شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living

Канал
Логотип телеграм канала شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living
@city_placeforlivingПродвигать
207
подписчиков
@SoroushKhani
به مناسبت ۱۱ اکتبر، روز جهانی کودکان دختر
بخش‌هایی از فصل «پیرامون سرنوشت معاصر دختران»
از کتاب حیات راستین نوشتۀ آلن بدیو
ترجمۀ سروش خانی
(در دست انتشار)
@NashrAfkar
@City_PlaceForLiving
چیزی در بیرون اتفاق می افتد
#اندریانا_آئودیشو
برگردان: #سروش_خانی


📌اتفاقات پرشمار، تلخ و دهشتناکی رخ می دهند. ما، در اکثر موارد؛ اخبار پیرامون را از طریق مونیتور های لپ تاپ، کامپیوتر و موبایل پیگیری می کنیم. متن پیش رو با مقایسه ای از شرایط فاصله اجتماعی در زمان کووید و پیگیری اخبار از پشت مونیتورها؛ پرسش هایی را در مورد رابطه ما و اخباری که شبیه سازی و ارائه می شوند؛ پیش می نهد:
دو قاب پنجره: قاب اول در طبقه نهم هتل مرتفع الرشید در بغداد. قاب دوم، متعلق آپارتمان همکف من در سیدنی. دو نوع صفحه نمایش: اولی؛ در تلویزیون هایی در خانه های مخاطبان جهانی که به پوشش زنده شبکه خبری کابلی از جنگ خلیج فارس در سال 1991 متصل بودند، و دومی؛ در مک بوک پرو 14 اینچی من که در طول قرنطینه کووید 19 در سال 2020 رابط من با خارج، از طریق نرم افزار «زوم» و گزارش های خبری روزانه بوده است.

چگونه ممکن است بیماری همه گیری که ما در زمانه کنونی آنرا تجربه می کنیم، با پوشش خبری پخش اخبار جنگ خلیج فارس در اوایل دهه 1990 مرتبط باشد؟
هر دو رویداد؛ به دلیل خطر سفر به خارج از خانه، چه به میدان نبرد بغداد و چه در مناطق اجتماعی که ممکن است کووید 19 در آنجا شیوع یابد، مستلزم محدودشدگی _حبس_ بدن بودند. هم پنجره هتل و هم صفحه لپ‌تاپ به دستگاههای بینایی بدل می‌شوند که بیننده محبوس را به جهان بزرگ‌تر پیوند می‌دهند. هر سناریو به شرایط فضایی پیچیده ای بستگی دارد که تمایز میان فاصله و نزدیکی را محو می سازد _محو شدگی که مستلزم سطوح مختلفی از خطر و شبیه سازی است، با توجه به اینکه؛ شخص از لحاظ کالبدی در حال تجربه، مشاهده و گزارش دادن، یا؛ صرفاً دریافت گزارش از یک رویداد است.
پنجره و صفحه‌نمایش، که دستگاهی برای دیدن و اتصال در پوشش زنده سی ان ان و همه‌گیری کووید 19 فراهم کرده‌اند، پرسش های بنیادینی در مورد روابط ما با واقعیت‌های پیچیده این درگیری ها ومناقشات ایجاد می‌کنند. البته؛ چنین تجربه ای برای همه نه بدن زدائی شده است و نه واسطه مند. خود انزوائی، فاصله گذاری اجتماعی و دسترسی به صفحه نمایش؛ گزینه های در اولویت هستند. شهروندان بغداد و کارکنان خط مقدم بیماری همه گیر، بدنمند و بی واسطه مبارزه می کنند و حضور دارند. با این حال؛ آن‌ها هم، مصرف‌کننده اخبار هستند، و در بازگشت از خط مقدم به فضای داخلی خانه‌هایشان _یا چک کردن گوشی‌هایشان در حین کار_ در محیط شبیه‌سازی‌شده قرار می‌گیرند. اینگونه بنظر می‌رسد که فکر می‌کنیم به درگیری ها نزدیک‌تر می‌شویم، زیرا؛ مشاهده این مناقشات توسط نمایشگرها تسهیل می‌شوند، و ما؛ بیش از پیش در بطن این شبیه‌سازی‌ها قرار می‌گیریم. منظره پنجره برایم یادآور این است که من فقط دور را از نزدیک تماشا کرده ام.

