پایگاه خبری دندانه 🌈
#افزایش
Канал
9,15 тыс.
подписчиков
9,91 тыс.
фото
699
видео
3,78 тыс.
ссылок
دیرپاترین و پر مخاطب ترین رسانه دندانپزشکی ایران
اخبار صنفی و علمی دندانپزشکی ایران و جهان
📍ارتباط با ادمین و ارسال دیدگاه‌ها، نقطه نظرات و اخبار
@DandaneAdmin
Forwarded from Irdentist
و اینک رتبه اول کشور / تسخیر توییتر توسط دانشجویان علوم پزشکی ایران ✌️✌️
نه قاطع به افزایش ظرفیت ها و نابودی حوزه سلامت
#افزایش_ظرفیت_تهدید_سلامت
نه قاطع به افزایش ظرفیت ها و نابودی حوزه سلامت
#افزایش_ظرفیت_تهدید_سلامت
🔺 #افزایش تعداد رشته/محل های انتخابی از ۲۵ به ۵۰ انتخاب در انتخاب رشته آزمون #دستیاری۹۷
منبع@irdentist8
@dandanechannel
منبع@irdentist8
@dandanechannel
⭕️ ردیف بودجه مستقل دو پژوهشکده دندانپزشکی در لایحه #بودجه۹۷
بر اساس اطلاعات و آمار منتشر شده در لایحه بودجه سال ۱۳۹۷، دو مرکز تحقیقات دندانپزشکی کشور مانند سال گذشته بودجه دولتی دریافت خواهند کرد.
به گزارش پایگاه خبری دندانه، در صورت تصویب لایحه بودجه، پژوهشکده علوم دندانپزشکی دانشگاه #تهران معادل ۲ میلیارد و هشتصد و هشتاد و دو میلیون تومان و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی #شهید_بهشتی ۷۷۱ میلیون تومان دریافت خواهند کرد. بودجه پژوهشکده دانشگاه تهران تقریبا چهار برابر مرکز تحقیقات دانشگاه شهید بهشتی در نظر گرفته شده است.
مقایسه بودجه پیشنهادی این دو مرکز نسبت به سال۹۶ نشان میدهد بودجه تحقیقاتی پژوهشکده علوم دندانپزشکی دانشگاه تهران در مقایسه با لایحه بودجه سال ۹۶، سیزده درصد (معادل ۳۲۳ میلیون تومان) #افزایش داشته است. این در حالی است که بودجه مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مقایسه با سال ۹۶ دوازده درصد (معادل هشتاد و یک میلیون تومان) #کاهش داشته است.
♦️پایگاه خبری دندانه
⭕️ https://t.center/dandanechannel
بر اساس اطلاعات و آمار منتشر شده در لایحه بودجه سال ۱۳۹۷، دو مرکز تحقیقات دندانپزشکی کشور مانند سال گذشته بودجه دولتی دریافت خواهند کرد.
به گزارش پایگاه خبری دندانه، در صورت تصویب لایحه بودجه، پژوهشکده علوم دندانپزشکی دانشگاه #تهران معادل ۲ میلیارد و هشتصد و هشتاد و دو میلیون تومان و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی #شهید_بهشتی ۷۷۱ میلیون تومان دریافت خواهند کرد. بودجه پژوهشکده دانشگاه تهران تقریبا چهار برابر مرکز تحقیقات دانشگاه شهید بهشتی در نظر گرفته شده است.
مقایسه بودجه پیشنهادی این دو مرکز نسبت به سال۹۶ نشان میدهد بودجه تحقیقاتی پژوهشکده علوم دندانپزشکی دانشگاه تهران در مقایسه با لایحه بودجه سال ۹۶، سیزده درصد (معادل ۳۲۳ میلیون تومان) #افزایش داشته است. این در حالی است که بودجه مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مقایسه با سال ۹۶ دوازده درصد (معادل هشتاد و یک میلیون تومان) #کاهش داشته است.
