۱- چرا استراتژی سیاست خارجی ما، حتی نتوانسته موجبات همگرایی ، همراهی و همکاری مستمر رهبران دینی شیعه ای مانند سیستانی و مقتدی صدر با جمهوری اسلامی را فراهم آورد؟
۲-چرا استراتژی سیاست خارجی ما طی ۴۴ سال گذشته نتوانسته موجبات پیوند بیشتر و اتحاد فراگیر ۵۷ کشور مسلمان عضو همکاری های اسلامی شود؟
۳- چرا استراتژی سیاست خارجی ما نتوانسته از طریق همکاری با جنوب خلیج فارس، تضمینی مناسب و مورد قبول برای حفظ امنیت همه جانبه منطقه ارایه دهد، به گونه ای که آن ها برای بقای خود ناچار نباشند دست دوستی به دشمنان خود دراز کنند؟ سهل است که طی این مدت نا امنی، شکاف با ما و وابستگی به دیگران، بین این ملل بیش از پیش شده است؛
۴- چرا استراتژی سیاست خارجی ما، مناسبات ممتاز پیشین با ۴ منطقه پیشرفته جهان شامل آمریکای شمالی، اروپا، اقیانوسیه(استرالیا-نیوزلند) و آسیای خاوری پیشرفته را که اعلاعلیین بود ، به اسفل السافلین کشانده است؟