🦄🦋رمان دختر سرایدار🦋🦄

ادامه رمان در پیج اینستاگرام قرار میگیره
@elsaa_roman

#پارت3


با چشمانی که تعجب ازشون بیداد میکرد به قیافه ی پیر وچروک بابام نگاه کردم و سرمو به علامت تعجب تکون دادم و گفتم:

+بابا اینا چرا اینجوری کردن؟

بابامم که از رفتار اونها گیج و ناراحت شده بود گفت:
_والا چی بگم دخترم


واقعیتش ما صاحب این عمارت واصلا نمیشناسیم
وحتی بابامم اولین بارهه که این خونواده رو ملاقات میکنه.
یه لحظه تموم خوشحالیم پرکشید و چهره های بی روح ومغرور اعضای خونواده توی ذهنم نقش بست.
یه اهی کشیدم و به بابا نگاه کردم،اونم از سر تاسف سری تکون داد و باهم به سمت عمارت حرکت کردیم.

صاحب خونه که اسمشم نمیدونستیم با اعضای خونوادش جلوتر ما وارد شدن و کمی بعد از اونها ما وارد شدیم.

همه ی اعضای خونواده نگاهی به داخل عمارت کردن که بسیار مجلل و زیبا وسنتی بود.
همینطور ساکت نگاهشون میکردم که یه لحظه

جیغ وداد یکی از دخترا بلند شد وبا عصبانیت گفت:
_اینجا حق من نیست من میخوام برگردم یه روزم  توی این خرابه ی لعنتی نمی مون....

که با فریاد غرش امیز پیرمرد که گفت((حرف نباشه))حرفش قطع شد وبا عصبانیت به سمت پله ها رفت.


اون یکی دختر خونواده هم با خشم نگاهی به خانم میانسال کرد و پشت سر خواهرش رفت.

واما پسرهه خنثی گوشه ای ایستاده و به دیوار تکیه داده بود.
اروم نگاهمو سمتش چرخوندم قیافه ی جذاب ودلنشینی داشت برعکس بقیه ی اعضای خونواده.

همونطور داشتم یواشکی دیدیش میزدم،
که با صدای خشن و بلند پیرمرده به خودم اومدم.

_خونواده من قراره مدت طولانیی و اینجا سپری کنه میخوام از هر لحاظ رفاهشون تامین بشه عله الخصوص دوتا دخترام.

مکثی کرد وادامه داد:

_ از سروصدای اضافی هم خوشم نمیاد
شرایطم زیاد نیست ولی به هیج وجه از بی نظمی خوشم نمیاد پس هرچی میگم وخوب گوش کنین
هیچ یک از اهالی روستا نباید هیچ اطلاعاتی از هویت وتعداد ما داشته باشن وبه هیج وجه مایل به دیدن مهمون نیستم امیدوارم که به دقت به حرفام گوش کرده باشید وهمچنین اماده کردن وعده های غذایی یادتون نره.

اون لحظه حس حقارت بدی بهم دست داد بابامو نمیدونم ولی من خیلی دلم شکست.
توقع نداشتم با همچین ادمای بی ذوقی روبه رو بشم.

پیرمرده دوباره سکوت وشکست وگفت:
_نشنیدم که بگین چشم

با شنیدن این حرفش
سرمو اوردم بالا وبه بابا نگاه کردم که با نگاهش بهم میگفت بگو چشم

مجبور بودیم بگیم چشم این ادما با این چهره ی که امروز ازشون دیدیم با کمترین مخالفت مارو بیرون میکردن و جایی ام برا رفتن نداشتیم.


با بی میلی وناراحتی گفتم((چشم اقا))

که به دنبال من بابام گفت:
_چشم اقا خیالتون راحت باشه ما تمام چیزایی که گفتین واطاعت میکنیم الانم رفع زحمت میکنیم تا شما استراحت کنید شام اماده شده.

و سریع دستمو گرفت وکشوند وبا هم به سمت در رفتیم که صدایی رو از پشت سرم شنیدم:

_تو نرو

با تعجب به سمت صدا برگشتیم که با چهره ی جذاب وجدیی پسرهه مواجه شدیم که ادامه داد:

_قبل رفتن اتاق وحموم نشونم بده

بابام بلافاصله بعد از تموم شدن حرفش جواب داد:

_بله پسرم الان میام

که پسرهه تخس جواب داد:
_شما نه،دخترتون


بابام نگاهشو بهم دوخت نگرانیو میتونستم از چشماش بخونم اونم مثه من از این خونواده خوشش نیومده بود ونمیتونست بهشون اعتماد کنه.

اروم لب زدم :
+بابا نگران نباش زود میام


و همونطور که داشتم از جلوی پسرهه رد میشدم گفتم:
+لطفا بیاین دنبالم


وجلو افتادم واز کنار خانومه وپیرمرده که هنوز مشغول دید زدن خونه بودن گذشتم

#پارت2

سریع در خونه رو باز کردم ورفتم تو،خونه ی ما یه هال کوچیک داشت و دو تا اتاق که یکیش مال منه ویکی ماله بابامه واشپزخونه ی کوچیک که تو یه اتاق بیرون خونه بود.
در اتاقمو باز کردم و تنها لباس زیبایی که تو بقچه داشتم و در اوردم،رفتم جلو ایینه و اونو جلو خودم گرفتم لباسی که شباهت زیادی به لباس خدمتکاری سیندرلا داشت شاید براتون تمسخر امیز باشه ولی این تنها لباس قشنگه منه.