♦️پایگاه خبری دندانه
⭕️ https://t.center/dandanechannel
Telegram
پایگاه خبری دندانه 🌈
دیرپاترین و پر مخاطب ترین رسانه دندانپزشکی ایران
اخبار صنفی و علمی دندانپزشکی ایران و جهان
📍ارتباط با ادمین و ارسال دیدگاه‌ها، نقطه نظرات و اخبار
@DandaneAdmin
اخبار صنفی و علمی دندانپزشکی ایران و جهان
📍ارتباط با ادمین و ارسال دیدگاه‌ها، نقطه نظرات و اخبار
@DandaneAdmin
Forwarded from پایگاه خبری دندانه 🌈
⭕️ دانشکده ساختن کافی است، توزیع نیروها را به سامان کنیم
دکتر #حمیدرضا_پاکشیر
عضو هیات امنای دانشگاه علوم پزشکی شیراز
به یاد می‌آورم سال ۶۵، زمانی که دولت تصمیم گرفت تعداد دانشجویان افزایش پیدا کنند و برای مثال تعداد دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، به‌یک‌باره از ۴۰ نفر به حدود ۹۰ نفر افزایش یافت، ما با مشکلاتی مواجه شدیم، چرا که با کادر هیات علمی پیشین، نمی‌توانستیم پاسخگوی این تعداد دانشجو باشیم. بنابراین می‌توانم بگویم زمانی که زیرساخت‌ها به خوبی آماده نشده باشند، توسعه کمی باعث کاهش کیفیت می‌شود. البته اگرچه در حال حاضر افزایش دانشکده‌ها، باعث کاهش کیفیت آموزش، مهارت و یادگیری دانشجویان شده است، اما با تلاش همان تعداد کم کادر هیات علمی در تعدادی از دانشکده‌ها، تفاوت فاحشی در کیفیت آموزش به وجود نیامده است.
از طرف دیگر ما باید نیازهای کشور را هم در نظر بگیریم. البته در حال حاضر نمی‌توان گفت تعداد دندان‌پزشکان کشور ما کم است، اما متأسفانه توزیع آنان نابسامان است. چرا که اکثر آنان در مراکز استان‌ها مشغول هستند و در بسیاری از مناطق کشور، کسی نیست که به سلامت دهان و دندان مردم محروم بپردازد. تا جایی که شاید در نقاطی از کشور به ازای هر ۱۰۰۰ نفر یا ۵۰۰ نفر، ۱ دندان‌پزشک داشته باشیم، اما منطقه‌ای به ازای هر ۳۰ هزار نفر هم ۱ دندان‌پزشک نداشته باشد، چرا که اگر دندانپزشکی به منطقه‌ای برود که امکانات آن با سبک زندگی او هم‌خوانی نداشته باشد، دچار سرخوردگی خواهد شد. باید بگویم اگر فرمول و مکانیسمی برای بهبود توزیع نیروی متخصص دندان‌پزشک پیدا نشود، با فشارهایی که از طرف نمایندگان مجلس برای تأسیس دانشکده در حوزه انتخابیه خودشان وجود دارد، این وضعیت بدتر هم می‌شود.
من معتقدم پذیرش دانشجویان شهریه پرداز و تأسیس پردیس‌های خودگردان، کار مثبتی بوده است، چرا که سبب می‌شود دانشجویانی که برای تحصیل دندانپزشکی به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند و در فرهنگ دیگری تحت آموزش‌های بی‌کیفیت و نامناسب قرار می‌گیرند، فرصت پیدا کنند در داخل کشور خودمان تحصیل کنند و جای خوشوقتی است که بگویم این روزها شاهد هستیم تعدادی از فارغ‌التحصیلان شهریه پرداز دانشگاه‌های دولتی، با رتبه‌های خوب در رشته‌های تخصصی پذیرفته شده‌اند. بنابراین نباید مانع رشد چنین استعدادهایی بشویم. البته به اعتقاد من نباید با این تعداد دانشکده که در کشور داریم، اجازه تأسیس دانشکده جدیدی صادر شود. چرا که وجود حداقل ۱ یا ۲ دانشکده در هر استان برای کشور ما کافی است و ضروری است از این به بعد، بر روی کیفیت دانشکده‌ها کار کنیم.
