دستچین

پوشش زن و مرد امری کاملا فرهنگی است. هم فرهنگ ساز است و هم زاییده سطحی از فرهنگ وبلکه دارای پشتوانه‌ای کاملا متافیزیکی است. زمینه بنیادین انتخاب نوع پوشش مقوله‌ای کاملا مرتبط با باورهای بنیادین هر فرد است.
تا انتخاب نوع و مدل پوشش هر فرد چه زن و چه مرد، مسیر پر پیچ و خمی از این باورها و ارزش‌ها وجود دارد. در نتیجه #پوشش در واقع نتیجه و محصول متافیزیکی و فرهنگی انسان و مرتبط با #معنای زندگی اوست.
این را از این جهت گفتم که سر و تهِ امر پوشش را صرفا با امر و نهی و ضرب و زور قانون جمع نکنیم. با خردورزی و حکمت این مسیر نسبتا پر فرایند و پر مؤلفه، را بشناسیم و اگر از #وضعیت_عمومی_پوشش مردم به هر دلیل و مبتنی بر هر باوری خوشمان نمی‌آید بدون توجه به پیامدها ونتایج بسراغ #اعمال_قانونی که از قبل می‌دانیم بجز با درگیری فیزیکی با میلیون‌ها نفر قابل اجرا نیست نرویم!
دو کلاس #سواد_دینی داشتن برای فهم این‌ امر کافی است که #پوشش، امری بسیار با اهمیت در #فرهنگ_اسلامی است و اگر مردم ما متوجه این امر نباشند یعنی فرهنگ آنان هنوز اسلامی نیست و ضرورت دارد هر فرد مسلمانی به آن توجه کند و در چارچوب و مرزهای کلی تعریف شده آن قرار بگیرد.
در نتیجه، معضل در این جا نیست بلکه در روش‌های نابخردانه در بسط نوع پوشش است.
شرایط شکننده ما اجازه درگیری فیزیکی را با مردم بر سر نوع پوشش نمی‌دهد. باید عمیق‌تر از متعارف، فکری کرد. البته که هیچ انسان خردمند و مسلمانی راضی به #ولنگاری_پوششی نیست. اما ایجاد #انضباط_پادگانی در #پوشش یک ملت هشتاد میلیونی بی‌فایده است. نتیجه معکوس خواهد داد.
از حاکمیت باید پرسید، میان شرکتی که لباس با موازین خردورزانه و اخلاقی تولید می‌کند با شرکتی که صرفا به فکر درآمد است و توجهی به #شاخص‌های_اخلاقی و فرهنگ بومی در تولید پوشاک ندارد چه تفاوتی قایل است؟ باید ابتدا فرایندهای نرم و تشویقی هم برای مردم و هم #صنعت_پوشش تدوین و اجرا شود.
#پوشش و نوع و سبک آن، چنان‌که گذشت امری کاملا تربیتی و اخلاقی و فرهنگی است، اما واقعا در نظام فشل و ویران‌گر آموزش و پرورش #انسان‌سوز ما چه کاری برای ایجاد چنین باوری در فرزندان این کشور انجام گرفته است؟
#دینی_بودن_حکومت به معنای اجبار مردم به #دین‌داری نیست بلکه به معنای تبدیل دین به فرهنگ عمومی است.
البته حساب #حدود و #عقوبات که به #ظلم در جامعه باز می‌گردد امری متفاوت است. گرچه همین #عقوبات_کیفری هم ابتدا باید مورد قبول جامعه قرار گیرد و موارد آن، به‌اصطلاح، به #منکرات تبدیل گردد، بدین معنی که علاوه بر الزام شرعی یا قانونی، در نزد اغلب مردم هم مکروه و مذموم و زشت گردد تا امکان منع قانونی و سپس اعمال الزام برای جلوگیری از آن و کیفر مرتکبان آن شود.
در نتیجه، هر حرامی، منکر نیست.
در واقع، #منکر وصف یک فعل در ذهن و روان آدمی است. وقتی از #مُنکَر حرف می‌زنیم در حقیقت منظور، انکار انسان است. وقتی حرامی علاوه بر انکار شرع، به انکار غالب جامعه تبدیل شود، آن امر حرام هنوز منکر نشده است در نتیجه مشمول #نهی_از_منکر و الزام عمومی و امر و نهی حاکمیتی نیست.
در نتیجه، برای اجبار بر یک رفتار زشت در جامعه دو #منکِر(monker) لازم است یکی منکِر شرعی که خداست و دوم منکِر انسانی که قبول آن فعل در نزد مردم به عنوان رفتاری زشت است.
برای مثال، دزدی کردن، وقتی قابل منع عمومی وقانونی در حکومت دینی شده است که هم شرع آن را رد کرده و هم مردم. از این رو استفاده از قانون و زور برای جلوگیری از آن با اعتراض رو به رو نیست.
به پوشش زنان باز‌گردیم. در وجوب پوشش شرعی زن در اسلام تردیدی نیست اما در این‌که عموم جامعه واکثریت قاطع آنان، این شل‌حجابی‌ها را زشت و قبیح بدانند محل تردید است. از این رو، به نظر می‌رسد فراینددکار فرهنگی و تربیتی باید مبنای حرکت حکومت به سمت ترویج حجاب باشد.
اگر جامعه بشری آرام آرام به این حقیقت برسد که حجاب در قرآن نقش حمایت از خود زن را دارد و دعوت به التزام به آن در درجه نخست برای منفعت خود زن است و در نتیجه، #پوشش_شرعی #حق انسان است نه تکلیف او. سرمایه اوست نه هزینه کرد! و پوشش عامل مهمی برای #امنیت_اخلاقی فرد وجامعه است. به این امر به باور برسد و در باره این که عفاف وحجاب دو امر کاملا پیوسته به هم‌اند، آن‌گاه احتمالا بشود آرام آرام #منکر‌سازی آن رخ بدهد. واژه منکر سازی واژه شیرینی نیست. به دلم نمی‌چسبد. منظورم این است که حس انسان‌ها نسبت به آن کاملا منفی می‌شود که در این صورت دستگاه حکومتی در برخورد با آن با مقاومت مردمی و حد‌اکثری رو‌به‌رو نخواهد شد. مثلا در خصوص #عریانی زن در جامعه این #انکار وجود دارد.
به هر حال امری بسیار دقیق و پیچیده است و نباید آن را ساده‌سازی کرد و ملیون ‌ها را در برابر حکومت قرار داد.
🆔 @mohamad_ali_mirzaaei
🌐https://t.center/mohamad_ali_mirzaaei