ازدواج، زنِ پخته و بالغ، با شخصیت، مسئولیت‌پذیر و تربیت شده بر صبر و استقامت می‌خواهد؛ نه دختری نوجوان با خوی کودکانه که تنها دغدغه‌اش خودنمایی و به رُخ‌کشیدن لباس‌ها و زیوراتش در مقابل دوستانش باشد. ازدواج، نیاز به مردی واقعی دارد، مردی که معنای ازدواج و جایگاه زن را در زندگی بداند. مردی شایسته، دارای وسعت‌نظر، دور‌اندیش و مسئولیت‌پذیر که این مرحله از زندگی، برای یک مردِ کودک‌صفت، تازه به‌دوران رسیده و نازدانه مناسب نیست؛ مردی که با دختران در زنانگی آن‌ها رقابت کند. ازدواج نه برای جذابیت زن و نه برای خوش‌قیافه‌بودن مرد است؛ بلکه برای ساختن خانه‌ای بر اساس محبت و رحمت و آرامش است که حصاری از اطاعت اللّٰه و رسولش آنرا احاطه کرده است. کسانی که دغدغه‌ی شان هم‌چون ازدواج‌هاست، خیلی کم هستند. برادرم، همسری که زندگی‌ات را جهت نداد و برای آینده‌ی فرزندانت برنامه نداشت و با تو هم‌دل نبود، زن نیست. سرطان بگیری بهتر از اینست که زن بگیری. خواهرم، جوانی که تو را در مسیر رسیدن به الله و اهداف مشروع‌ات کمک نکرد و با تو هم‌دل هم‌نوا نبود و برای عروج و پَرکشیدن به سوی بالابالاها فکر نمی‌کرد، شوهر نیست! مجرد بمانی بهتر از اینست که با هم‌چون شخصی زیر یک سقف باشی. رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنزلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