افزایش دانشکده‌ها و فارغ‌التحصیلان، به هیچ وجه سبب ارتقاء سطح سلامت دهان و دندان نمی‌شود، بلکه برنامه‌ریزی‌های مناسب بهداشت دهان و دندان است که پوسیدگی دندان را کاهش میدهد. براساس آمارها، استان فارس در بعضی از شاخص‌های بهداشتی دهان و دندان، رتبه برتر را در کشور دارد، اما این امر دلیل بر این نیست که فارغ‌التحصیلان این استان توانسته‌اند این شاخص را پایین بیاورند، بلکه دلیل بر مدیریت نسبتاً صحیح و مناسب مسئولین بهداشتی استان است که توانسته‌اند با امکانات موجود، خدمات مناسب را به مردم ارائه بدهند که از جمله آن‌ها، می‌توان به ارائه مناسب خدمات پیشگیرانه، اعزام دندان‌پزشکان به نقاط دوردست با پرداخت حقوق‌های مناسب و ارائه آموزش‌های لازم برای حفظ سلامت دهان و دندان به خانواده‌ها و دانش‌آموزان اشاره کرد.
#دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی #افزایش
با پایگاه خبری دندانه همراه شوید 👈🏿 @dandanechannel
دکتر #حمیدرضا_پاکشیر
عضو هیات امنای دانشگاه علوم پزشکی شیراز
به یاد می‌آورم سال ۶۵، زمانی که دولت تصمیم گرفت تعداد دانشجویان افزایش پیدا کنند و برای مثال تعداد دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، به‌یک‌باره از ۴۰ نفر به حدود ۹۰ نفر افزایش یافت، ما با مشکلاتی مواجه شدیم، چرا که با کادر هیات علمی پیشین، نمی‌توانستیم پاسخگوی این تعداد دانشجو باشیم. بنابراین می‌توانم بگویم زمانی که زیرساخت‌ها به خوبی آماده نشده باشند، توسعه کمی باعث کاهش کیفیت می‌شود. البته اگرچه در حال حاضر افزایش دانشکده‌ها، باعث کاهش کیفیت آموزش، مهارت و یادگیری دانشجویان شده است، اما با تلاش همان تعداد کم کادر هیات علمی در تعدادی از دانشکده‌ها، تفاوت فاحشی در کیفیت آموزش به وجود نیامده است.
از طرف دیگر ما باید نیازهای کشور را هم در نظر بگیریم. البته در حال حاضر نمی‌توان گفت تعداد دندان‌پزشکان کشور ما کم است، اما متأسفانه توزیع آنان نابسامان است. چرا که اکثر آنان در مراکز استان‌ها مشغول هستند و در بسیاری از مناطق کشور، کسی نیست که به سلامت دهان و دندان مردم محروم بپردازد. تا جایی که شاید در نقاطی از کشور به ازای هر ۱۰۰۰ نفر یا ۵۰۰ نفر، ۱ دندان‌پزشک داشته باشیم، اما منطقه‌ای به ازای هر ۳۰ هزار نفر هم ۱ دندان‌پزشک نداشته باشد، چرا که اگر دندانپزشکی به منطقه‌ای برود که امکانات آن با سبک زندگی او هم‌خوانی نداشته باشد، دچار سرخوردگی خواهد شد. باید بگویم اگر فرمول و مکانیسمی برای بهبود توزیع نیروی متخصص دندان‌پزشک پیدا نشود، با فشارهایی که از طرف نمایندگان مجلس برای تأسیس دانشکده در حوزه انتخابیه خودشان وجود دارد، این وضعیت بدتر هم می‌شود.
من معتقدم پذیرش دانشجویان شهریه پرداز و تأسیس پردیس‌های خودگردان، کار مثبتی بوده است، چرا که سبب می‌شود دانشجویانی که برای تحصیل دندانپزشکی به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند و در فرهنگ دیگری تحت آموزش‌های بی‌کیفیت و نامناسب قرار می‌گیرند، فرصت پیدا کنند در داخل کشور خودمان تحصیل کنند و جای خوشوقتی است که بگویم این روزها شاهد هستیم تعدادی از فارغ‌التحصیلان شهریه پرداز دانشگاه‌های دولتی، با رتبه‌های خوب در رشته‌های تخصصی پذیرفته شده‌اند. بنابراین نباید مانع رشد چنین استعدادهایی بشویم. البته به اعتقاد من نباید با این تعداد دانشکده که در کشور داریم، اجازه تأسیس دانشکده جدیدی صادر شود. چرا که وجود حداقل ۱ یا ۲ دانشکده در هر استان برای کشور ما کافی است و ضروری است از این به بعد، بر روی کیفیت دانشکده‌ها کار کنیم.