متن کامل در اتووود:
🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8901
🔊 @City_PlaceForLiving
.
.
.
#کووید19 #وانموده #وانمود #شبیه_سازی #معماری_و_جنگ #ویروس_کرونا_و_معماری
.
چیزی در بیرون اتفاق می افتد
اندریانا آئودیشو
برگردان: سروش خانی

متن کامل در اتووود:
🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8901
🔊 @City_PlaceForLiving
.
.
.
#کووید19 #وانموده #وانمود #شبیه_سازی #معماری_و_جنگ #ویروس_کرونا_و_معماری
.
📌شهر به مثابه کنش انتقادی در پروژه «شهری در فضا»: آرمانشهری از ریکاردو بوفیل
نوشتهء #الیاس_بارچوک_پاساما . ترجمهء انگلیسی از #آملیا_پرز_براوو
برگردان: #سروش_خانی

در سال 1968؛ کارگاه معماری ریکاردو بوفیل، در واکنش به تقاضاهای مبرم جامعه ای که بطور مداوم در حال تغییر و تحول بود؛ مانیفیستی منتشر ساخت. ایده «شهری در فضا»؛ برای نخستین بار، ارائه و به مثابه یک معماری فراگیر معرفی شد، که می تواند راه حلی در برابر تمام پیچیدگی های معاصر خود، از طریق یک مدل منحصر به فردِ باز، انعطاف پذیر و سه بعدی فراهم سازد.
زمانیکه؛ پروژه های انجام ناپذیری مانند آراتا ایسوزاکی با «شهری در آسمان» (1961)، یونا فریدمن با «شهر فضایی» خود (1964) یا کیشو کوروکاوا با «شهر حلزونی» خود (1961) در حال ظهور بودند، کارگاه معماری ریکاردو بوفیل در تلاش بود تا ما را در مورد زیست پذیری کامل پروژه پیشنهادی خود متقاعد سازد: «این پروژه با هدف ایجاد یک مجتمع مسکونی بزرگ و تشکیل یک محله چند منظوره، تحت تاثیر چشم اندازی از عوامل اجتماعی کاملاً متناسب با زمانه خود طراحی شد. دشواری؛ در استقرار ساختارهایی بود که توأمان پیچیده و انعطاف پذیر بوده، با قابلیت همانند سازی فوری، و حتی؛ تسهیل تغییرات واقعیت روزمره باشند.» «شهری در فضا» تلاش نکرد تا همانند فرم های خودخواهانه و خودسر انه شهر باشد، بلکه؛ در پی ایجاد نظمی بنیادین و تقریباً نامحسوس بود که در آن؛ این خودآیندی بتواند به آسانی؛ خلق و توسعه یابد. پروژه به نتیجه نرسید. ملاحظات سیاسی، بوروکراتیک و اقتصادی -و نه فنی- بودند که مانع تحقق این آرمان شهر گشتند. ایده شهری در فضا، در کارگاه معماری ریکاردو بوفیل، نمایانگر شهر آینده بود. ترکیبی از کلیه پیکر بندی هایی که تا کنون ارائه شده بودند. ما در نمایشگاهی از رامون فائورا، برخی از تعابیر فراگیر این پروژه را از فراموشی نجات دادیم: یادداشت هایی در مورد شهر آینده، آرمانشهر تحقق یافتنی، شهر به مثابه امری نمایشی، با خصلت ابرساختاری،سیستم های تجمیع، تراکم و اختلاط، اجزاء تشکیل دهنده پروژه، شهود جامع و دقیق، دانش فرم، جسارت تکنولوژیک، و کنش انقلابی.


متن کامل در اتووود:
🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8838
🔊 @City_PlaceForLiving
.
.
.
#شهرسازی #معماری #ریکاردو_بوفیل #شهری_در_فضا #معماری_مدرن #معماری_پست_مدرن #معماری_معاصر #آراتا_ایسوزاکی #شهری_در_آسمان #یونا_فریدمن #شهر_فضایی #کیشو_کوروکاوا #شهر_حلزونی #کارگاه_معماری #رامون_فائورا #آرمانشهر #یوتوپیا #شهر_آینده #معماری_انتقادی

