گاه‌نویسه‌ها | جواد رسولی
#آتش
Канал
639
подписчиков
278
фото
41
видео
323
ссылки
✅زندگی در صدف خویش گهر ساختن‌ست / در دل شعله فرورفتن و نگداختن‌ست//مذهب زنده‌دلان خواب پریشانی نیست / از همین خاک جهان دگری ساختن‌ست 🔸 [اقبال لاهوری؛ زبور عجم] 🔹▫️ ارتباط با من @jrasouli
سده در تاجیکستان-روشن رحمانی.pdf
1001.6 KB
🔥آتش پرمهرِ خورشید و سده روشن باد🔅
🔸همزمان با گرامیداشت جشن سده، دوست گرامی و استادم دکتر روشن رحمانی کتابی را که با نام سده در تاجیکستان برای عموم ایرانی‌تباران و تاجیکان (به خط سیریلیک) نوشته، برایم فرستاد؛ که من نیز به پیشگاه همۀ علاقه‌مندان عرضه می‌کنم و همدل با ایشان آرزو می‌کنم که آتش پرمهرِ خورشید و سده در تمام حوزۀ تمدنی فرهنگ ایران و دل‌وجان مردمان روشن، و نور صلح و آرامش پایدار در جهان پرتوافشان باشد.
@Gahnevise
Бо дуруд ба дусти бехтаринам дуктур Саидчаврд Расулии азиз.
Барои шумо ва азизон ҷашни ниёгон Садаро табрик мегӯям.
Дар хонаводаи шумо оташи пермехри хуршед ва сада рахшон бод.
Бо иродат.
Дар замима китоби «Сада дар Тоҷикистон» бароятон тақдим мешавад.
равшан Раҳмонӣ
#سده #تاجیکستان #آتش #ایرانی‌تباران #فرهنگ_ایران #آداب_و_رسوم #روشن_رحمانی #صلح #مهر
و نیز بنگرید:
https://t.me/kheradsarayeferdowsi/5562
🔸همزمان با گرامیداشت جشن سده، دوست گرامی و استادم دکتر روشن رحمانی کتابی را که با نام سده در تاجیکستان برای عموم ایرانی‌تباران و تاجیکان (به خط سیریلیک) نوشته، برایم فرستاد؛ که من نیز به پیشگاه همۀ علاقه‌مندان عرضه می‌کنم و همدل با ایشان آرزو می‌کنم که آتش پرمهرِ خورشید و سده در تمام حوزۀ تمدنی فرهنگ ایران و دل‌وجان مردمان روشن، و نور صلح و آرامش پایدار در جهان پرتوافشان باشد.
@Gahnevise
Бо дуруд ба дусти бехтаринам дуктур Саидчаврд Расулии азиз.
Барои шумо ва азизон ҷашни ниёгон Садаро табрик мегӯям.
Дар хонаводаи шумо оташи пермехри хуршед ва сада рахшон бод.
Бо иродат.
Дар замима китоби «Сада дар Тоҷикистон» бароятон тақдим мешавад.
равшан Раҳмонӣ
#سده #تاجیکستان #آتش #ایرانی‌تباران #فرهنگ_ایران #آداب_و_رسوم #روشن_رحمانی #صلح #مهر
و نیز بنگرید:
https://t.me/kheradsarayeferdowsi/5562
✅ چهارشنبه‌سوری
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹 پیشنهاد می‌کنم دو مقاله را که قبلاً در همین کانال منتشر کرده بودم در نشانی‌های زیر ببینید👇
🔸https://t.me/GahNevise/189
🔸https://t.me/GahNevise/190
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹 پیشنهاد می‌کنم دو مقاله را که قبلاً در همین کانال منتشر کرده بودم در نشانی‌های زیر ببینید👇
🔸https://t.me/GahNevise/189
🔸https://t.me/GahNevise/190
Telegram
گاه‌نویسه‌ها | جواد رسولی
Forwarded from گاه‌نویسه‌ها | جواد رسولی
✅ چهارشنبه‌سوری
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹متن کامل مقاله را در فایل زیر ببینید👇
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹متن کامل مقاله را در فایل زیر ببینید👇
Forwarded from گاه‌نویسه‌ها | جواد رسولی
✅ چهارشنبه‌سوری
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹متن کامل مقاله را در فایل زیر ببینید👇
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹متن کامل مقاله را در فایل زیر ببینید👇
Forwarded from گاه‌نویسه‌ها | جواد رسولی
✅ چهارشنبه‌سوری
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹متن کامل مقاله را در فایل زیر ببینید👇
🔹جواد رسولی
@Gahnevise
🔥در ایران باستان، سیصدوشصتمین روز سال، یعنی بیست‌وششم اسفندماه، آغاز یکی از جشن‌‌های گاهنبار بوده‌است؛ از این رو به آتشکده‌ها رفته، آتش افروخته، آن روز را بزرگ می‌داشتند و بدین شکل آمدن نوروز را انتظار می‌کشیدند. ایرانیان بر این باور بودند که «در این روز فرورهای نیاکان به زمین فرود می‌آیند و این آتش برای راهنمایی آن‌هاست.»
🔸چرا چهارشنبه؟
برگزاری این جشن در روز چهارشنبه، به بعد از اسلام مربوط می‌شود؛ چراکه روز چهارشنبه یا یوم‌الارباع در نزد عرب‌ها روز شوم و نحسی بوده است، «این است که ایرانیان، آیین آتش‌آفروزی پایان سال خود را به شب آخرین چهارشنبه انداختند تا با پیش آمدن سال نو از آسیب روز پلیدی چون چهارشنبه بر کنار مانند.» برگزاری آن در شب چهارشنبه نیز بدان جهت است که در نزد ایرانیان و هندیان «شب پیش از روز به شمار می‌رود.» این جشن با توجه به این باور برگزار می‌گردیده که فرورهای نیاکان در مدت ده روز پایان و ابتدای سال، برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آمده، در خانومان پیشین خود بهسر می‌برند. نام فروردین نیز با این اعتقاد همریشه دانسته شده است؛ و بعلاوه «این ده روزه همان آخرین پنج روز از آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می‌افزودند تا سال خورشیدی درست سیصدوشصت وپنج روز باشد.»
در دورة پس از اسلام، این مراسم گاه در چهارشنبه آخر ماه صفر برگزار می‌شده، چرا که این روز روزی است که مختار برای انتقام از قاتلان امام حسین(ع) قیام کرده و آتشی افروخت، تا شیعیان را باخبر کند. برگزاری این مراسم در چنین روزی، تا چندی پیش نیز مشاهده شده و در گزارشی آمده که مردمان در این شب در خندق تیر خالی می‌کنند و بعد "سبویی را آب می‌کنند؛ می‌برند بالای بام؛ بوته‌ای را آتش زده می‌گویند: «قضا به در، بلا به در، از خانمان ما بدر." و کوزة آب و بوتة مشتعل را از بالای بام به کوچه می‌اندازند. و چند سکه پول هم بدرقه آن می‌کنند تا فقیر بردارد. در بازگشت از بام به هیچ عنوان نباید برگردند و واپس بنگرند، چون در آن صورت قضا و بلایی که از خانه دور کرده‌اند باز می‌گردد.»
@Gahnevise
#چهارشنبه_سوری #آتش #فرهنگ_عامه #فولکلور #چراغ_برات #فرود_فرورها #فروردین
🔹متن کامل مقاله را در فایل زیر ببینید👇