افزایش دانشکده‌ها و فارغ‌التحصیلان، به هیچ وجه سبب ارتقاء سطح سلامت دهان و دندان نمی‌شود، بلکه برنامه‌ریزی‌های مناسب بهداشت دهان و دندان است که پوسیدگی دندان را کاهش میدهد. براساس آمارها، استان فارس در بعضی از شاخص‌های بهداشتی دهان و دندان، رتبه برتر را در کشور دارد، اما این امر دلیل بر این نیست که فارغ‌التحصیلان این استان توانسته‌اند این شاخص را پایین بیاورند، بلکه دلیل بر مدیریت نسبتاً صحیح و مناسب مسئولین بهداشتی استان است که توانسته‌اند با امکانات موجود، خدمات مناسب را به مردم ارائه بدهند که از جمله آن‌ها، می‌توان به ارائه مناسب خدمات پیشگیرانه، اعزام دندان‌پزشکان به نقاط دوردست با پرداخت حقوق‌های مناسب و ارائه آموزش‌های لازم برای حفظ سلامت دهان و دندان به خانواده‌ها و دانش‌آموزان اشاره کرد.
#دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی #افزایش
با پایگاه خبری دندانه همراه شوید 👈🏿 @dandanechannel
⭕️ دانشکده ساختن کافی است، توزیع نیروها را به سامان کنیم
دکتر #حمیدرضا_پاکشیر
عضو هیات امنای دانشگاه علوم پزشکی شیراز
به یاد می‌آورم سال ۶۵، زمانی که دولت تصمیم گرفت تعداد دانشجویان افزایش پیدا کنند و برای مثال تعداد دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، به‌یک‌باره از ۴۰ نفر به حدود ۹۰ نفر افزایش یافت، ما با مشکلاتی مواجه شدیم، چرا که با کادر هیات علمی پیشین، نمی‌توانستیم پاسخگوی این تعداد دانشجو باشیم. بنابراین می‌توانم بگویم زمانی که زیرساخت‌ها به خوبی آماده نشده باشند، توسعه کمی باعث کاهش کیفیت می‌شود. البته اگرچه در حال حاضر افزایش دانشکده‌ها، باعث کاهش کیفیت آموزش، مهارت و یادگیری دانشجویان شده است، اما با تلاش همان تعداد کم کادر هیات علمی در تعدادی از دانشکده‌ها، تفاوت فاحشی در کیفیت آموزش به وجود نیامده است.
از طرف دیگر ما باید نیازهای کشور را هم در نظر بگیریم. البته در حال حاضر نمی‌توان گفت تعداد دندان‌پزشکان کشور ما کم است، اما متأسفانه توزیع آنان نابسامان است. چرا که اکثر آنان در مراکز استان‌ها مشغول هستند و در بسیاری از مناطق کشور، کسی نیست که به سلامت دهان و دندان مردم محروم بپردازد. تا جایی که شاید در نقاطی از کشور به ازای هر ۱۰۰۰ نفر یا ۵۰۰ نفر، ۱ دندان‌پزشک داشته باشیم، اما منطقه‌ای به ازای هر ۳۰ هزار نفر هم ۱ دندان‌پزشک نداشته باشد، چرا که اگر دندانپزشکی به منطقه‌ای برود که امکانات آن با سبک زندگی او هم‌خوانی نداشته باشد، دچار سرخوردگی خواهد شد. باید بگویم اگر فرمول و مکانیسمی برای بهبود توزیع نیروی متخصص دندان‌پزشک پیدا نشود، با فشارهایی که از طرف نمایندگان مجلس برای تأسیس دانشکده در حوزه انتخابیه خودشان وجود دارد، این وضعیت بدتر هم می‌شود.