#the_City_in_Space #ArataIzozaki #the_City_in_the_Air #YonaFriedman #Space_City #KishoKurokawa #HelicalCity #RicardoBofill #utopia #RamonFaura
.
📌 گفتمان آشپزخانه: آشپزخانه معاصر به مثابه نقطه تلاقی کار و اوقات فراغت؛ روایت لایه ای از اتوپیا از منظر سرمایه سالاری
#ماریانا_یانوویچ
برگردان: #سروش_خانی


در کاتالوگ های اخیر ایکیا، آشپزخانه ها، تقریباً شلوغ و نامرتب به نظر می رسند. بزرگسالان و کودکان بصورت مید موشن، در صحنه‌هایی پویا از زندگی خانوادگی که به دقت صحنه‌پردازی شده، نشان داده می‌شوند. مردم با هم آشپزی می کنند، کار می کنند، تکالیف خود را انجام می دهند، بازی می کنند، و چشمانشان به جزیره آشپزخانه دوخته شده است. چنین بازنمایی های تجاری از خانه معاصر، چشم انداز ی مداوم و بی وقفه از کار و اوقات فراغت را به نمایش می گذارد، جغرافیای سست و مرز سیال جزایر و شبه جزایر آشپزخانه (و مهمتر از همه، حضور مردان) که بازتاب آرزوی یک خانواده معاصر و ظاهراً برابری طلب است. باهمیِ توأم با فراغت و آسایش خاطر در آشپزخانه اُپن جشن گرفته می شود.
«میز آشپزخانه» معروف، در بسیاری از داستان‌های کارآفرینی موفق؛ ظاهر می‌شود و نمادی از ایده‌آل سرمایه‌ سالاری متاخر معاصر برآمده از «شغل دوم» است –همچنین، جهت انعطاف‌پذیری بیشتر خانه‌های ما. آشپزخانه معاصر نه تنها باید ظرفیتی برای تغذیه داشته باشد، بلکه؛ می بایست فضای مناسبی برای برای سرگرمی، اوقات فراغت و یک دفتر کار خانگی یا کوچکترین مرکز تسهیلاتی رشد کسب و کارهای نوپای استارت آپی جهانی محیا سازد. کار و اوقات فراغت در کنار هم و در یک فضا زندگی می کنند، چه خوب و چه بد.
آشپزخانه اُپن معاصر ممکن است چشم اندازی اتوپیایی از اوقات فراغت را القاء نماید، لیکن؛ نیروهای سرمایه در اطراف جزیره آشپزخانه در حال حرکتند. البته؛ تصویر آشپزخانه بی مرز معاصر که بتواند کار و اوقات فراغت را در یک اجماع بدون اصطکاک در بر گیرد، زاده و پرداخته تخیل انسان است. نیروی کار خانگی با رواج آشپزخانه های اُپن حذف نشد. ایدئولوژی مدرنیستی برآمده از مکانیزاسیون و کارایی با ایدئولوژی دیگری جایگزین شده است، که همچنان؛ بر مالکیت خصوصی و خانوار به مثابه مصرف کننده مهم کالاها با ضمیمه شدن رفاه و فراغت متمرکز شده است.
در این متن به چگونگی و چرایی تغییرات آشپزخانه و جانمایی آشپرخانهء اُپن از طبقات کارگر به سایر طبقات و سپس عمومیت یافتن آن طی روند تحولات اقتصادی و اجتماعی خانوار و نیروی کار خانگی و بازتولیدی به مثابه یکی از کاتالیزورهای سرمایه داری متاخر پرداخته شده است: خانه برای چه کسی توأم با فراغت و آسایش خاطر است؟
.
.
.
متن کامل در اتووود:
🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8803
🔊 @City_PlaceForLiving
.
.
.
#ماریانا_یانوویچ #آشپزخانه #اوقات_فراغت #سرمایه_داری #نئولیبرالیسم #سرمایه_سالاری #انقلاب_صنعتی #مدرنیسم #پست_مدرنیسم #کاترین_بیچر #کریستین_فردریک #لیلیان_مولر_گیلبرت #معماری_مدرنیستی #ویلا_ساوا #لوکوربوزیه #لینا_بو_باردی #آدریان_فورتی #جودی_آتفیلد #ترنس_کانران #ادوینا_آتلی #آنا_پویجینر #سیلویا_فدریچی #کار_بازتولیدی #آشپزخانه_عمومی #رافی_سگال #مصرف_گرایی #مالکیت_خصوصی

