دستچین

📸 اجازه نصب مجسمه حسینعلی صدآفرین داده شود

✍ رحمت‌اله بیگدلی

💠 حسینعلی صدآفرین یکی از سربازان شجاع ایران در دوران اشغال ایران توسط #روسیه_تزاری در نیر، منطقه‌ای از نمین استان اردبیل ۲۴ ساعت در مقابل ارتش روسیه ایستادگی کرد و تاریخ‌ساز شد.

💠 اما به‌گزارش #خلخال‌آنلاین، علی‌رغم تعریف و تمجید در کلام، اجازه نصب مجسمه این سرباز فداکار در نیر استان اردبیل داده نمی‌شود!

💠 حال که روسیه برای #گریبایدوف سفیر این کشور در دوران روسیه تزاری و نویسنده عهدنامه ترکمن‌چای و کسی که زنان مسلمان را برای فرستادن به روسیه به سفارت برده بود و پس نمی‌داد و توسط مردم تهران کشته شد، بنای یادبود درست کرده است و سفیر روسیه در روز دیپلمات در محل بنای یادبود او حاضر می‌شود و ادای احترام می‌کند و در توییتش می‌نویسد:
#We_remember
ما به یاد داریم و فراموش نمی‌کنیم، شایسته است که ما هم نام سربازان خود را که در برابر تجاوزات #روسیه و #انگلیس ایستادند و جان خود را فدای وطن کردند گرامی بداریم و از جمله اجازه دهیم تندیس ساخته‌شده از حسینعلی صدافرین نیز در نیر استان اردبیل نصب شود.

🔻کانال رسمی جدید رحمت‌اله بیگدلی:
🆔 @rahmatollahbigdeli

این محل در تبریز کجاست؟
حالا که روسیه هربار به بهانه‌ای، اصرار بر جریحه‌دار کردن افکار عمومی ایرانیان دارد، در این محل بنای یادبودی بنا کنید تا هر سال در سالروز اعدام مجاهدین مشروطه‌خواه، یاد جنایات روسها در این کشور زنده نگه داشته شود.
#گریبایدوف

🔗 Mohsen Abdollahi


@dastchean

‍ ✔️قتل گریبایدوف و چند نکته

🔸صد و نود و سه سال پیش در چنین روزی الکساندر گریبایدوف سفیر کبیر روسیه در ایران به دست مردم معترض به قتل رسید. الکساندر #گریبایدوف، دیپلمات، نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و آهنگ‌ساز و البته سفیر روسیه در ایران است(دومین سفیر روسیه که همچون گریبایدوف به قتل رسید سفیر روسیه در ترکیه بود . نکته جالب اینجاست که بنابر گفته ها وقتی در ترکیه ترور شد، پوتین در مسکو مشغول تماشای تئاتری از گریبایدوف بود). او در مقام فرستاده صاحب‌اختیار روسیه تزاری در ایران، تدوین عهدنامه #ترکمانچای را در مذاکره با #عباس_میرزا برعهده داشت و مقام سفیری را به همین دلیل پاداش گرفت. سوء رفتار او با ایرانی ها و از همه مهم تر تلاش برای انتقال زنان گرجی(که بنابر تفسیر گریبایدوف از عهدنامه ، روسی و اسیر تلقی می شدند و دراندرونی برخی رجال ایرانی بودند) سبب ساز قتلش شد و شاه ایران هم برای جبران این مساله مجبور به دادن تاوانی سنگین منجمله الماس ۸۸ قیراطی (معروف به الماس شاه که نادر از هند آورده بود) به تزار روسیه شد. در مورد قتل گریبایدوف کتاب های مختلفی نوشته شده است و برخی هم این اقدام را توطئه انگلیسی ها با مباشرت ایرانی ها دانسته اند اما اگر قرار باشد کتابی را در این مورد معرفی کنم این کتاب بی تردید کتاب: "ديپلماسی و قتل در تهران" نوشته "لارنس کلی" با ترجمه "غلامحسين ميرزا صالح" (نشر نگاه معاصر) است. چیزی که باعث می شود این کتاب را معرفی کنم این است که نویسنده، گریبایدوف را نه از منظر یک سفیر و روایت او را نه از منظر یک روایت تاریخی سیاسی بلکه از زاویه ای دیگر نگریسته است. لارنس کلی در ماجرای گریبایدوف تصویری از دگردیسی و گونه شناسی یک روشنفکرغرب ستیز -با مسامحه- شرقی را دیده است (این نقل قول گریبایدوف در نفی الگوهای غربی مشهور است که : روسيه به پوشاک و آشپزی نوع فرانسوی و الگوی بيگانه نياز ندارد). روشنفکری که گونه ی روشنفکری او برخلاف همتایان معاصرش در غرب به جای استفاده دانش برای تمرکز بر مساله انسانیت و کرامت، آن را ابزار استیلا و بردگی دیگران می بیند و در عمل، روزگاری کاملا متناقض با آثار یا ادعاهای پیشین خودرا رقم می زند. در این کتاب می خوانیم که گریبایدوف از کودکی همواره نگاهی اشرافی و ازبالا به پایین به رعایا و مردم عادی داشته است و وقتی هم که قرار شد طرف مذاکره با ایرانی ها قرار بگیرد چنان در رفتار و کردار توهین آمیز عمل میکرد که برخی از مقامات روس را نیز به انتقاد وا می داشت.