من معتقدم پذیرش دانشجویان شهریه پرداز و تأسیس پردیس‌های خودگردان، کار مثبتی بوده است، چرا که سبب می‌شود دانشجویانی که برای تحصیل دندانپزشکی به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند و در فرهنگ دیگری تحت آموزش‌های بی‌کیفیت و نامناسب قرار می‌گیرند، فرصت پیدا کنند در داخل کشور خودمان تحصیل کنند و جای خوشوقتی است که بگویم این روزها شاهد هستیم تعدادی از فارغ‌التحصیلان شهریه پرداز دانشگاه‌های دولتی، با رتبه‌های خوب در رشته‌های تخصصی پذیرفته شده‌اند. بنابراین نباید مانع رشد چنین استعدادهایی بشویم. البته به اعتقاد من نباید با این تعداد دانشکده که در کشور داریم، اجازه تأسیس دانشکده جدیدی صادر شود. چرا که وجود حداقل ۱ یا ۲ دانشکده در هر استان برای کشور ما کافی است و ضروری است از این به بعد، بر روی کیفیت دانشکده‌ها کار کنیم.
افزایش دانشکده‌ها و فارغ‌التحصیلان، به هیچ وجه سبب ارتقاء سطح سلامت دهان و دندان نمی‌شود، بلکه برنامه‌ریزی‌های مناسب بهداشت دهان و دندان است که پوسیدگی دندان را کاهش میدهد. براساس آمارها، استان فارس در بعضی از شاخص‌های بهداشتی دهان و دندان، رتبه برتر را در کشور دارد، اما این امر دلیل بر این نیست که فارغ‌التحصیلان این استان توانسته‌اند این شاخص را پایین بیاورند، بلکه دلیل بر مدیریت نسبتاً صحیح و مناسب مسئولین بهداشتی استان است که توانسته‌اند با امکانات موجود، خدمات مناسب را به مردم ارائه بدهند که از جمله آن‌ها، می‌توان به ارائه مناسب خدمات پیشگیرانه، اعزام دندان‌پزشکان به نقاط دوردست با پرداخت حقوق‌های مناسب و ارائه آموزش‌های لازم برای حفظ سلامت دهان و دندان به خانواده‌ها و دانش‌آموزان اشاره کرد.
#دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی #افزایش
با پایگاه خبری دندانه همراه شوید 👈🏿 @dandanechannel
دکتر #حمیدرضا_پاکشیر
عضو هیات امنای دانشگاه علوم پزشکی شیراز
به یاد می‌آورم سال ۶۵، زمانی که دولت تصمیم گرفت تعداد دانشجویان افزایش پیدا کنند و برای مثال تعداد دانشجویان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، به‌یک‌باره از ۴۰ نفر به حدود ۹۰ نفر افزایش یافت، ما با مشکلاتی مواجه شدیم، چرا که با کادر هیات علمی پیشین، نمی‌توانستیم پاسخگوی این تعداد دانشجو باشیم. بنابراین می‌توانم بگویم زمانی که زیرساخت‌ها به خوبی آماده نشده باشند، توسعه کمی باعث کاهش کیفیت می‌شود. البته اگرچه در حال حاضر افزایش دانشکده‌ها، باعث کاهش کیفیت آموزش، مهارت و یادگیری دانشجویان شده است، اما با تلاش همان تعداد کم کادر هیات علمی در تعدادی از دانشکده‌ها، تفاوت فاحشی در کیفیت آموزش به وجود نیامده است.