#MariannaJanowicz #Kitchen #labour #leisure #Capitalism #neoliberalism #domesticlabour #domesticengineer #CatharineBeecher #ChristineFrederick #LillianMollerGilbreth #modernistarchitecture #LeCorbusier #TerenceConran #VillaSavoye #LinaBoBardi #CasadeVidro #AdrianForty #JudyAttfield #EdwinaAttlee #AnnaPuigjaner #publickitchen #reproductivework #Carehaus #RafiSegal #modernism #postmodernism #Consumerism
.
مدرنیسم هیپی-چگونه رادیکال های طراحی تلاش کردند تا سیاره را نجات دهند. قسمت دوم
#گرگ_کاستیلو
برگردان: #سروش_خانی

امروز؛ با بهره مندی از آینده نگری، بخوبی می دانیم که بحران محیط زیستی نه یک توهم است و نه افسانه، بلکه؛ تغییرات اقلیمی انسان محوری است که بقای انسان و سلامت زمین را تهدید می کند. اما؛ در گذشته ای نه چندان دور بنهام، بودریار و افراد صاحب نامی در سمت اشتباه تاریخ قرار داشتند. آنگونه که بودریار، جامعه شناس مارکسیست، به نمایندگی از گروهی در کنفرانسی موسوم به «گروه فرانسوی»، از بنهام به دلیل برانداختن نقاب از «توهمات طراحی و عملکرد محیطی» تمجید کرد. او محیط‌زیست‌گرایی را به مثابه «تریاک برای مردم» می دانست و اسپن را «دیزنی‌لند محیط‌زیست و طراحی» توصیف کرد:
در جذبه گرایش محیط زیستی، سیاه نمایی نسبت به حرکت ما و جهان ما بسمت آخرالزمان و دشمنی موهوم، به ایجاد وابستگی متقابل کاذب بین افراد تمایل دارد. بجز تعقیب توهمات؛ هیچ چیز بهتر از لمس بوم شناسی و فاجعه برای اتحاد طبقات اجتماعی نیست، (توهم ضد آلودگی چیزی نیست جز نوعی از همان آلودگی).
متن پیش رو روایت ممارست افرادی چون کلیف همفری-پدرخوانده بازیافت، سیم ون دران و سایر فعالان محیط زیستی همچون جنبش های برکلی،مزرعه مورچه ها، ائتلاف محیط بانان دیوانه در برابر بحران محیط زیستی ست. مهم‌ترین میراث مدرنیسم هیپی, تمرکز آن بر ابژه معماری نبود، بلکه؛ بر طیفی از مسائل زیست‌محیطی، از انرژی‌های تجدیدپذیر تا حفاظت از منابع تمرکز داشت، که اکنون؛ آن‌ها را، تحت عنوان پایداری زیست‌محیطی دسته‌بندی می‌کنیم.
داستان تلاش برای مطالبه -یا «آزادسازی»- قطعه زمین خالی متعلق به دانشگاه برکلی و تولد پارک ملت در 1962، ساخت مرکز تحویل زباله های بازیافتی در 1970، تأسیس کمون «اکولوژی اکشن» در سال 1968 به مثابه آزمایشگاهی در راستای شیوه‌ها و فلسفه بازیافت خانگی، و به چالش کشیدن کنفرانس بین المللی طراحی در اسپن در سال 1970 ، مسیر پیشتازانه ارزشمندی را بتصویر می کشد که این فعالان در آن گام برداشتند وسزاوار ارزیابی مجدد قاطعانه است.
اگر ؛ پیش تر، بخشی از جنبش محیط زیستی نبوده اید... قطعاَ؛ بخشی از بحران محیط زیستی در آینده خواهید بود.



