هاوِست - فرهنگ و هنر مازرونی

"اسا شعر"

آرِشرومه *
مازرون ِ بنه بَخرد و
آسمون ِ پرسّا

درکا ، درکا
روخنه ، روخنه ، بَتِتمه و
دریو مه اسا

نا ته کَلای دِله
جا گیرمه
نا شه کِلاک دله .

برگردان:

آرش رودم
زمین خورده ی مازندران و
بپا خاسته ی آسمان ،

درّه به درّه
رود به رود دویدم و
حالا ، دریا ....

نه در کوزه ی تو
جا می شوم
نه در کولاک خویش .


      شیارم شعر
✍️حجت مقیمی مقدم
   ۲۷ آبان ۴۰۳ مازندران چمستان نور

* آلِشرو/ آرِشرو ؟/ نام رودخانه ای مرز چمستان نور و آمل

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

🌱🌷🌱🌸🌱🌷🌱
آن قصر که با چرخ همی‌زد پهلو
بر درگه آن شهان نهادندی رو

دیدیم که بر کنگره‌اش فاخته‌ای
بنشسته همی‌گفت که کوکو کوکو
(خیام)

🌷گردش روزگار🌷

" آن قصر که با چرخ همی‌زد پهلو "
بر تخت نشسته اندر آن کیخسرو

امروز چه آمد سرِ آن قصرِ بزرگ !؟
آن تاج کجا شد و کجا شد خسرو !؟


نعمت الله احسانی بنافتی (احسان)
۱۴۰۳/۸/۲۸ - ایروان

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

بمناسبت هفته‌ی مازندران در انجمن شعر بابلسر
❤️❤️
https://t.center/bahar_bolboli
با حضور جمعی از شاعران و اساتید موسیقی🌹🌹

خواننده : سینا شکری
نوازنده ی نی : جناب یحی زاده

مسئول و سرپرست انجمن شعر بابلسر : جناب دکتر علی ابادی
🌹🌹🌹🌹🌹

ترانه محلی این اجرا : بهار بلبلی 🌺

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

🎥 نماهنگ «یاد داری؟»؛ خاطره‌بازی ۲ درخت از جنگل‌های هیرکانی

🌿چند هنرمند خطه شمال کشور که علاوه بر فعالیت هنری، در دغدغه‌های محیط زیستی هم وجه اشتراک دارند پس از ماه‌ها تلاش در روزهای اخیر نماهنگی به نام «یاد داری؟» را با موضوع جنگل‌های هیرکانی منتشر کرده‌اند که در قالب گفت‌وگویی بین ۲ درختِ تنهای به جا مانده از این جنگل‌های ارزشمند جهانی، خاطره‌بازی و دلتنگی‌شان برای روزگار پرنشاط هیرکانی را روایت می‌کند.

🆔 @khabaremazandaran

آرامگاه درویش فخرالدین بابل

بقعه درویش فخرالدین حاجی از دراویش و فرمانده‌هان دوره مرعشیان که در سال ٨٣٣ قمری در منطقه فعلی موزیرج بابل احداث شد.

عکس: کیوان یوسف‌پوری

دو‌شنبه، ۲۸ آبان ۱۴۰۳

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

👈 تقدیم به مردمان باصفای خلیل شهر و مهدیرجه
تهیه کننده : مجید علیزاده (محمودرضا)
آکادمی فن و هنر پارسی

#خلیل_شهر
#انار
#مهدیرجه
#مجیدعلیزاده
#آکادمی_فن_و_هنرپارسی

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

🦋 شمـه صـوائی به خــئر و خاشی

📆 اَمرو دوشنبه
▫️۲۹ تیر ما    ۱۵۳۶ تبری
▫️ ۲۸ آبان ۱۴۰۳ خورشیدی
▫️۱۶ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ قمری
▫️ ۱۸ نوامبر  ۲۰۲۴ میلادی

📌 دودانگه ، سنگده ، سوادکوه ؛ ارتفاعات البرز «کیجا قلعه ، زرجو ، خرو ، نرو» در هم تنیدگی آسمان ، کوه و قله ، ابر ، آفتاب ، برف ، مه ‌، جنگل و ...
📸 اسمعیلی سنگدهی