از طرف دیگر ما باید نیازهای کشور را هم در نظر بگیریم. البته در حال حاضر نمی‌توان گفت تعداد دندان‌پزشکان کشور ما کم است، اما متأسفانه توزیع آنان نابسامان است. چرا که اکثر آنان در مراکز استان‌ها مشغول هستند و در بسیاری از مناطق کشور، کسی نیست که به سلامت دهان و دندان مردم محروم بپردازد. تا جایی که شاید در نقاطی از کشور به ازای هر ۱۰۰۰ نفر یا ۵۰۰ نفر، ۱ دندان‌پزشک داشته باشیم، اما منطقه‌ای به ازای هر ۳۰ هزار نفر هم ۱ دندان‌پزشک نداشته باشد، چرا که اگر دندانپزشکی به منطقه‌ای برود که امکانات آن با سبک زندگی او هم‌خوانی نداشته باشد، دچار سرخوردگی خواهد شد. باید بگویم اگر فرمول و مکانیسمی برای بهبود توزیع نیروی متخصص دندان‌پزشک پیدا نشود، با فشارهایی که از طرف نمایندگان مجلس برای تأسیس دانشکده در حوزه انتخابیه خودشان وجود دارد، این وضعیت بدتر هم می‌شود.
من معتقدم پذیرش دانشجویان شهریه پرداز و تأسیس پردیس‌های خودگردان، کار مثبتی بوده است، چرا که سبب می‌شود دانشجویانی که برای تحصیل دندانپزشکی به خارج از کشور مهاجرت می‌کنند و در فرهنگ دیگری تحت آموزش‌های بی‌کیفیت و نامناسب قرار می‌گیرند، فرصت پیدا کنند در داخل کشور خودمان تحصیل کنند و جای خوشوقتی است که بگویم این روزها شاهد هستیم تعدادی از فارغ‌التحصیلان شهریه پرداز دانشگاه‌های دولتی، با رتبه‌های خوب در رشته‌های تخصصی پذیرفته شده‌اند. بنابراین نباید مانع رشد چنین استعدادهایی بشویم. البته به اعتقاد من نباید با این تعداد دانشکده که در کشور داریم، اجازه تأسیس دانشکده جدیدی صادر شود. چرا که وجود حداقل ۱ یا ۲ دانشکده در هر استان برای کشور ما کافی است و ضروری است از این به بعد، بر روی کیفیت دانشکده‌ها کار کنیم.
افزایش دانشکده‌ها و فارغ‌التحصیلان، به هیچ وجه سبب ارتقاء سطح سلامت دهان و دندان نمی‌شود، بلکه برنامه‌ریزی‌های مناسب بهداشت دهان و دندان است که پوسیدگی دندان را کاهش میدهد. براساس آمارها، استان فارس در بعضی از شاخص‌های بهداشتی دهان و دندان، رتبه برتر را در کشور دارد، اما این امر دلیل بر این نیست که فارغ‌التحصیلان این استان توانسته‌اند این شاخص را پایین بیاورند، بلکه دلیل بر مدیریت نسبتاً صحیح و مناسب مسئولین بهداشتی استان است که توانسته‌اند با امکانات موجود، خدمات مناسب را به مردم ارائه بدهند که از جمله آن‌ها، می‌توان به ارائه مناسب خدمات پیشگیرانه، اعزام دندان‌پزشکان به نقاط دوردست با پرداخت حقوق‌های مناسب و ارائه آموزش‌های لازم برای حفظ سلامت دهان و دندان به خانواده‌ها و دانش‌آموزان اشاره کرد.
#دانشکده_دندانپزشکی_خصوصی #افزایش
با پایگاه خبری دندانه همراه شوید 👈🏿 @dandanechannel
⭕️⭕️⭕️ #افزایش دانشکده‌های دندانپزشکی، نتیجه تصدی‌گری متخصصین بالینی است
↙️ دکتر #حسین_اکبری
دندان‌پزشک و مشاور وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی
پایگاه خبری دندانه: آنچه سبب گسترش دانشکده‌های درمانگر پرور در کشور ما می‌شود، رویکرد درمان‌محور متولیان سلامت است و تربیت تعداد زیادی پزشک و دندان‌پزشک در دولت‌های قبل و دولت فعلی را هم می‌توان ادامه همین نگرش و رویکرد دانست. درواقع، مشکل اصلی اینجاست که متولیان سلامت کشور که در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حضور دارند، متخصصین بالینی هستند که برای درمان تربیت شده‌اند و طبیعتاً راهکار اصلی و راهبرد قطعی سلامت مردم را در گسترش درمان، ایجاد دسترسی بیشتر به آن و افزایش تعداد درمانگرها می‌بینند و در عملکرد خود به بحث پیش‌گیری و بهداشت به طور فرعی و یک مبحث تجملاتی نگاه می‌کنند.
