شاید این آخرینِ من باشد⠀ آخرین شعرِ شاعرِ لَت و پار⠀ آخرین بوسه قبلِ بوسه‌ی مرگ⠀ آخرین لحظه‌های زیرِ فشار⠀ ⠀ آخرین جیغِ دختری تنها⠀ زیرِ بارِ تجاوزِ دَه نَر⠀ آخرین رقصِ مادری در جمع⠀ با لباسِ سیاه و چَشمی تَر⠀ ⠀ آخرین خنده‌‌های مصنوعی⠀ آخرین گریه زیر دوشِ حمام⠀ رفتن و برنگشتن از رفتن⠀ آخرین شعرِ زندگی، وَ تمام⠀ ⠀ جز تنفر چه در دلَت داری؟⠀ جز تنفر چه در دلم دارم؟⠀ من به هر کس که در خیابان مُرد⠀ من به زندانیان بدهکارم⠀ ⠀ از صدای بلند و تیزِ سکوت⠀ از تنفر نمی‌شود برگشت⠀ به روالِ طبیعیِ سابق⠀ با دلِ پُر نمی‌شود برگشت⠀ ⠀ شاید این، آخرین تلاشِ من است⠀ خشمِ بی شرطِ ناشی از خَفَقان⠀ کُشته‌ها را چگونه بشمارم⠀ آخرین جوخه بعدِ صوتِ اذان⠀ ⠀ آخرین آخرینِ آخر ها⠀ آخرین زورِ یک طنابِ ضخیم⠀ آخرین اعتقادِ من به دعا⠀ به خداوندِ نانجیب و عقیم⠀ ⠀ شاید این آخرینِ من باشد...⠀ ⠀ (بهروز رضایی) @behrooz_rezaei