داشتم فکر می‌کردم بعضیامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردایی رو تحمل می‌کنیم، دردایی ک خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره‌ی ماست؛ دردایی ک هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم زورشون خیلی بیشتر از لبخندامونه. دردایی ک هربار از خودت می‌پرسی خب چرا من؟ و هر بار جوابی ک هیچوقت پیداش نکردی، غمگین و غمگین‌ترت می‌کنه.