یه میدی اسمونی که بالاش یه رویه ی سفید بود که استین نداشت وحلقه ای بود و از پشت بسته میشد،
با سرعت باد اونو تنم کردم.
موهای بلند وبورم و شونه کردم وگذاشتم باز بمونه ویه دستمال رو سر هم بستم ودوتا تار انداختم.
از اونجایی ک جذابیت خاصی داشتم نیاز به ارایش کردن نبود.
یه لبخند تو ایینه به خودم زدم و سریع از خونه زدم بیرون ورفتم پیش بابا که کنار در ایستاده بود،درست همون لحظه که رسیدم خونواده ی صاحب عمارت هم رسیدن.
یه هیجان واسترسی بم دست داد که نمیتونستم پنهونش کنم و با لبخندم اونو اشکار میکردم.

همیشه از اینکه تنها تو این عمارت بزرگ بودم بدم می اومد ودوست داشتم که افراد دیگه ای هم باشن واین عمارت پر شه از صدای خنده وخوشحالی و...

یه نفسی دادم بیرون،حداقل به یکی از اروزهام رسیدم.


بابام با عجله به سمت در بزرگه عمارت دوید و اونو باز کرد.
که چشمم به ماشین مشکی بزرگی که نمیدونستم اسمش چی بود واولین بار بود که تو عمرم میدیدم خورد.
درهای زیادی داشت تا به امروز فکر میکردم که ماشین ها فقط چهار در دارن ولی الان با دیدن این یکی نظرم کاملا عوض شد.


ماشینه وارد حیاط شد وپیش پای من ایستاد،دو قدم عقب رفتم که بابامم خودشو بهم رسوند،با همون قیافه ی مهربونم و لبخندی که به لب داشتم چشامو به در ماشین دوختم.

هیجان دیدن این خونواده و حرف زدن با اونا وزندگی باهاشونم امونم وبریده بود.

بالاخره بعد کمی مکث در ماشین باز شد و یه پیرمرد که کت شلوار مشکی پوشیده بود پیاده شد و بعد از اون یه خانم میانسال و دوتا دختر جوون که تقریبا هم سن وسال خودم بودن و یه پسر جوون که اگه اشتباه نکنم یه دوسالی ازم بزرگتر باشه پیاده شدن.

با لبخند منو بابام بهشون سلام دادیم وخوش امد گفتیم.
چشامو بهشون دوخته بودم ونگاه بر نمیداشتم ومنتظر جوابشون بودم که، در کمال تعجب وناباوری اون خونواده بدون حتی دریغی نگاه به ما بی توجه به سمت عمارت رفتن.

فقط پسر خونواده یه نگاهی به ما کرد وسری تکون داد ورفت.

#پارت1

با جارو اینور و انور تمیز میکردم،بلاخره هرکسی برای کاری ساخته شده یکی برای زندگی شاهانه یکی برای زندگی خدمتکاری ولی خب ایرادی نداشت همینکه خوشحال باشم برام کافیه.

بگذریم خودمو معرفی نکردم من السام ۱۸ سالمه دختری که اهالی روستای رز منو به لقب سیندرلا میشناسن بخاطر شباهت زیادی که به اون شخصیت داشتم.
خودمم از بچگی کارتون های دیزنی رو دنبال میکردم.
همیشه دوست داشتم مثه شخصیت سیندرلا لباس بپوشم وشاهزداه ی سوار بر اسب خودمو پیدا کنم .
ولی الان تنها وجه مشترک منو سیندرلا خدمتکار بودنه.
تو همین فکرا بودم که صدای داد زدن بابامو شنیدم
جارو رو به دیوار عمارت تکیه دادم و به سمت حیاط دویدم،از دور دیدمش داشت از مزرعه گل می چید.
با صدای بلند گفتم:
+بابااا چیه چیشده؟
بابام همینطور که مشغول گل چیدن بود گفت:
_السااا دختر بجنب الاناست که برسن


یه باشه ای بهش گفتم و برگشتم سر کارم،راستشو بخواین این عمارت سالهاست که خالیه وهیچکی سراغی ازش نگرفته،ولی الان نمیدونم یهو چیشده فیلشون یاد هندستون کرده و هوس کردن به روستا ی رز بیان و ساکن عمارت بشن.
از اینکه قراره خونواده ی جدید بیان و با ما زندگی کنن خیلی خوشحال بودم حالا درسته که خونه سریداری ما اخر حیاط بود و خیلی کوچیکه ونمیشه گفت که هم خونه میشیم ولی باز ذوق دیدن افراد جدید این خونواده رو داشتم.


بیخیال فکر کردن شدم وجارو کردن و تموم کردم.
وسایل تمیز کاریم و از عمارت جمع کردم و زدم بیرون.
تو حیاط عمارت پا گذاشتم حیاطی ک مزرعه اش تا چشم کار میکرد ادامه داشت مزرعه ای پر از گل ومیوه ودرخت که اواز بلبل ها و گنجیشک ها منظره ی اونو زیباتر کرده بود.

با قدم های بلند به سمت خونمون رفتم که لباسامو عوض کنم دوست نداشتم که منو با این وضع لباس کهنه ببینن.