تو یه مقاله میخوندم که زن ها خیلی جاها از تاریخ پاک شدن چون نویسنده های تاریخ معمولا مرد بودن، افراد تحصیل کرده و سواد داری که توانایی و فرصت نوشتن تاریخ و ثبت وقایع رو داشتن مرد بودن. این برتری بهشون این قدرت رو میداد تا زن ها رو جوری که میخواستن به تصویر بکشن یا حتی گاهی به طور کامل حذف کنن. هلن سیزو در مقاله ی "خنده ی مدوسا" از زن ها میخواد که قلم نوشتن رو خودشون به دست بگیرن. چیزی که اصطلاحا Écriture féminine شناخته شده. سیزو معتقده تفاوت زن و مرد در بعدهای مختلف (جامعه، فیزیک، روان، ...) توی زبان مشخص میشه و روی ذهنیت خواننده تاثیر میذاره و میتونه شخصیتش و طرز دیدش به جامعه و در آخر رفتارش رو مستقیم یا غیرمستقیم تحت تاثیر قراره بده. زن ها باید بیشتر درباره ی زن ها و نیازهاشون بنویسن.