Η ευκαιρία για τις ευρωπαϊκές χώρες (2/2) #γεωστρατηγική Τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή και η γενική αποδυνάμωση των ΗΠΑ παίζουν υπέρ των ευρωπαϊκών εθνικών κυβερνήσεων, διευρύνοντας το παράθυρο ευκαιριών. Ακόμα κι αν δεν έχουν άμεσα την ευκαιρία για ανοιχτή αντιπαράθεση, μπορούν όμως να αποδυναμώνουν και να σαμποτάρουν. Ο απλούστερος τρόπος να καταστρέψεις έναν ενιαίο χώρο, τους κανόνες και τις αρχές είναι να περιπλέξεις το σύστημα των σχέσεων, να αρνηθείς την ενοποίηση. Η πιο προφανής επιλογή είναι η μετάβαση «διαφορετικών ταχυτήτων» στην Ευρώπη, δηλαδή η διαίρεση των χωρών ανάλογα με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις. Αν τα πράγματα είχαν γίνει σε ήρεμες συνθήκες και με δυνατό κέντρο, ο διαχωρισμός σε επίπεδα ολοκλήρωσης θα είχε οδηγήσει στην ενίσχυση της Γαλλίας και της Γερμανίας. Αυτοί θα απαλλάσσονταν από την υποχρέωση να λαμβάνουν υπόψη τις απόψεις και τα συμφέροντα των μικρομεσαίων χωρών, αλλά θα διατηρούσαν τον οικονομικό μοχλό για να επιβάλουν τις δικές τους απόψεις, αφού οι άλλες χώρες θα παρέμεναν εξαρτημένες. Στις σημερινές συνθήκες, η κατάσταση είναι αντίθετη, οι μεγάλες χώρες δεν μπορούν να δώσουν τίποτα στις μικρές και τις μεσαίες χώρες και η αποδυνάμωση της συνδεσιμότητας θα οδηγήσει πολύ γρήγορα σε παρέλαση ανεξαρτησιών και την έξοδο από την ΕΕ. Αν όλα οργανωθούν σωστά, οι Βρυξέλλες θα είναι σίγουροι μέχρι την τελευταία στιγμή ότι η αποδυνάμωση είναι προσωρινή. Με την ψευδαίσθηση της σχετικής ανεξαρτησίας, αγοράζει τη συναίνεση των δυσαρεστημένων σε μια δύσκολη περίοδο και αφού περάσει η κρίση, θα μπορέσει όλα να τα επιστρέψει πίσω, αλλά με τους πιο ευνοϊκούς και πιο σκληρούς για τον εαυτό τους όρους. Ένα τυπικό παιχνίδι δυο επιπέδων των εθνικών δυνάμεων που όμως έχει πιθανότητες επιτυχίας. Για τη Ρωσία, αυτή η επιλογή είναι ακόμη πιο συμφέρουσα - δεν θα υπάρξουν ισχυρά και σταθερά κράτη, ο εκφυλισμός και η πτώση του πάθους είναι πολύ μεγάλα, αλλά θα προκύψουν πολύ λιγότερες φυσικές και ψυχολογικές καταστροφή σε αυτό το έδαφος, από όσο θα υπήρχαν μετά τον θρίαμβο του εθνικού φιλελευθερισμού. Αυτή η διχάλα έχει μικρή επίδραση στις πιθανότητες της Ρωσίας να εφαρμόσει τη στρατηγική της «Τρίτης Ρώμης»· δεν θα την εμποδίσει να πάρει τον έλεγχο ενός σημαντικού τμήματος της Ευρώπης. Το εγχείρημα δεν θα είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο, απλά θα είναι λίγο διαφορετικό. Και, ναι, η μετατροπή της Ευρώπης σε ένα χώρο από μπλοκ και διαφορετικές ζώνες θα είναι η ενδιάμεση κατάσταση πριν από την κατάρρευση, ένας προάγγελος του αναλόγου της ΚΑΚ μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, αλλά από άποψη του παρατηρητή θα έχει ενδιαφέρον... 😁😁😁 Τη ρώσικη έκδοση θα βρείτε εδώ