این در حالی است که در دنیا و کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته، نشان داده شده است که این رویکرد موجب اتلاف سرمایه‌های مادی، معنوی و نیروی انسانی شده و نتوانسته شاخص‌های سلامت را در زمینه‌های مختلف بهبود بخشد. درواقع تجربه کشورهای توسعه‌یافته در حوزه سلامت، نشان میدهد که خدمات درمانی که البته پیش‌گیری هم جزو آن‌ها است، تنها می‌تواند 25 درصد از مؤلفه‌های سلامت را به خود اختصاص بدهد و مابقی به مؤلفه‌های اجتماعی، سیاسی، فیزیولوژیکی و محیط زیستی بستگی دارد. این در حالی است که متولیان سلامت کشور، بخش بیشتر این سهم کوچک 25 درصدی را هم به خدمات درمانی اختصاص می‌دهند که هم هزینه‌بر است و هم منجر به بهبود شاخص‌های سلامت نمی‌شود.
بنا بر آنچه گفته شد، اگر مقصود و منظور ما از افزایش تعداد دانشکده‌ها، چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی، افزایش تعداد دندان‌پزشکان به منظور بهبود شاخص پوسیدگی است، باید گفت تجربه زیسته دنیا نشان میدهد که این مسیر، ما را به هدفمان نمی‌رساند. چنانچه نتایج مطالعه‌ای که پروفسور شیهام در کشورهای اسکاندیناوی انجام داده است، نشان میدهد نقش دندان‌پزشکان در کاهش پوسیدگی 3 درصد است و این به آن معنا است که افزایش تعداد دندان‌پزشکان بر سلامت دهان و دندان مردم، اثر حاشیه‌ای و از حدی به بعد، اثر تخریبی خواهد داشت و هیچ تأثیر اصلی بر روی شاخص DMFT که شاخص اصلی سلامت دهان مردم است نمی‌گذارد. در این رابطه، یک مصداق ملی هم وجود دارد و آن، افزایش تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی در کشور، از 18 دانشکده به بیش از 60 دانشکده در دولت نهم و دهم است و این در حالی است که نتایج آخرین پیمایشی که بر روی شاخص DMFT انجام شده، نشان میدهد این اتفاق هیچ تأثیری بر شاخص سلامت دهان نداشته است و بنابراین، نتیجه‌ای متناسب با هزینه‌ای که صرف شده حاصل نشده است.
حال چرا متولیان حوزه سلامت کشور ما تا این حد بر افزایش تعداد دندان‌پزشک اصرار دارند و به‌تازگی ارتقاء مقطع تحصیلی بهداشتکاران دهان و دندان را تا دکترای دندانپزشکی پیش‌بینی می‌کنند؟ همه مصیبت‌ها از این رویکرد و تسلط متخصصین بالینی در وزارتی که متولی سلامت مردم ایران است سرچشمه می‌گیرد و آنچه که واقعاً باید در شاکله وزارت بهداشت اتفاق بیفتد، این است که اشخاص بالینی صفت و بالینی پرور، به مرور جای خود را به کسانی بدهند که در پزشکی اجتماعی تخصص دارند و نگاهشان به سلامت جامع‌تر از نگاه افراد بالینی است. باید گفت این اتفاق در کشورهای توسعه یافته و کشورهایی که شاخص‌های سلامت بالا دارند هم افتاده و تنها در این صورت است که سلامت وجوه مختلفی از جمله درمان پیدا می‌کند و درمان همه سلامت را به خود اختصاص نمی‌دهد.
