مادرم گفت: نکن، مرگ تو را می‌گیرد⠀ بی‌خبر بود که من زنده نبودم دیگر⠀ زندگی با همه‌ی زیر و بَمَش یعنی پشم⠀ من به بی خاصیتی ربط ندارم مادر⠀ ⠀ داغِ ستار و نوید و همه مهساهامان⠀ دردِ نیکا و هزاران جسدِ خون‌آلود⠀ گور بابای سلاحِ جنگی و هر باتون⠀ پیکرِ هر یک از آن‌ها پسرَت بود، نبود؟⠀ ⠀ دورِ چشمانِ پُر از منظره‌ات می‌گردم⠀ مادر از مادرِ نیکا، گذر باید کرد؟⠀ من که جانم کفِ دست است خودَت می‌دانی⠀ تو بگو از همه‌ی ما گذر باید کرد؟⠀ ⠀ نگران بودنِ تو قابلِ درک است ولی⠀ تو خودَت بذرِ شرافت به دلم پاشیدی⠀ من پیِ بودنِ اینگونه‌ ام آیا مادر؟⠀ تو که عُمریست مرا بیشتر از من دیدی⠀ ⠀ زن تو هستی و اِسارت همه‌ی عُمرَت بود⠀ زندگی بی زن و بی آزادی یعنی پَر⠀ تو خودَت اصلِ شُعارِ همه‌ی ایرانی⠀ زن و آزادی و زندگی تو هستی مادر⠀ ⠀ پُشتِمان باش و وَرای منِ کم را حس کن... . بهروز رضایی @Behrooz_rezaei