ماساژدرمانیتاریخچهماساژدرجهان
ماساژ درمانی در تمدن غرب به یونان باستان برمیگردد. ۵۰۰ سال قبل از میلاد در یونان بقراط (پدر طب غربی)، از ماساژ نیز برای درمان استفاده میکرد. تا مدتها در کتابهای پزشکی، ماساژ و تمریندرمانی به یک معنا استفاده میشدند. سوئدیها این دو مفهوم را از هم جدا کردند. در سال ۱۸۱۳ در استکهلم اولین کالج آموزش ماساژ را تاسیس کردند. ماساژ سوئدی بر اساس آناتومی و فیزیولوژی به نام «پزشکی ژیمناستیک» است. این دانش در دانشگاه استکهلم به ثبت رسید.
«ماساژدرمانیبهمعنایدستکاریبافتهاینرمبدنازجملهعضلات،بافتهمبند،تاندونها،رباطهاومفاصلاست. اینفعالیتنوعیمراقبتبهداشتیبامحوریتبالینیاست؛کهبهکاهشناراحتیناشیازاسترسهایشغلیروزانه،استفادهبیشازحدازعضلاتوبسیاریازدردهایمزمنکمکمیکند.»
در تهران قدیم، عبارت «مشت و مال» (تلفظ: مُشتُ مال) یکی از معادلهای قدیمی کلمهٔ «ماساژ» در فارسی امروزی است. به فردی که شغلش مشت و مال دادن بود نیز «مشت و مالچی» میگفتند. البته مشت و مال که بیشتر در زورخانهها اجرا میشد معنایش اخصّ از دلک ( نیک مالیدن) بود که بیشتر در گرمابهها انجام میشد؛ لذا هر دلاکی، مشت و مالچی نبود و بیشتر مشت و مالچی را کسی میدانستند که پس از ورزش پهلوانان را در زورخانه مشت و مال (یا ماساژ) میدهد تا کوفتگی و خستگی از بدنشان دور شود؛ لذا مشت و مالچی را بنا به امروز اگر بخواهیم معادلسازی کنیم ماساژور ورزشی میشود چرا که در ماساژ ورزشی نیز اجرای تکنیکها از ماساژهای معمولی و ریلکسی سنگین تر و عمیقتر میباشد.
کلمهٔ «دَلّاک» که قدیم در زبان فارسی متداول بود معادل کلمهٔ «ماساژور» در فارسی امروزی است. در ایران قدیم این عمل دلک به معنی “نیک مالیدن”و دلاک به معنی “تن مالنده” آنکه در حمام تن را مالش می دهد.
ماساژ (به فرانسوی: Massage) به دستکاری لایههای سطحی و عمیق عضلانی و بافت همبند با استفاده از تکنیکهای مختلف، به منظور افزایش عملکرد، کمک در روند درمان، و ترویج آرامش و آسایش است. ماساژ شامل فشار ثابت یا در حال حرکت یا لرزش، و کمک به حرکات مکانیکی بدن است که میتواند با دست، انگشتان، آرنج، زانو، ساعد و پاها انجام میشود. بافت هدف ماساژ، شامل عضلات، تاندونها، رباطها، فاسیا، پوست مفاصل، یا سایر بافت همبند، و همچنین رگهای لنفاوی، یا اندامهای دستگاه گوارش است.
(پاره نویسی فرح بعد از یک ماساژ دلنشین)