در مورد دختری شاد و پرانرژی هست که دریک خانواده فوق العاده مذهبی و سنتی بدنیا آمده... اما برخلاف عقیده خانواده خود عاشق پسری هم عقیده با خودش میشه .....
نشر این رمان جذاب برای اولین بار از کانال تلگرامی ما پس دوستانی که علاقه به رمان دارند عجله کنید🥰🥰
گفت: شبو خوب هستی؟ گفتم: بلی. فقط دلتنگ ام. گفت: دلتنگ چی ؟ گفتم: نمیدانم، نمی دانم ، نمی دانم. گفت: دلتنگی یعنی چه؟ چرا همیشه این احساس با توست؟ گفتم: دلتنگی شاید هیچ معنی خاصی نداشته باشد، فقط یک حس عمیق درون است که گاهی نمی‌شود برایش واژه پیدا کرد. شاید دلتنگ چیزی باشم که نمی‌توانم به آن دست پیدا کنم یا شاید برای لحظاتی که دیگر برنمی‌گردند. شاید هم فقط دلم یک آرامش بی‌دلیل می‌خواهد. شاید این دلتنگی فقط بخشی از من است که همیشه در حال جستجو است.🦋🌈
ترجمه: «ابوهریره رَضِیَ اَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُ میگوید: رسول الله ﷺ از گرفتاری، نگون بختی، قضای بد و خوشحال شدن دشمنان، به خدا پناه می‌برد. سفیان كه یكی از راویان این حدیث است، میگوید: پیامبر اكرم ﷺ از سه چیز پناه خواست. من هم یكی به آنها افزودم. ولی اكنون نمیدانم كه كدام مورد است».
چند روزی از دنیای مجازی و هیاهوی شهری دور شدم. در این مدت، به جایی رفتم که تنها مهر و محبت وجود داشت. جایی که در آن، دختران دهاتی، دخترانی ساده و بی‌آلایش بودند. کلماتی که از دهانشان بیرون می‌آمد، ساده و بی‌زحمت بود، هیچ تشریفاتی در حرف‌هایشان نبود. تنها صداقت و مهربانی در تک تک جملاتشان دیده می‌شد.
احساس می‌کردم که نیاز داشتم به این فضا، جایی دور از شلوغی، دور از دغدغه‌های شهری، دور از فشارهای روزمره. در این فضا، همه چیز طبیعی و آرام بود، و من توانستم خود را پیدا کنم. وقتی در کنار آنها بودم، حس کردم که در این روزهای شلوغ و پیچیده زندگی، چیزی کم داشتم، چیزی که در این محیط ساده و بی‌ریا می‌توانستم پیدا کنم: آرامش، صداقت و ساده‌زیستی.
به خودم گفتم که گاهی باید از همه چیز دور شد، از همه آنچه که در دنیای دیجیتال و شهری می‌گذرد، تا دوباره با خود واقعی‌مان ارتباط برقرار کنیم. در آنجا، در کنار دختران ساده و مهربان، به خودم یادآوری کردم که زندگی باید پر از لحظات کوچک و ناب باشد. زندگی که از رنج‌ها و سختی‌ها نمی‌گریزد، بلکه آنها را می‌پذیرد و در دل این سختی‌ها، یاد می‌گیرد. در آنجا، نمی‌دیدم کسی با دغدغه‌های غیرضروری زندگی کند، همه چیز ساده بود. آنها هیچ‌گاه برای جلب توجه یا پر کردن خلأهای درونی‌شان تلاش نمی‌کردند، بلکه هر روز با قلبی آرام و ذهنی شفاف زندگی می‌کردند.
زمانی که کنارشان بودم، احساس کردم که همه چیز آنطور که باید باشد، هست. زندگی در آنجا تنها به زنده بودن و رشد طبیعی اش محدود نمی‌شد. در حقیقت، زندگی در اینجا بی‌زرق و برق اما غنی و پر معنا بود. یاد گرفتم که هیچ‌چیز در این دنیای شلوغ از ارزش‌های ساده و انسانی مهم‌تر نیست.
این چند روز، درست مثل یک بازگشت به خود بود. آنها به من یاد دادند که زندگی را باید با قلبی شاد و بدون توقع، صرف کرد. هر لحظه باید از آن لذت برد و در کنار آن، بهترین خود را برای دیگران به نمایش گذاشت. گاهی زندگی به ما یاد می‌دهد که چیزهایی که در نظر می‌گرفتیم بزرگترین ارزش‌ها هستند، شاید اصلاً آن‌قدر که فکر می‌کنیم بزرگ نباشند. و در عوض، چیزهایی که ساده و بدون دغدغه به نظر می‌آیند، می‌توانند به جایگاه‌های بسیار بزرگتری دست یابند.در این مدت کوتاه، من دوباره خود را در آغوش گرفته و آرامش را در کنار محبت‌های ساده و بی‌ریا پیدا کردم. یاد گرفتم که در دنیای پیچیده‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، باید لحظاتی را برای خود و برای کسانی که در زندگی‌مان هستند، اختصاص دهیم. باید این فرصت‌ها را غنیمت شماریم و اجازه دهیم که آرامش در دل ما جریان یابد.
بازگشتیم… با دلی پر از شوق و چشمانی سرشار از امید! این‌بار با شور و هیجانی تازه‌تر از همیشه و برنامه‌هایی که پر از واژه‌های لطیف، احساس‌های عمیق، و قصه‌هایی از جنس زندگی است. اینجا، هر سطر با حمایت و همراهی شما جان می‌گیرد و هر واژه به لطف نگاه‌های پرمهر شما روشن‌تر می‌شود. حریرنگارین به حضورتان دلگرم است؛ با ما باشید، نظریه‌ها و پیشنهادهای ناب‌تان را سخاوتمندانه به اشتراک بگذارید و بگذارید این خانه‌ی واژه‌ها به رنگ قلب‌های شما رنگین‌تر شود. ما به همراهی گرم شما ایمان داریم و بی‌صبرانه منتظر خواندن ردپای افکارتان در هر گوشه از این دنیای کلماتیم. حمایت های‌تان قوت قلب ماست، و کلام‌تان نوری در مسیر پیش رو…
