🔹از لحن آيات قرآن و احاديث استفاده مى‌شود كه بيعت، يك نوع عقد لازم از سوى بيعت‌كننده است كه عمل بر طبق آن واجب مى‌باشد و بنابراين مشمول قانون كلى «اوفوا بالعقود» است. 🔸بنابراين بيعت‌كننده، حق فسخ را ندارد؛ ولى بيعت‌پذير چنانچه صلاح بداند مى‌تواند بيعت خود را بردارد و فسخ كند، در اين صورت بيعت‌كننده از التزام و عهد خود آزاد مى‌گردد. 🔹بعضى بيعت را شبيه «انتخابات» يا نوعى از آن مى‌دانند؛ در حالى كه مسئله انتخابات درست عكس آن است، يعنى ماهيت آن يك نوع ايجاد مسئوليت و وظيفه و پست و مقام براى انتخاب شونده و يا به تعبير ديگر نوعى توكيل در انجام كارى است، هر چند اين انتخاب وظائفى هم براى انتخاب‌كننده به دنبال دارد (مانند همه وكالتها) در حالى كه بيعت چنين نيست و به تعبير ديگر: انتخابات اعطاى مقام است و شبيه توكيل مى‌باشد، در حالى كه بيعت «تعهد اطاعت» است. 🔸گرچه ممكن است اين دو در بعضى از آثار با هم شباهت پيدا كنند؛ ولى اين شباهت هرگز به معنى وحدت مفهوم و ماهيت آنها نيست. 🗒 نشریه دیده‌بان اندیشه – شماره ۲۷ #ژورنالیسم_اندیشه #دیده‌بان_اندیشه #بیعت #انتخابات #آیت_الله_مکارم_شیرازی 🆔 @didebane_andisheh