گل ریحانم!
تو زنی دلبر با رژ و لاک سرخ نیستی
از انگشتان و لب هایت واژه می ریزد
موهایت رنگ سیاهی خطوط دفتر شعرهایم
و در لطافت گونه هایت ، باران
لبخند جوهری کلماتت را نقطه چین می نویسد
تو بانوی شعر و کلمات منی!
با لهجه ی عشق "با من حرف می زنی
زنان بزک کرده،چشمان زیادی را می نوازند
اما تنها تو گل ریحانم!
بوسه هایت را برای من مشق می کنی
لب های تو را از حجم لغت ها بو می کنم
کتاب آغوش تو را تا یقه ی دوست داشتنت
با واژه هایی از سرفصل دستانت بالاتر می کشم
دکمه های شعر تو را باز می کنم
و در جیب های قلم موی سیاه مژگانم جا می گذارم
از عطر نفس هایت دیوان می نویسم
تا برای گل ریحان موزون قلبم
شعر دیگری بگویم...
#عرفان_یزدانی❣