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

✅ مراسم معرفی و رونمایی از
📚 کتاب استاد حسین وندادی

📌 ساری، کتابخانه ملی مازندران
📆 سه شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳
⏰ ساعت ۱۰ الی ۱۲

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

#غزل

من از جنس درخت و آفتابم
تن آیینه وار ابر و آبم
در این سرمستی کوه و در و دشت
نوای نایم و ساز ربابم
و چون آواز مست مرغ بیدار
پر از آیینه ی اوقات نابم
خروش چشمه ساران در و دشت،
«سقاهم ربهم»، مست شرابم
سماع باد و شطح برکه هایم
خروش رود و دیدار سحابم
برای شب روان کوی دلدار
پر از ماهم ، پر از رعد و شهابم

✍ منصور جعفری
📸 نرگس

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

✅ اینجا مازندران زیبا
🖼 پاییز با رنگ‌های جادویی در چالوس
📆 آبان ۱۴۰۳
📹 مرتضی تاجیک

🆔 کانال اینجا مازندران زیبا @injaMazandaran
🖼 پنجره‌ای رو به ناشناخته‌های طبیعت مازندران

مدح علی (ع) آهنگ و سبک خاص خودش را داشت
و بیشتر درشرق مازندران و آن هم در دشت  توسط مدح خوان‌ها خوانده می‌شد
خیلی‌ها با آقا مصطفی دارابی لایینی خاطره داریم
امثال آقامصطفی با ساده‌دلی و بی‌ریایی خودشان در قلوب مردم ادخال سرور میکردند

روحشان شاد به برکت فاتحةمع الصلوات

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

▫️خو اوُ آیت الکرسی.
🐷خوک و آیت الکرسی.

با شخص نادان باید مثل او بود و سخن گفت همان طور که خوک متوجه مفاهیم آیت الکرسی نمی‌شود او هم درکی از سخنانت نخواهد داشت. با فرد جاهل بحث نکن.

#ضرب_المثل_های_شرق_مازندران

📔برگرفته از کتاب ضرب المثل ها و کنایات محلی شرق مازندران
🖌مولف : زنده یاد سهراب یوسفی گرجی

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

❗️نود و سه سالگیِ نام‌گذاری بابل؛

✅ ۲۷ آبان سالروز تغییر نام شهر «بارفروش به بابل»، در سال ۱۳۱۰

🔸 شهر بارفروش ۹۳ سال پیش به بابل تغییر نام یافت. متن ابلاغ تغییرنامِ شهر «بارفروش» به «بابل» در روز پنجشنبه ۲۷ آبان ۱۳۱۰ انجام شد.

🔆 شهر بابل

🔹از مقام ریاست وزرا، شرح ذیل به طور متحد المال به کلیه وزارتخانه‌ها صادر و ابلاغ گردیده است:

🔹«حسب الامر مطاع ملوکانه ارواحنا فداه مقرر است که شهر بارفروش از این تاریخ شهر بابل نامیده شود»

🔹از طرف وزارت داخله مراتب به کلیه ادارات و حکام ولایات و ولاء ابلاغ گردیده است.

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest

"سروهای بهشهر در شعرِ صائب"

سرو درختی است که دیرسال سبزمی‌مانَد. گاه از سروهای هزاران‌ساله نشان‌می‌دهند. سرو نمادِ جاودانگی نیز هست. ازهمین‌رو در قصه‌ی اسکندر و آب حیات نیز حضور دارد. حضورش در نقش‌و‌نگارهای ترمه‌ی روی متوفی‌ در تابوت نیز به‌سببِ همین ویژگی‌‌ها است. حضورِ سرو در طرح و نمادهای سنگِ مقبره‌ نیز پررنگ است. نویسنده خود در وادیِ خاموشانِ "سفیدچاهِ" بهشهر، سنگ‌قبرهای چندصدساله‌ای با طرحِ سرو دیده. از دیگرسو کنارِ خاکِ درگذشتگان نیز سرومی‌کاشتند تا بدین‌وسیله یادِ عزیزانِ ازدست‌رفته را زنده‌بدارند. و حافظ در بیت زیر به همین نکته اشاره‌دارد:

باغبان! چو من زین‌جا بگذرم حرامت‌باد
گر به جای من سروی غیر دوست بنشانی


می‌دانیم که مادرِ شاه‌عباس، مازندرانی بود. به‌همین‌خاطر شاهانِ صفوی به مازندران توجهی ویژه داشتند. آنان گاه تابستان‌ها را به‌خصوص در ساری و بهشهر می‌گذراندند. نشانه‌هایی از عمارت‌های آن روزگار هنوز هم در جای‌جای مازندران باقی است. کاخِ صفی‌آباد، عمارتِ شهرداری، کاخِ عباس‌آباد در بهشهر ("اشرف" یا همان "اشرف‌البلادِ" قدیم") و نیز "سوته" ("سوخته") در "فرح‌آبادِ" ساری، یادگارِ آن روزگاران است.
از مازندران و اشرف و صفی‌آباد بارها در شعرِ صائب سخن‌رفته. او حتی قصائدی با ردیفِ "مازندران"، "اشرف است" و "صفی‌آباد" نیز سروده. ابیاتی از صائب دراشاره‌به اماکنِ مازندران:

تا بلبلِ باغِ فرح‌آباد توان‌شد
صائب هوسِ گلشنِ کشمیر ندارد

حدیثِ خوبیِ مازندران و اشرف را
زبانِ کوتهِ صائب چه شرح‌فرماید!

البته او گاه از گل‌و‌لای مازندران نیز می‌نالد و گرد‌و‌غبارِ اصفهان را بر آن ترجیح‌می‌دهد:

آن‌چه از آب‌و‌گلِ مازندران بر ما گذشت
گردوخاکِ اصفهان را توتیا خوهیم‌کرد!

او در این بیت نیز مازندران را مدح و ذمّی توامان کرده که شنیدنی است:

غیر از این کز بس لطافت، آب در می می‌کند
نیست عیبی در هوای کشورِ مازندران!

غرض اما اشاره به نکته‌ای بود در بیتی دیگر:

فرح‌آبادِ من آن‌جا است که دلدار آن‌جا است
اشرف آن‌جا است که آن سروِ خرامان آن‌جا است

در هر دو مصراع ایهام به‌کاررفته. ایهامِ مصراعِ نخست ساده‌یاب‌تر است. اما در مصراعِ "اشرف آن‌جا است که آن سرو خرامان آن‌جا است"، در "سرو" ایهامی نغزتر و پرورده‌تر نهفته: ۱_ استعاره از محبوب ۲_ سروهای اشرف.
ضمناً باتوجه‌به "اشرف"، گویا شاعر گوشه‌ی چشمی نیز داشته به این عبارتِ مشهور: "شَرفُ المکانِ بالمکین. اشرفِ حقیقی (دربرابرِ اشرفِ واقعی)، جایی است که محبوبِ شریف‌ات در آن‌جا حضورداشته‌باشد! و این محبوب است که به مکان شرافت می‌بخشد و نه خلافِ آن.
شاعر می‌‌گوید درست است که سروهای اشرف مشهور اند اما برای دل‌باختگان و درون‌گرایان، سروِ قامت دوست بر "سرو ایستاده بر لبِ جو" ترجیح‌دارد.
می‌دانیم که صائب ایهام‌پردازی قابل بوده. شاید پس‌از حافظ هیچ شاعری هم‌چون او حدّ ایهام‌گویی را نمی‌دانسته‌ و در کارش توفیق نیافته‌باشد. ازآن‌‌جاکه سروهای کهنِ اشرف (بهشهر) آن روزگاران نیز زینت‌بخشِ آن سامان بودند، گمان‌می‌کنم صائبِ ایهام‌پرداز به آن سروهای کهن‌سال نیز اشاره‌دارد. بیتی دیگر نیز نشان‌می‌دهد سروهای سرسبز و بالابلندِ صفی‌آبادِ اشرف و نیز لطافتِ هوای آن ناحیه، ذهن و ضمیرِ شاعر را پُرکرده‌بوده:

بیمار شود از دَمِ جان‌بخشِ مسیحا
سروی که برآید به هوای صفی‌آباد

@azgozashtevaaknoon
#دکتر احمدرضا بهرامپور عمران

🆔 هاوست، کانال فرهنگ‌ و‌ هنر مازندران
@Haavest