@dandanechannel ✅
↙️ دکتر #حسین_اکبری
دندان‌پزشک و مشاور وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی
پایگاه خبری دندانه: آنچه سبب گسترش دانشکده‌های درمانگر پرور در کشور ما می‌شود، رویکرد درمان‌محور متولیان سلامت است و تربیت تعداد زیادی پزشک و دندان‌پزشک در دولت‌های قبل و دولت فعلی را هم می‌توان ادامه همین نگرش و رویکرد دانست. درواقع، مشکل اصلی اینجاست که متولیان سلامت کشور که در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حضور دارند، متخصصین بالینی هستند که برای درمان تربیت شده‌اند و طبیعتاً راهکار اصلی و راهبرد قطعی سلامت مردم را در گسترش درمان، ایجاد دسترسی بیشتر به آن و افزایش تعداد درمانگرها می‌بینند و در عملکرد خود به بحث پیش‌گیری و بهداشت به طور فرعی و یک مبحث تجملاتی نگاه می‌کنند.
این در حالی است که در دنیا و کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته، نشان داده شده است که این رویکرد موجب اتلاف سرمایه‌های مادی، معنوی و نیروی انسانی شده و نتوانسته شاخص‌های سلامت را در زمینه‌های مختلف بهبود بخشد. درواقع تجربه کشورهای توسعه‌یافته در حوزه سلامت، نشان میدهد که خدمات درمانی که البته پیش‌گیری هم جزو آن‌ها است، تنها می‌تواند 25 درصد از مؤلفه‌های سلامت را به خود اختصاص بدهد و مابقی به مؤلفه‌های اجتماعی، سیاسی، فیزیولوژیکی و محیط زیستی بستگی دارد. این در حالی است که متولیان سلامت کشور، بخش بیشتر این سهم کوچک 25 درصدی را هم به خدمات درمانی اختصاص می‌دهند که هم هزینه‌بر است و هم منجر به بهبود شاخص‌های سلامت نمی‌شود.
بنا بر آنچه گفته شد، اگر مقصود و منظور ما از افزایش تعداد دانشکده‌ها، چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی، افزایش تعداد دندان‌پزشکان به منظور بهبود شاخص پوسیدگی است، باید گفت تجربه زیسته دنیا نشان میدهد که این مسیر، ما را به هدفمان نمی‌رساند. چنانچه نتایج مطالعه‌ای که پروفسور شیهام در کشورهای اسکاندیناوی انجام داده است، نشان میدهد نقش دندان‌پزشکان در کاهش پوسیدگی 3 درصد است و این به آن معنا است که افزایش تعداد دندان‌پزشکان بر سلامت دهان و دندان مردم، اثر حاشیه‌ای و از حدی به بعد، اثر تخریبی خواهد داشت و هیچ تأثیر اصلی بر روی شاخص DMFT که شاخص اصلی سلامت دهان مردم است نمی‌گذارد. در این رابطه، یک مصداق ملی هم وجود دارد و آن، افزایش تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی در کشور، از 18 دانشکده به بیش از 60 دانشکده در دولت نهم و دهم است و این در حالی است که نتایج آخرین پیمایشی که بر روی شاخص DMFT انجام شده، نشان میدهد این اتفاق هیچ تأثیری بر شاخص سلامت دهان نداشته است و بنابراین، نتیجه‌ای متناسب با هزینه‌ای که صرف شده حاصل نشده است.
حال چرا متولیان حوزه سلامت کشور ما تا این حد بر افزایش تعداد دندان‌پزشک اصرار دارند و به‌تازگی ارتقاء مقطع تحصیلی بهداشتکاران دهان و دندان را تا دکترای دندانپزشکی پیش‌بینی می‌کنند؟ همه مصیبت‌ها از این رویکرد و تسلط متخصصین بالینی در وزارتی که متولی سلامت مردم ایران است سرچشمه می‌گیرد و آنچه که واقعاً باید در شاکله وزارت بهداشت اتفاق بیفتد، این است که اشخاص بالینی صفت و بالینی پرور، به مرور جای خود را به کسانی بدهند که در پزشکی اجتماعی تخصص دارند و نگاهشان به سلامت جامع‌تر از نگاه افراد بالینی است. باید گفت این اتفاق در کشورهای توسعه یافته و کشورهایی که شاخص‌های سلامت بالا دارند هم افتاده و تنها در این صورت است که سلامت وجوه مختلفی از جمله درمان پیدا می‌کند و درمان همه سلامت را به خود اختصاص نمی‌دهد.
@dandanechannel ✅