Τα ναρκωτικά και οι παγκόσμιες ροές (2/2) #γεωστρατηγική Συχνά, η παρουσία τέτοιων θυλάκων, porto-Franco, υποστηρίζεται και επιτρέπεται ανεπίσημα από τις επίσημες αρχές, καθώς τους απαλλάσσει από την ευθύνη, τους επιτρέπει να συμμετέχουν σε κέρδη από τις ροές, σχηματίζει δεσμούς εμπιστοσύνης με τις υπηρεσίες πληροφοριών (CIA, MI6, Mossad) και παρέχει δεκάδες έως εκατοντάδες δισεκατομμύρια ανεπίσημα έσοδα. Τα προσωπικά συμφέροντα των ελίτ αποδεικνύονται ισχυρότερα από τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Το συνολικό κόστος των ΗΠΑ για την επιχείρηση στο Αφγανιστάν υπολογίζεται σε 2-3 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 20 χρόνια (χωρίς προσαρμογή για  τη διαφθορά). Ακόμη και πρόχειρες εκτιμήσεις δείχνουν ότι, ελέγχοντας σχεδόν όλη την παραγωγή και τη μεταφορά οπιούχων, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και Σία κέρδισαν πολλαπλάσια μετατρέποντας τα επίσημα κεφάλαια σε ανεξέλεγκτα. Τα τελευταία 20 χρόνια, μετά την ήττα από τους Αμερικάνους των καρτέλ στην Κολομβία, με τη συνεννόηση / υποστήριξη της CIA, καθώς και την εκκαθάριση των κεφαλαίων μέσω τραπεζών (HSBC, BNP Paribas, Τράπεζα του Βατικανού, τράπεζες ΗΑΕ κ.λπ.), δημιουργήθηκε το Cluster  των διακρατικών καρτέλ στη Λατινική Αμερική, που ελέγχουν ένα σημαντικό μέρος όλων των εγκληματικών ροών παγκοσμίως, έχοντας συντρίψει τις λοιπές εγκληματικές οργανώσεις στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, ακόμη και στην Ανατολική Ασία. Το 2020, στο πλαίσιο της διακοπής του διεθνούς εμπορίου, προβλεπόταν μια μείωση όγκου διακίνησης των ναρκωτικών, αλλά συνέβη το αντίθετο – τα καρτέλ προσαρμόστηκαν αμέσως, εκμεταλλευόμενοι τη μείωση ποιότητας των ελέγχων. Καθώς το παγκόσμιο σύστημα καταρρέει και η παγκόσμια συνδεσιμότητα αποσυντίθεται, δεν πρέπει να αναμένεται αυτές οι αλυσίδες εφοδιασμού να καταρρεύσουν, αντιθέτως, η ζήτηση και η παραγωγή μόνο θα αυξηθούν ενόψει της εκτεταμένης κοινωνικοοικονομικής καταστροφής. Η μείωση του ελέγχου των επίσημων αρχών των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Μιανμάρ στα εδάφη τους είναι μόνο τα πρώτα κουδουνάκια. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αναβίωσης του «χρυσού τριγώνου» (Μυανμάρ, Ταϊλάνδη, Λάος) με την ανεπίσημη υποστήριξη της Κίνας. Επιπλέον, τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να αναμένουμε αλλαγές στις διακρατικές ροές, πολλές χώρες θα χάσουν το «καθεστώς διέλευσης» τους (Τουρκία, Κοσσυφοπέδιο, κ.λπ.), καθώς ο αριθμός των πιο βολικών εναλλακτικών θα αυξηθεί. Και, ναι, η απόσυρση των βάσεων των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή θα προκαλέσει έναν πολύ σοβαρό αγώνα για τον έλεγχο και την αλλαγή διαδρομών όλων των εγκληματικών ροών στο ανατολικό ημισφαίριο, η Τουρκία κινδυνεύει να πάψει να είναι η «εγκληματική πύλη προς την Ευρώπη», χάνοντας έτσι τη σημαντικότερη πηγή του εισοδήματος... Τη ρώσικη έκδοση θα βρείτε εδώ