او در مقابل شاه ایران تعظیم نمی کرد و تشریفات لازم را انجام نمی داد. دراین کتاب و در مقام توضیح رفتار خارج از نزاکت و در عین حال بی رحمانه او می خوانیم که :" رفتار او پس از جنگ با ايرانيان چنان تحقير آميز بود که وقتی از تبريز به تهران حرکت می کرد، خوراک مورد نياز هیأت همراه خود را از روستاهای سر راه تأمين می کرد. اين خوراک عبارت بوده است از روزانه يک رأس گاو، يک رأس گوساله، سی قطعه ماکيان، دويست عدد تخم مرغ، هشتاد و چهار پوند برنج، پنج رأس گوسفند، دويست و چل پوند نان، سيصد و شصت پوند چوب و کنده، يکصد و بيست پوند زغال چوب و ۳۰۰ بطر شراب و عرق" .رفتار الکساندر سرگییویچ تا آنجا ظالمانه بود که الکسی پترویچ یرمولوف ژنرال ارتش شاهنشاهی روسیه که قوای روس را در جنگ قفقاز فرماندهی می‌کرد به او هشدار داد که این رفتار عواقب بدی داردونبايد مردمان مغلوب را خانه خراب کرد.

🔸 سراسر کتاب روایت به اصطلاح #روشنفکری است که درست در همان زمان هاییکه از مردم تحت ستم نسق می کشد و در طمع همخوابی با دخترکانی که سیاست فرصت مقاربت با آنان را از او گرفته؛ می سوزد، حسرت می خورد که فرصت نوشتن و مطالعه ندارد! بی آنکه روشن کند فرصت های پیشین او در نوشتن نمایشنامه ها یی که تحسین پوشکین را نیز برانگیخته است و حالا به غارت بردن کتابخانه اردبیل و تعدی به نوامیس منجر شده چه گلی بر سر آدمیتی زده که حالا در حسرتش می سوزد؟!جنس نویسندگان وروشنفکرانی از جنس گریبایدوف شبیه به وضعیت برخی فرهیختگان، هنرمندان،منورالفکرها و اهل قلم و اندیشه وطنی است که درکارنامه، ردیفی از کتاب ها و اصطلاحات پرطمطراق را یدک می کشند اما ورود آنان به سیاست یا رفتارهای شخصی آنها در حوزه های دیگر ، چنان تصویر مضحک و مشمئز کننده ای از ارایه داد که آن کارنامه را سیاهه ای بی معنا و بی ثمر کرد. روایت بدیع "لارنس کلی" از گریبایدوف و روشنفکری خاص او مرا به یاد سطری از کتاب:" هاناآرنت/ مارتین هایدگر" نوشته "الیزابت اتینگر" انداخت :
وقتی #کارل_یاسپرس پرسید چطور ممکن است بی فرهنگی چون هیتلر برآلمان حکم براند؟ #هایدگر پاسخ داد: فرهنگ اهمیت ندارد فقط به دستهای شگفت انگیزش نگاه کن!
@sahandiranmehr