@BOOK_LIFE عشق میان انسان و حیوان، عشقی ناب است،
عشقی بدون کشمکش و مجادله،
بدون صحنه های دلخراش
و بدون تغییر و تحول.
کارنین در کنار ترزا و توما، محیط زندگی خود را بر اساس تکرار تنظیم میکرد و از آنها نیز همین انتظار را داشت.
اگر کارنین به جای یک سگ، یک انسان بود،
مسلماً از مدت ها قبل به ترزا گفته بود:
گوش کن،
از اینکه هر روز نان روغنی را به دهان بگیرم خسته شدهام، نمیتوانی چیز تازهای برای من پیدا کنی؟
تمامی محکومیت انسان در این جمله نهفته است؛
زمان بشری دایره وار نمیگذرد،
بلکه به خط مستقیم پیش میرود.
به همین دلیل انسان نمیتواند خوشبخت باشد،
چرا که خوشبختی تمایل به تکرار است...!
بار هستی |
#میلان_کوندرا