با پژوهشگران گروه واژهگزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در کشف دوبارۀ زیباییهای زبان و ادبیات فارسی همراه شوید.
سروش: cheshmcheragh
اینستاگرام: _cheshmocheragh_
فیسبوک: Persian Terminology
توییتر: persiantermino1
ایتا: cheshmocheragh2
قدیمیترین کتابی که واژهٔ «زبانشناسی» را بهکار برده، فرهنگ فرانسه-فارسی تألیف گرانقدرِ مرحوم سعید نفیسی است که چاپ اول آن در سال ۱۳۰۶ شمسی و چاپ دوم آن به سال ۱۳۰۸ شمسی صورت گرفت. در این کتاب، در برابر واژهٔ linguistique فرانسوی واژهٔ زبانشناسی آمدهاست. به احتمال قوی، خود سعید نفیسی ــ رحمةاللهعلیه ــ ابداعکنندهٔ این واژه بودهاست. پس از او، شخصی به نام حسن فؤادی، که چند مقاله دربارهٔ دستور زبان فارسی در مجلهٔ مهر در سالهای ۱۳۱۳ و ۱۳۱۴ نوشتهاست، اصطلاح زبانشناسی را بهکار برده و دربارهٔ آن توضیحاتی دادهاست. در مجلات ایرانکوده، که توسط مرحوم دکتر محمد مقدم و مرحوم ذبیح بهروز در حدود سالهای ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۵ شمسی منتشر میشد، نام زبانشناسی بهکرّات آمدهاست. در حوزهٔ دانشگاهی احتمالاً از حدود سال ۱۳۳۰ در درسی به نام «تاریخ زبان»، که در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی تدریس میشد، بهکار رفت. (یدالله ثمره. مقالهٔ «مروری بر زبانشناسی در ایران، از آغاز تا امروز»، در: جشننامهٔ استاد دکتر #محمدعلی_موحد، زیر نظر دکتر #حسن_حبیبی، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ۱۳۸۶، ص ۱۰۵–۱۱۱) #واژهشناسی @cheshmocheragh