشان همچنین مجری توانایی در اجرای برنامه‌های فرهنگی و ادبی و اجتماعی بودند. آقای مرادی در سال 1400 چشم از جهان فرو بست. دو کتاب «چاوەڕوان» و «مەسنەووی یۆسف و زڵێخا» توسط اینجانب و در سال 1402 در انتشارات آرو به چاپ رسید. وەهارەکەی خەم دیسان سەرداوە نە کۆگاو شادٚیم ئایر وەرداوە سۆچناش یەکسەر هەواروو شادٚیم بەستەنش ڕاگەو نەواو ئازادٚیم وەشەن وەهاران چەنی شادٚی بۆ جە یانەو دڵان دڵ ئازادٚی بۆ خەڵکانش نەڕووی دڵەی پاکەوە وێنەی گوڵاڵان نە دەم خاکەوە هەر کام بە جۆرێ بنمانان جەماڵ بەزمشان شیرین دوور گنان جە تاڵ خۆ من وەهارم وێنەی پاییزەن چوون هێلانەی چەم دوور جە ئازیزەن نە جای شەوقی یار دڵ پڕ جە خەمەن هەوار و شادٚیم نە دووکەڵ جەمەن سەرکەرۆ زووخاو نە هەر دوو دیدٚە سا بە فریام ڕەس هەی بەرگوزیدٚە ئازیزان کەردم وەسفی وەهارم وەرزەکەش پڕ گووڵ من بێ‌گوڵزارم گوڵزاروو گوڵیم پەڕچینش خارەن گوڵ بە ئاخەوە چەم ئنتزارەن چەمەڕان تا بەی ساڕێژ کەری زام شادٚیش سەوقات بۆ پەی دڵەی ناکام ئەوسا ئازیزان با هەر وەهار بۆ نە دەشت و نە دەر با هەر گوڵزار بۆ با هەر دڵگیر بۆ نەورۆز و وەهار وەهار پەی «جەماڵ» بیەن شین و زار پێشەی شەوانش گریان و زارەن موبتەڵای هجر و فراقی یارەن *** دونیایەکی گرژ و تاڵە ژینی ئاسوودە محاڵە لە هەر شوێنێ گوڵزارێکە هەرچوارلاکەی دڕک و داڵە بەڵام ئەوەی زانا و ژیرە بەم‌‌ دونیایە دڵ نابەسێ دەزانێ ڕۆژێک دێر یا زوو حەرامە بمژێ نەفەسێ ئەی ئەوکەسەی ڕێبوارێکی ئەم ڕێگا دوور و درێژەی لە ئاکامیش‌‌ دڵشکاوی ئەم گۆڕەپانە نەبەزەی نە بە شادی دونیا شاد بە نە بە ژان و خەمی خەمبار بەس بەتەنیا بۆ دوا ڕۆژت لە خۆت جێ بهێڵە ئاسار #عدنان_مرادی #هامفردان #شعر_معاصر_پاوه #شاعران_پاوه #مشاهیر_پاوه