متن کامل در اتووود:
🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8781
🔊 @City_PlaceForLiving


#سروش_خانی_ترجمه #معماری #شهرسازی #مدرنیسم_هیپی #معماری_هیپی #فرهنگ_هیپی #پاد_فرهنگ #سرمایه‌_داری #طراحی_پایدار #محیط_زیست #فرهنگ_مصرفی #برنامه_ریزی_رادیکال #ژان_بودریار #رینر_بنهام #کلیف_همفری #مدیریت_بازیافت #بحران_زیست_محیطی #تغییرات_اقلیمی #اتووود

#architecture #urbanism #Hippiemodernism #hippieculture #Counterculture #BuckminsterFuller #SimVanderRyn #ecotecture #GregCastillo #Hippiearchitecture #radicalplanning #AntFarmcoalition #JeanBaudrillard #ReynerBanham #CliffHumphrey #recycling #madenvironmentalists
.
کاخ هایی برای مردم: پارک نجوم؛ تلفیق دانش و شهر به مثابه فضای تنفس و کاتالیزور بازآفرینی
آرک دیلی
برگردان: #سروش_خانی


پارک عمومی نجوم از گروه معماری اگو؛ به مساحت دوازده هزار مترمربع (که ۶۰۰۰ متر مربع از آن مساحت سطح آب است) در غرب شهر، در منطقه ای نوساخت واقع شده و اولین پارک نجوم ویتنام است. این پروژه با هدف بینامتنی شامل احیا کارکردی دریاچه باخ هاپ توی و حوزه متروک دریاچه در منطقه شهری دانگ نوی، منجر به ارتقا ارضی و در عین حال بهبود قابل توجه کیفیت زندگی و فضای عمومی در منطقه جدید هانوی می گردد.

نحوه طراحی این پروژه از طریق تلفیق زبان معماری منظر و علم و فناوری سعی در القای محرکی دارد برای دانستن در برابر کشف خارق العاده ها، مواجهه با وحشت ناشناخته ها، جهان های زیبای جدید، نیروهای تاریک شیطانی، آغاز زمان، لحظه خلقت. شجاعت دیدن پایان مسیر بجای فرار به خانه در مواجهه با مجهولات: کاووش جهان از طریق طراحی منظر

این پارک دارای چهار میدان به مثابه ورودی است که عبارتند از میدان بیگ بنگ، میدان زودیاک، میدان منظومه شمسی و میدان فضایی.
پارک نجوم هانوی؛ فضایی برای پرورش علم، برانگیختن علاقه، کشف و شهود، تحقیق در مورد شگفتی های کیهان و سرزمین های دور خارج از زمین، زبان چرخه ها، کره ها، مارپیچ ها، اشکال هندسی اساسی در جهان بویژه برای نسل جوان از طریق بازی و سرگرمی است که با خلق ساختارهای اجتماعی چون آمفی تئاتر و میدان های تجمع بُعد فراگیری پروژه را تقویت می نماید.
پروژه های اینچنینی با اراده معطوف به عمل در مدیریت شهری و رویکرد طب سوزنی شهری از طریق خلق و نشت زیرساخت اجتماعی و زیرساخت اقتصادی به مثابه کاتالیزوری در بهسازی و بازآفرینی مناطق نقش ایفا می کنند.



متن کامل در اتووود:
🌐https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8758
🔊 @City_PlaceForLiving


#طب_سوزنی_شهری #حق_به_شهر #طراحی_منظر #پارک_نجوم #فضای_تنفس #شهرسازی #معماری #معماری_شهری
#مدیریت_شهری #باله_مکان #کاخ_هایی_برای_مردم #پارک_شهری #برنامه_ریزی_شهری #فضای_عمومی #اتووود


#urbanlandscape #therighttothecity #urbanacupuncture #placeballet #Breathingspace #urbanpark #urbanarchitecture #palacesforthepeople
.
مدرنیسم هیپی-چگونه رادیکال های طراحی تلاش کردند تا سیاره را نجات دهند. قسمت اول
#گرگ_کاستیلو
برگردان: #سروش_خانی

