جنت گل و ممدلی ۲
جوان کاکه نام شی ممدلی بود
د زور بازوی خو ام سهراب الی بود
ده کوهستانی ملگایی هزاره
گرفته خو خصال چشمه ساره
د آغیل از خوبی یایی کلون شی
برای شی دیونه بود پگ دخترون شی
او که جور بازوی استا نظر بود
همیشه فکر روزگار پدر بود
هنر آموزِ کارگای پدر خو
اوی چشمه د پاکیی نظر خو
میانه قد ولی بی حد خوشاندام
بینی ریزه قلم،چیشمای بادام
قدِ آبی خو داییم مهربو بود
منه آغیل خوبیشی سر زبو بود
قد ریزه قدِ کته ی آغیل
رفیق بود بی تکبر از تیی دل
مویای شی بالِ شانه میخرامید
هنردشت سنگِ آسیه میتراشید
بلد بود خوب قشنگ آهن گری ره
د یگ توغ خو موکد عاشق پری ره
برِ آتهِ خو داییم احترام دشت
بلی لب خو بری آرکس سلام دشت
دلیش خوش بود د بیش و کم امیشه
قپاغ میزد د رویی غم امیشه
میدد شانه ده سختیا قد آتی
همیشه تکیه ی دل بو ده آبی
د آغیل خشک اوی شد سالِ بسیار
همه نیگرو شده و دارا و نادار
اوال بار که واده ی خکو بود
د جای آودری دیغو دَ خو بود
د کندو وا نه گندم بود نه ام جو
خروش جلگه گم بود آسیه پرچو
نه کاری بود نه کس دیوال نو دشت
نه داس تیزی بلده ی درو دشت
موکد نیگرو امیشه ممدلی ره
میدید نگرونه بسته آغیلی ره
مشد غمگین میدید آتی ره غمگین
مشد بریو میدید آبی ره غمگین
دیگه مجبور شده قصد سفر کد
نه آتی ره نه آبی ره خبر کد
تنا بلده ی یگ دانه خوار خو
امو دلسوز یگدانه برار خو
برای شی گفت تیی دالو د شوگ شوگ
نگی قد کس، نشی نادو، د شوگ شوگ
مه که رافتوم اگه آبی قسم داد
بوگی بلده شی رافته دایه فولاد
دو سه ما کار مونه بلده ی اوغو
که بیره چای و شیرنی آرد و روغو
د چیشمای خوار آو دیده جم شد
ازو دریای آو چند قطره کم شد
بلی کومه شی لخشید دانه دانه
د گیردِ سرشی تو خورد بسته خانه
اوی دید خو پاک کد گفت براره
سفر موری سفر خرچی د کاره
پتیر پخته منوم امشو برای تو
صبا بورو دوای مه خرج رای تو
تو ره دانم خدا پس بیی تیر ما
قسم بوخرو اگه ندیوم د گیر ما
قسم مخوروم د جان آتی آبی
که پس بیوم نشو نگرون مه آغی
دم بیگای گیل بیگم خمیر کد
دروغ بلده ی آبی خو قنیر کد
تیکی پخته منوم بلده ی مازار
که بارو بیه آسمو بیشنه از قار
پتیره شاخ دستمال کد خوار شی
هوا نا خط کده بور شد بیرار شی
گرفت رای بریگه دل د پس شی
پس درگه تپید بیگم نفس شی
او باید پیده بوره بیرسه دایه
د را ی شی گرگه کوه و کوتلا یه
رسید قد پای اوله دایه فولاد
لب چشمه کمگ خود خو نفس داد
د سایه ی درخت کونه ی بید
چیمی آبی ره چشمه چشمه خو دید
د جان شو تو مخورد مار واری تاو شی
بوگی تی تال مونه ملا د خاو شی
او ره میدید درخت کونه ی پیر
د دل خو گفت ازار لعنت د تقدیر
اماد یاد شی نیال ریزه گگ بود
لب جویبر گلهی شو پَرگ بود
اوسو تر دمبوره می زد یگو کس
جوان کاکه ی مقبول نو رس
بوگی خود امی باچه که خاوه
موکد آشیق نیال و کیشت و آوه
بوده شاید امو بابه کلون شی
امینجا دور و برمه ریخته خون شی
د دل خو گفت درخت کونه ی پیر
صدای نازگ دمبور ده خاطر
خَوی باچه اکو پوره مشودی
بسه او دست د دمبوره مشودی
برای زندگی از نو می خواندی
غم و دیواره از دره مِراندی
گله شودرگ بسه میماد د کیشتا
دو عاشق خیز موکد موفتاد د کیشتا
بسه بادام میدید باغای بادام
درخت پیر مشد از غصه آرام
درخت پیر دمی فکر خیال بود
تب دور دا جانه پاچه بال بود
سکوت ره میده کد خنده دو دختر
دو گل دسته لب آو تازه و تر
درخت خنده ی جنت گل ره تا دید
د رایی عشق نو بلگای خو کد تید
صدای خنده کم کد مندگی ره
گرفت خاوی چیمای ممدلی ره
ادامه دارد …
#طاهر_هجران💙💟💛✅#گل_لالگ 👉 🆔@Gule_Lalag👈