بی‌غمگسار، بی‌کس و تنها، غریب من از خنده‌هایِ از تهِ دل بی‌نصیب من از دشمنانِ جاشده در رختِ دوستی هم خورده خونِ دیده و دل، هم فریب من هم‌دستِ هرکه بال و پرم را نشانه کرد در کشتنِ پرندگی‌ام بی‌رقیب من تن‌خورد‌ی حقارتِ آغوش‌های چرک سرخورده از تحملِ هر نانجیب من با زخم‌های واقعی‌ام خو گرفته‌ام بیزارم از دروغِ دوا و طبیب من مصداقِ خواستن نتوانستنم، ببین! بی‌خستگی دویده، ولی در نشیب من! #فاتیما_رنجبری @zhinestan