چطور آدمی؟ شک به باورهای مذهبی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و شخصی همیشه همراهم بوده. نکند مال من نباشند؟ نکند از سر اجبار بهشان معتقدم؟ نکند بار دیگران را به دوش می‌کشم؟ نکند از ترس پذیرفتمشان؟ نکند اگر فرصت انتخاب باشد، نخواهمش؟ ولی این شک‌ها باید جایی به نقطه برسند. به پله‌هایی زیر پاهایم. به همان جان‌پناهی که وقت شکستگی بپذیردم، وگرنه هیچ‌گاه لذت باورهای آگاهانه را نمی‌چشم و برایشان با تمام قدرت نمی‌جنگم. ما به بازنگری در باورهایمان، اسم آدم به دوش می‌کشیم. #دوات مرضیه خواجه‌محمود @ensanenoghrei