🖌به گفته یک منبع: مسئولانی که در روزها و هفتههای اول بعد از گلوله خوردن #آرزو_بدری با انواع و اقسام وعده وعیدها به سراغ خانواده او میرفتند، حالا که آرزو خبر اول رسانه ها نیست فراموشش کردند. کاملا مشخص بود که ج.ا این وعدهها و قولها برای آرام کردن فضای مجازی و فریب اذهان عمومی در روزهای اول و عدم اطلاعرسانی اخبار درست و طبق معمول گرفتن چیزی شبیه اعتراف تلویزیونی اجباری بود.
حالا که اعترافات تلویزیونی خود را با اجبار و دروغ و تهدید گرفتند و ساختند دیگر کسی پاسخگوی آرزو بدری نیست.
صدای آرزو بدری و خانواده او در این شرایط سخت باشیم!
آنچه تا امروز از #آرزو_بدری میدانیم این است: زن سی و سه سالهایست که ماموران انتظامی شهرستان نور به خاطر بیتوجهی به #حجاب_اجباری و اخطار برای درست کردن حجابش، بعد از یک تعقیب و گریز مورد اصابت گلولهی ماموران قرار گرفته؛ او که مادر دو کودک است، به گفتهی پزشکان قدرت راه رفتن را از دست داده.
بر مبنای مطلبی که در دادبان منتشر شده، ظاهرا او و خانوادهاش در بیمارستان امام خمینی ساری زیر فشار امنیتی به سر میبرند تا از درز هر گونه اطلاعات و تصویری جلوگیری شود.
واقعیت این است که #سرکوب_زنان در ایران دولت و جناح سیاسی نمیشناسد؛ یکی از ویژگیهای این نظام است و اصلاحناپذیر.
در چنین وضعیتی مقاومت در برابر سرکوب مرد و زن نمیشناسد. این یک مسئلهی انسانی است. به ویژه اگر به یاد خودمان بیاوریم که قربانی بعدی «ممکن است» از خانوادهی ما باشد.