مدرنیسم هیپی نه تنها بد فهمیده شده، بلکه؛ دست کم گرفته شده است. تشخیص یک نهضت فرهنگی فراگیر و شناخته شده و در عین حال کمتر درک شده در آن واحد دشوار خواهد بود. در تاریخ معماری و شهرسازی نیز، طراحی هیپی و پادفرهنگ به حاشیه رانده و اشتباه معرفی شده اند. ویلیام چایتکین در سال 1981 در ضمیمه ای بنام «جایگزین ها» بر متن اثرگذار چارلز جنکس، «معماری امروز»، جنبش را به داستان یک عصر آرمان شهری آکواریوسی شکست خورده -عبارت «عصر آکواریوس» در فرهنگ عامه معمولاً به دوران شکوفایی جنبش های هیپی و عصر جدید در دهه های 1960 و 1970 اشاره دارد. مترجم- تقلیل داده است. اکنون زمان آن است تا به معماری هیپی و تولیدات زیبایی شناختی و اجتماعی آن بیشتر بپردازیم، اهداف و عملکردهای آن را بررسی کنیم و میراث آنچه را که مورخ طراحی، لورین وایلد، «مدرنیسم هیپی» نامیده است، ارزیابی نماییم. چراکه؛ معرغ جنبشی ست که نه تنها به اشتباه درک شده، بلکه دست کم گرفته شده است - جنبشی که با مأموریت ترکیب آرمان های معماری ترقی گرا با الزامات جدید مسئولیت زیست محیطی همراه است. تقریباً نیم قرن پیش، گروهی منطقه‌ای متشکل از هیپی‌ها – که به نام «اکوفریک‌ها» نیز شناخته می‌شوند –معضلات معاصر سرمایه‌داری شرکتی به مثابه کاتالیزور آسیب زای محیطی گرفته تا محرومیت از حقوق اجتماعی و ضعف فکری سبک زندگی مبتنی بر هویت مصرفی را موردبررسی قرار دادند. ظهور جنبش اخیر اشغال، تمرکز فزاینده بر طراحی پایدار در پاسخ به تخریب اکولوژیکی، حتی بخشنامه پاپ، لاوداتو سی ، در مورد "فرهنگ مصرف گرا"ی سود محور ما و بهره برداری بی وقفه آن از زیست کره - همگی بر اهمیت تداوم یک پادفرهنگ پسا جنگ تأکید می کنند، که؛ به آسانی، به پاورقی های رنگارنگ واگذار شده است. در واقع؛ بقول اندرو کرک، طراحی محیطی هیپی، به اندازه «مخزنی مملو از یک دانش بااهمیت و قابل ملاحظه فرهنگی » است.
مدرنیسم هیپی؛ نه بر مبنی فرمی دقیق و منسجم یا خاصی از معماری، بلکه؛ بر اساس نوعی بریکلاژ تجربی و الهام گرفته از جامعه تمرکز داشت. همانطور که وایلد می‌نویسد، هیپی‌ها از «رویایی آرمان‌شهری برای طراحی در راستای منافع عمومی الهام گرفته‌اند، و فرم؛ در درجه دوم فرایند قرار می‌گیرد.» روش‌های آن‌ها « منحصراً یک سویه یا دانشگاهی نبود، بلکه؛ در عوض، بازتاب انرژی بداهه مرتبط با هر نسل بود که موجب توانمندی اثر می شد.» اندرو کرک در کاوشی در مورد آنچه که «بریکولورهای پادفرهنگی» می‌نامد، فرآیند خلاقیت هیپی را به کار بریکلور مرتبط می‌کند: «یک "جک همه فن حریف" که با زیرکی و ابتکار، "هر چه دم دست است" را بکار می گیرد تا چیزی جدید خلق نماید.
مفهوم باکمینستر فولر از «انقلاب علم طراحی» الهام‌بخش طراحان هیپی بود تا مفهوم نوظهور نسل خود از پاسداشت محیط‌زیست را به منصه ظهور برسانند.


متن کامل در اتووود:
🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8747

🔊 @City_PlaceForLiving

#معماری #شهرسازی #مدرنیسم_هیپی #فرانک_هربرت #کرت_وونگات #هنری_فورد #فرهنگ_هیپی #گنبد_ژئودزیک #ایان_بوال #در_غرب_عدن #آرمانشهر #یوتوپیا #مسکن_جمعی #کمون #پاد_فرهنگ #هیت_اشبری #تئودور_روزاک #طبقه_متوسط #دموکراسی #ویلیام_چایتکین #عصر_آکواریوس #لورین_وایلد #هنر_آوانگارد #طراحی #اکو_فریک #سرمایه‌_داری #طراحی_پایدار #اکولوژی #محیط_زیست #فرهنگ_مصرفی #اندرو_کرک #بریکلاژ #سایمون_سادلر #هنر_فانک #بروس_کانر #کلی_اسپون #باک_مینستر_فولر #سیم_ون_در_راین #اکوتکچر #اتووود

#Hippiemodernism #Hippiearchitecture
.
Telegram Center
Telegram Center
Канал